کد خبر: ۱۰۵۶۵۴
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۸ - ۱۴ بهمن ۱۳۹۵

کلنگ و چاقو

روزنامه افسانه چاپ شیراز در شماره 3231 یادداشتی با عنوان 'کلنگ و چاقو' به قلم حمید مقدس فرد منتشر کرده است.
به گزارش شیرازه، در این یادداشت آمده است: مجلسی ها دراین هفته لایحه ممنوع شدن حمل سلاح سرد وخرید وفروش آن راتصویب نکردند درحالی که کمیسیون قضایی مجلس درشهریورماه با اضافه کردن دوتبصره با ماده 167 قانون مجازات به قانون شدن آن رآی داده بود.
درماده 167 کسانی که با سلاح سرد مردم را تهدید کنند و بترسانند و صدمه بزنند محکوم می شوند. درآن 2 تبصره کسانی هم که سلاح سرد حمل کنند شامل مجازات ها شده اند ولی با قانون نشدن این دوتبصره ، خبری از پیگرد قانونی و مجازات حمل کنندگان سلاح سرد نیست.
این درحالی است که در10سال گذشته 10 هزار و600تن با سلاح سرد( بیشتر با چاقو) کشته شده اند که سهم امکان حمل سلاح سرد دراین آمارکم نبوده است واگر حمل سلاح ممنوع شود ریسک کشتن یا کشته شدن با آن هم کمتر می شود.
سرفصل دلایل مخالفت با لایحه حرف های یکی از نمایندگان مجلس بوده است که با کلنگ و بیل هم می شود به دیگران حمله کرد و آنها راکشت وممنوع شدن حمل چاقو مشکل را حل نمی کند.
درحالی که قربانیان سلاح سرد با چاقو و قمه کشته شده اند و نه با بیل و کلنگ. او ودیگرمخالفان لایحه این را درنظرنمی گیرند که حمل سلاح سرد به خودی خود به خاطر ویژگی های فیزیکی واجتماعیش برای حامل آن یک مزیت نسبی برای دارنده آن درنزاع است وانگیزه های رفتار تهاجمی را تقویت می کند. آنها این راهم فراموش کرده اند که مساله اصلی کاربرسلاح سرد است ونه سلاح سرد به خودی خود.
ازاین زاویه آنهایی که سلاح سرد با خود دارند با نگاه به انگیزه هایشان دسته بندی می شوند وقانون باید آنها را دیده بانی وکنترل کند که فقط با ممنوع شدن قانونی حمل سلاح سرد ممکن می شود . چون با این ممنوع شدن دریک روند قانونی ، یک جورغربالگری با کاربرد خوب و کافی قانون جریان می یابد که درخلال آن کسانی که به دلیل ناآگاهی یا ترس یا به بهانه دفاع ازخود سلاح سرد با خود برمی دارند ازتورغربال بیرون می روند ودانه درشت ها یعنی مجرمین باسابقه وکسانی که انگیزه های مجرمانه دارند ، همچنین پرخاشگران و مرافعه جوها وکسانی که به دنبال ارضای حسی برتری خود با حمل سلاح سرد هستند درغربال می مانندو بهتر می توان آنها را مهارکرد.
مجلسی های مخالف درست می گویند که چیزهایی مانند کلنگ و قفل فرمان وچماق هم می توانند سلاح سرد باشند . ولی بازهم فراموش می کنند که نقش و توان انگیزه بخشی این ابزارها هیچگاه به اندازه چاقو نیست وسهم زیادی هم درنزاع های منجربه کشتن درمقایسه با چاقو نداشته اند.
با این حال، می توان پیشنهاد کرد که یک تبصره دیگر به 2 تبصره کمیسیون قضایی افزود که براساس آن هرگاه یکی ازاین وسایل به عنوان سلاح سرد دردرگیری یا تهدید وترساندن استفاده شد دادگاه با کاربرآن به مانند کسی که ازچاقو استفاده کرده رفتارکند و حکم دهد.
یک تبصره دیگر لازم است که به افرادی مربوط می شود که ناچارمی شوند با سلاح سرد به جزچاقو ازخود دفاع کنند. مانند شوکرو افشانه . این فقط به کسانی مربوط می شود که به آنها حمله شده است وازاین جهت پیچیده تراست . چون ممکن است حمله درخانه و حریم خصوصی ومحل کار صورت گرفته باشد ودرموردهایی مانند خشونت های شدید خانگی یا سرفت مسلحانه ، یا درمورد هایی مانند زورگیری وحمله با قصد تجاوز وآزارجنسی ، هیچ راهی به جز دفاع با کمک شوکر یا افشانه نمانده باشد.
دراینجا روند دادرسی باید به گونه ای تکمیل شود که قربانیان بتوانند با ادله قانونی ازخود دفاع کنند . مجلسی ها به جای مخالفت با لایحه می توانند آن را کامل ترکنند با این نگاه که قانون شدن لایحه ممنوع شدن حمل سلاح سرد به تنهایی مشکل راحل نمی کند و ریسک نزاع با چاقو وکشته شدن را کاهش نمی دهد.
در زمینه اجتماعی و فرهنگی هم کاهش انگیزه های خشونت مهم است. این هم به کسانی مربوط می شود که درنزاع های خانوادگی یا خیابانی ، ناگهان وبدون نیت قبلی به این انگیزه ها تسلیم می شوند و هم به کسانی که با نیت وقصد ونقشه قبلی دست به سلاح سرد می برند . قانون گزار باید این 2 دسته را درمتن چند تبصره روشن وغیرقابل تفسیر، ازهم جدا کند .
کاری که درصورت اطلاع رسانی و آموزش کافی ، زمینه های اجتماعی وخرده فرهنگی استفاده ازسلاح سرد را کمرنگ وتضعیف می کند . ممنوع شدن حمل سلاح سرد وخرید و فروش آن به کامل ترونافذترشدن ماده 167 هم کمک می کند پس ازممنوع شدن و اعمال قانون ، همان غربالگری ممکن می شود. یعنی کسانی که به بهانه دفاع ازخود سلاح سرد دارند ناچاربه تغییررفتاروعادت می شوند وآنها که انگیزه های تهاجمی یا مجرمانه دارند درتور قانون می افتند.
جداسازی این 2 گروه کمک زیادی به درونی شدن قانون درنهادهای اجتماعی ودرسطح روانشناسی شهروندان می کند وآغازآن با ممنوع شدن حمل وخرید وفروش سلاح سرد ممکن می شود . این جداسازی به اعتبار تصوری وتوهمی سلاح سرد پایان می دهد وزمینه تقویت فیزیکی انگیزه های تهاجمی و پرخاشجویانه راهم ازمیان می برد؛ به شرطی که قانون با کاهش محرک های محیطی وفرهنگی خشونت همراه شود ودرآموزش ونهادهای مهم اجتماعی مانندخانواده و جامعه سیاسی ورسانه ها با انگیزه های پرخاشگری وخشونت مبارزه شود و خشونت ، تقدیس و تبلیغ نشود.
نظرات بینندگان