کد خبر: ۱۰۶۶۰۲
تاریخ انتشار: ۱۱:۵۹ - ۰۲ اسفند ۱۳۹۵

خیال کرده‌اند!

خیانت مضاعف آنجایی بود که با دادن گرای نقاط ضعف اقتصادی کشور به بانیان بیرونی فتنه، درصدد جبران ناکامی اهداف شوم فتنه 88، از طریق تحریم و فتنه‎های دیگر برآمدند.

به گزارش شیرازه، «سیده آزاده امامی» در روزنامه «وطن امروز» با پرداختن به خیانت فتنه‌گران و طرح انحرافی آشتی ملی، نوشت:

خیال کرده بودند گذر زمان گرد فراموشی بر فتنه افشانده و جنایت‎ فتنه‎گران را از یادها برده است؛ آن عدم تمکین نانجیبانه به رأی مردم که حلاوت شکوه حضور 85 درصدی پای صندوق‎های رأی را به کام ملت تلخ کرد و سبب شد فرصت‎ها و هزینه‎های بسیاری را که می‎شد جهت اعتلای مادی و معنوی کشور به خدمت گرفت، مصروف رفع فتنه و توطئه شود.
خیال کرده بودند حالا فرصت مناسبی است که به بهانه روی کار آمدن یک دیوانه‎ گزافه‎گو در آن‎سوی دنیا با ایجاد رعب از لاف‎های توخالی او، از فتنه «حساسیت‎زدایی» کرده و آن را تا سطح یک «اعتراض» و «انتقاد» ساده تقلیل داده و با یک «صلوات» ماجرا را فیصله دهند، چه بسا در افقی دورتر نیم‎نگاهی هم به بازگرداندن سران فتنه به سطوح مدیریتی نظام داشته باشند، طوری که انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته!
خیال کرده بودند با طرح این قبیل مباحث و با ایجاد انحراف در مطالبات اصلی ملت که عدم تحقق آنها به تعبیر رهبر معظم انقلاب مردم را «گله‎مند» کرده، فضای این چند ماه مانده تا انتخابات را دست گرفته و از این آب گل‎آلود ماهی خودشان را صید می‎کنند!
خیال کرده بودند...
اما زهی خیال باطل! که به اشارتی و عبارتی از دیده‎بان حکیم انقلاب همه‎ رشته‎های‌شان پنبه شد و تیرهای‌شان به سنگ خورد!
الحمدلله برای نعمت ولایت. الحمدلله برای نعمت ولایت. الحمدلله برای نعمت ولایت...
«آشتی» جایی قابلیت طرح دارد که «دلخوری» و «قهری» در میان بوده باشد آن‎هم بر سر امری جزئی و روبنایی، جایی که «مبانی» خدشه‎دار نشده و به «اصول» و «آرمان‎ها» تعرضی نشده باشد، نه جایی که عده‎ای قصد «ماهیت» و «موجودیت» حقیقتی را کرده باشند؛ فروکاستن فتنه‎ای که به تصریح صحنه‎گردانانش «اصل نظام» را هدف گرفته بود- که اگر نبود درایت رهبری و بصیرت انقلابی مردم در فرونشاندن آن، امروز نه از تاک نشان مانده بود نه از تاک‎نشان- به یک «قهر» ساده، جز غرض‎ورزی و توهین به شعور ملت معنای دیگری نمی‎تواند داشته باشد! این است که در چنین شرایطی طرح «آشتی» با کسانی که عملکردشان گواه آن است که هیچ التزامی به نظام و موجودیت آن ندارند و اگر باز هم مجالی بیابند از دنبال کردن سودای شوم گذشته در «براندازی» نظام هیچ ابایی ندارند و اساسا به همین دلیل بدل به «خط قرمز»ی شده‎اند که تعیین موضع نسبت به آن «شرط» پذیرش افراد در دایره نظام است، همان اندازه مضحک و ناموجه