به گزارش شیرازه مردم سپیدان در پی باراش کم باران در سال جاری تصمیم گرفتند به بیابان بروند و برای آمدن باران دعا کنند، همه جمع شده بودند.
 زمزمه دعای باران فضا را عطرآگین کرد. مردم به تضرع و زاری از خداوند تبارک تقاضای باران می کردند.
در بین حضار دخترکی زیبا با چتری سبز در صف نماز نشسته بود، نگاهی امیدوار به آسمان دوخته بود و با دیگران دعا را تکرار می کرد… آن چیز که نظر من را جلب کرده بود، این بود که این همه زن و مرد برای طلب باران آمده بودند اما در میان این جمعیت فقط یک دختر کوچک هفت ساله است که چتر خود را به همراه آورده است، چتری سبز و کوچک، در دستی کوچک اما پر از امید و انتظار …در دل کوچک فرزندانمان ، مهر و لطف و عنایت خداوند به ودیعه گذاشته شده است.

روشنایی دل آن ها، ناشی از اتصال به یک منبع پر قدرت الهی است. آن ها با امید کامل و استعانت تمام می طلبند . امید دردل بچه ها جزمی است؛ یعنی این که اعتقاد کامل به براورده شدن حاجت خود را دارند. بچه ها در خواسته هایشان بسیار مصر هستند و پافشاری دارند، تا به نیاز و خواسته خود دست پیدا کنند.

گویا آن ها می خواهند به ما بزرگترها بیاموزند که اگردعایی دارید، اگر طلبی دارید، گر خواسته ای دارید باید پافشاری کنید، باید به امید کامل و اطمینان به برآورد شدن حاجت اقدام کنید. باید دعایتان را از حالت ذکر زبانی به امید قلبی متصل کنید .

اگر منتظر باران هستید ، بباید به هنگام درخواست و طلب باران چترهایتان را به همراه بیاورید .

انتهای پیام/

 

منبع: سپیدان پرس