به گزارش شیرازه،  براساس اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؛ دولت موظف به اجرای قوانینی است که در مجلس تصویب و به تأیید شورای نگهبان قانون اساسی رسیده است.

بر این اساس تشکیل سازمان مدیریت بحران در کشور و به دنبال آن راه اندازی این ستاد در مراکز استان ها و شهرستان ها جزء وظایف دولت بوده که این مهم از سال 87 به مرحله ی اجرا در آمده است.

هدف از تشکیل این ستاد، پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی در خصوص حوادث و سوانح طبیعی و انسانی می باشد و برمبنای آیین نامه تشکیل این ستاد، حداقل 14 وزارت خانه، نهاد و سازمان عضو ستاد مدیریت بحران در جهت تشکیل جلسات، برنامه ریزی و اجرای مفاد تصویب شده در جلسات می باشند.

آنچه در طول چند سال اخیر از شروع به کار این ستاد در شهرستان سروستان شاهد آن بوده ایم؛ تشکیل جلسات ستاد مدیریت بحران در فرمانداری و برگزاری مانورهای به ظاهر آمادگی در مقابل حوادث احتمالی زلزله آن هم بیشتر در سطح مدارس با هدف آموزش کلیات اصول اولیه در مواقع مواجهه با خطر زلزله به دانش آموزان بوده ایم.

و اما بعد...

طی چند سال گذشته بی تفاوتی و بی مهری ستاد مدیریت بحران سروستان نسبت به وقوع آتش سوزی های وسیع در مراتع و جنگل ها و منابع طبیعی این شهرستان منجر به خسارت های جبران ناپذیری به ویژه در طول سال های 93 و 94 بوده ایم که از این رهگذر می توان به آتش سوزی های مهیب منطقه گردشگری مهارلو، گردنه  خرمن کوه، قشقه و.... اشاره کرد.

خشکسالی های پی در پی، عدم تخصیص اعتبارات لازم و  همچنین عدم برنامه ریزی صحیح و دقیق در خصوص مقابله با اینگونه سوانح که براساس اخبار چند سال گذشته بیشتر حوادث آتش سوزی، عامل انسانی داشته، منجر به از بین رفتن هزاران هکتار از عرصه های غیر قابل تجدید منابع طبیعی شده است.

آنچه مسلم است؛ حضور تماشاگر گونه اعضای ستاد مدیریت بحران در مانورهای آموزشی آن هم با کت و شلوار و مهم تر از آن رسیدن با تأخیر بالا، نمی تواند در هنگام وقوع حوادث و سوانح طبیعی و انسانی، تاثیر زیادی داشته باشد و بار اصلی اینگونه حوادث بر دوش مردمی است که نسبت به حفظ و نگهداری از منابع طبیعی وظیفه اخلاقی، عرفی و شرعی دارند نه وظیفه قانونی و حقوقی.

جای تعجب است که گروههای مردمی چه در طول تابستان گرم و خشک و ماه رمضان یا در سرمای زمستان، شبانه روز در مناطق آتش سوزی حضور دارند آن هم با حداقل امکاناتی که خود تهیه کرده اند و در سوی دیگر کسانی که وظیفه قانونی دارند در پشت میز مسئولیت خویش منتظر رسیدن گزارش نتیجه حادثه از تنها متولی این امور یعنی مجموعه منابع طبیعی هستند و...

بدون شک حضور به موقع و اثر گذار گروههای امدادی (اورژانس و آتش نشانی) در مواقع اضطراری نتیجه حس وظیفه شناسی و مسئولیت پذیری آنان بوده و هست اما اینکه وظیفه اعضای ستاد مدیریت بحران در هنگام بروز حوادث احتمالی چیست، جای تأمل دارد.

بنابراین بجاست که نماینده عالی دولت در این شهرستان هر چه سریع تر ضمن تعیین تکلیف و ساماندهی ستاد مدیریت بحران به ویژه در مبحث آتش سوزی منابع طبیعی و همچنین بررسی سوانح احتمالی طبیعی در بافت فرسوده سروستان که حدود 30 درصد از جمعیت شهری را در خود جای داده، تدبیری اندیشیده و این ستاد را از حالت میز نشینی به صورت گروه عملیاتی و آماده بکار درآورد.

قطعا گناه هر گونه کوتاهی در این امر خطیر که در وهله ی اول حفظ جان مردم و در مرحله ی بعد حفظ منابع و ثروت های عمومی جامعه می باشد بر عهده کسانی است که وظیفه قانونی دارند و باید در مقابل قانون پاسخگو باشند.

منبع: سروستان ما