به گزارش شیرازه  دانشجویان در سالن دانشگاه دور هم جمع شده بودند که برای شهدای آتش نشان، بزرگ داشت بگیرند. همه بودند. بیشتر استادان هم نشسته بودند.

در همین موقع مجری برنامه گفت: همه به احترام شهدای آتش نشان یک دقیقه سکوت کنید. همه هم یک دقیقه سکوت کردند.

در این میان استاد ساعت چی با یک صلوات جلسه را به هم زد و سکوت را شکست. بقیه هم به تأسی از استاد صلوات فرستادند.

بعضی از استادان روشن کفر مآب و بعضی از دانشجویان بدشان آمد. مجری هم با احترام به استاد گفت: ببخشید استاد شما نباید سکوت جلسه را می شکستید ما به احترام آتش نشانان سکوت کردیم. حالا اگر حرفی دارید. بفرمایید پشت تریبون.

استاد هم که دل پری داشت، پشت تریبون رفت و با درخواست صلوات دیگری. گفت: اولاً عذر می خواهم که سکوتتان را شکستم و شما را به هم ریختم. من عمداً این کار را کردم. دوم این که کدام یک از شما می توانید. بفرمایید که سکوت یعنی چه؟

این سکوت چه خاصیتی برای شهدا دارد. چه نتیجه ای برای ما دارد. اصلاً این سکوت از کجا آمده؟ هیچ کس جواب نداد. یعنی جواب نداشتند که بدهند.

فقط دانشجویی گفت: استاد برای احترام است. استاد هم گفت: پس می خواستی برای بی احترامی باشد. یعنی چه؟ چرا سکوت؟ هر کاری غربی¬ها کردند. ما هم باید بکنیم. در جشنواره ی فیلم فجر یک دقیقه سکوت می کنند. در جلسه ی فلان و بهمان یک دقیقه سکوت می کنند.

مگر ما مسلمان نیستیم. مگر به این کشته شده ها، شهید نمی گوییم. شهید دست آورد دین اسلام است پس چرا به تقلید از غربی ها برای شهید سکوت می کنیم چرا فاتحه نمی فرستیم.

تا هم برای اموات خاصیت داشته باشد و هم به اعمال نیکش افزوده شود و هم خودمان از قرائت آن سودی ببریم و یادمان باشد که ما در قرائت فاتحه دعا می کنیم که خدایا ما را به راه راست هدایت کن. اهدناالصراط المستقیم. کجای کارید بابا!

حالا بیا و سکوت کن از حالا تا دم مرگ خفقان بگیر. لال بشو. به یاد هفت جد و آبائت زبان در دهان نچرخان اگر یک ذره هم برای امواتت خاصیت داشت برای خودت هم دارد.

در شبکه های مجازی می نویسند: برای پدری که کرایه خانه ندارد به صاحب خانه پرداخت کند و از شرم سرش را زیر لحاف می کند. یک دقیقه سکوت!

برای مادری که نان شب ندارد  به بچه هایش بدهد. یک دقیقه سکوت! برای دختری که پدرش معتاد است یک دقیقه سکوت! برای خانواده ی فقیری که سقف روی سرشان چکه می کند. یک دقیقه سکوت! برای خانواده ای که یارانه اش قطع شده و به عزا نشسته اند! یک دقیقه سکوت! برای خواهر و برادری که یک جفت کش بیشتر ندارند و به نوبت می پوشند یک دقیقه سکوت! یک دقیقه سکوت و زهرمار خوب پدر آمرزیده اگر راست می گویی و واقعاً دلت می سوزد به جای تشکیل یک کمپین سکوت، یک گروه خیرخواه تشکیل بدهید.

صد نفر و ماهی 100هزار تومان روی هم بگذارید تا بشود 10میلیون تومان و مشکلات ده ها خانواده ی این جوری را حل کنید.

شما فقط بلدید روشنفکر بازی در بیاورید و با ادا و اطوار خود را ثابت کنید. می دانید داستان شما داستان کیست؟ می گویند مردی تعدادی نان خریده بود و از کوچه ای عبور می کرد ناگاه چشمش به سگ بیچاره ای افتاد که از گرسنگی رمق نداشت-البته بلا نسبت شما- نشست کنارش و شروع کرد به گریه کردن. رهگذری گفت: چرا گریه می کنی، جواب داد: برای این سگ بیچاره گریه می کنم. که دارد از گرسنگی می میرد. رهگذر گفت: خُب به جای گریه کردن مقداری نان به او بده تا نمیرد. طرف گفت: من نمی توانم نان بدهم. من فقط می توانم گریه بکنم.

آری فقط می توانید کمپین گریه تشکیل و شمع بسوزانید و شکلک های گریه در واتس آپ و تلگرام بگذارید. تازه بعضی هاتان هم سر و چشم گریه کردن را ندارید. فقط اهل حرف زدن هستید.

در این مملکت بسیاری از مردم بی سواد و با سواد هستند که اهل این دنگ و فنگ ها هم نیستند. هیچ¬کس هم آن ها را نمی شناسد. در هیچ کانالی هم نیستند. هم راستی راستی گریه می کنند بدون تبلیغ فاتحه می خوانند و ماهانه بخشی از درآمد کم خود را به کمیته ی امداد و بهزیستی و خانواده های فقیر و بی سرپرست می دهند.

بعضی ها فکر می کنند مملکت را آن ها دارند اداره می کنند. اگر خانواده های ندار به امید دولت واین روشنفکر مآب ها بودند. تا الآن از گرسنگی مرده بودند. رئیس کمیته ی امداد می گفت: در سال 95 تا پایان دی ماه مردم کازرون دو میلیارد تومان به کمیته ی امداد کمک کرده اند. کدام یک از شما آن ها را می شناسید. آن ها در کدام کانال و کمپین هستند.

آن گاه استاد جامعی با صلواتی سخن رانی اش را تمام کرد و در میان کف زدن های طولانی دانشجویان، میکروفون را رها کرد و در میان آن  ها نشست.

*کاظم دهقانیان فرد

منبع:  کازرون خبر