به گزارش شیرازه، بعد از ظهر خیس یکی از روزهای پائیز 1340، خانه ای کوچک و محقر در جهرم در عطرافشان اذان و اقامه و اسپند میلاد کودکی را جشن گرفت که از دورها آمده بود. گریبانش پراز تغزل و زخم و آئینه بود و از نگاه آفتابی اش غزل غزل مهربانی و ناز فرو می چکید.

عبدالمجید نام مبارکی بود که او را به خیل بندگان خاص الهی متّصف ساخت . دوران کودکی او با نماز و نیایش و ذکر اهل بیت علیهم السلام گره خورد و تحت توجهات پدر و مادری وارسته احکام و معارف دینی را فرا گرفت و با شور و نشاطی روحانی پا به حیطة علم و فضل و دانش گذاشت . هنوز دوران راهنمایی را به پایان نرسانده بود که به علت مشکلات مالی خانواده ، از ادامة تحصیل بازماند و به کارهای مختلفی چون مکانیکی و رانندگی اشتغال ورزید.

سردار شهید عبدالمجید ابوطالبی که بهاران جوانی خود را در خدمت به اسلام و انقلاب سپری کرده بود بعد از پیروزی انقلاب نیز عاشقانه به خیل سبزپوشان جان برکف سپاه جهرم پیوست و کلمة مقدس پاسدار ، حلیة نام مبارک او گردید.

وی در ابتدا در مخابرات سپاه جهرم به انجام وظایف محوله پرداخت امّا پس از مدّ تی با گذراندن دوران مختلف آموزش دیده بانی ، تطبیق آتش و خمپاره در قسمت ادوات تیپ المهدی(عج) مشغول خدمت گردید.

شهید ابوطالبی مدّت 4 ماه نیز در اصفهان توپهای دوربرد را آموزش دید و از آن پس به عنوان مسئول یکی از واحدهای توپخانه بطور مداوم در جبهه حضور یافت . وی بعد از شهادت برادرِ شقایق پیشه اش ، سلاح فرو اُفتاده ی او را در دستهای پولادین خود فشرده و با قلبی مطمئن و ایمانی راسخ سینة پلید دشمنان شوم اسلام و میهن را آماج گلوله های خشم خود ساخت . شهید ابوطالبی در غالب عملیاتها حضوری شایسته داشت و در جریان مبارزات خستگی ناپذیر خود بارها مورد اصابت تیر و ترکش دشمن بعثی قرار گرفت.

سیزدهم اسفند 1364یادمان پرواز خونین او و محور عملیات فاو وعده گاه دیدار او با شاهد شهادت است.

پیکر مطهر شهید ابو طالبی در واپسین روزهای سال 1364 بر دستای صدها عاشق دلسوخته تشییع و در گلزار شهدای جهرم در کنار برادر و دیگر همرزمانش بخاک سپرده شد.