است که مثلاً پیشنهاد دوستی ایران و آمریکا مطرح شود با سابقه آن‎ همه جنایت‎ و شرارت علیه ملت ایران، بی‎آنکه در این مواضع و رویکردها تجدیدنظری اساسی اعمال کند! (به‎ویژه که در سال‎های اخیر رویکرد «خوش‎بینانه» به این مساله هم به گویاترین وجه ممکن امتحان خود را پس داد و حالا دیگر حتی سرسخت‎ترین مدافعان این رابطه هم سکوت کرده‌اند و جرأت پرداختن به آن را ندارند!)
فتنه‎گران این پنبه را از گوش‎شان بیرون بیاورند که بدون توبه، بدون اعتراف به دروغی که گفته‎اند و بدون عذرخواهی از جنایتی که رهبر حکیم انقلاب با همه سعه‎صدر و صبوری‎شان از آن به عنوان «ظلم بزرگ»ی یاد کردند که نظام را تا «لبه پرتگاه» پیش برد، جایی در میان ملت داشته باشند.
جرم فتنه‎گران تنها این نیست که با برنامه‎ای از پیش طراحی‎شده و با دروغ کثیف «تقلب» حماسه حضور دشمن‎شکن ملت را به تهمتی دشمن‎شادکن بدل کرده، به شعائر دینی بی‎حرمتی نموده، خسارات هنگفت به ملت و مملکت تحمیل کردند و مهم‎تر از همه کیان و اساس نظام را نشانه گرفته و سودای «براندازی» داشتند، بلکه خیانت مضاعف آنجایی بود که با دادن گرای نقاط ضعف اقتصادی کشور به بانیان بیرونی فتنه، درصدد جبران ناکامی اهداف شوم فتنه 88، از طریق تحریم و فتنه‎های دیگر برآمدند که متأسفانه نتیجه آن قربانی شدن مهم‎ترین و بالنده‎ترین صنعت کشور به پای «تقریبا هیچ» بود!
فتنه 88 نه محصول مناظرات معروف انتخابات آن سال که حاصل برنامه‎ریزی‎ حساب‎‌‎شده و طولانی‎مدتی بود که با مدیریت شیطان بزرگ و برخی دولت‌های غربی و مشتی اعوان و انصار داخلی آنها رقم خورد. سناریویی که در خیال خام خود پرونده نظام را بسته و فاتحه انقلاب را هم خوانده بود!
عنایت به این نکته و نیز ضرورت عبرت‎پذیری از فتنه به منظور پیشگیری از تکرار وقایع مشابه است که سرّ تذکر مکرر رهبری را نسبت به تمسک به «بصیرت» در تحلیل وقایع، بازمی‎نمایاند. نیز از همین‎رو است که «فتنه» و «فتنه‎گران» از پربسامدترین واژه‎ها در بیانات سال‎های اخیر ایشان بوده است و گزاف نخواهد بود این ادعا ‎که ایشان تقریباً در تمام سخنرانی‎های بعد از انتخابات 88 به این موضوع پرداخته‎اند. این گواه آن است که رهبر انقلاب اجازه نمی‌دهند کسانی بخواهند بر این جنایت پرده فراموشی کشیده، طوری وانمود کنند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده! ایشان بیش از هر کسی تعمد دارند مکرر از «فتنه» و جنایت «سران فتنه» یاد کنند تا کسی نتواند با این خیال خام که ماجرای فتنه گذشته و گذر زمان خاطره این جنایت‌ها و خیانت‌ها را از ذهن نظام و مردم انقلابی زدوده، بی‌هیچ هزینه و تبعاتی در صدد «تطهیر» سران فتنه برآید! گذشته از فرمایش اخیر در دیدار مردم آذربایجان، اشاره ایشان در دیدار همافران به حمایت «علنی» و «صریح» اوباما از «فتنه‎گران» به‎‎مثابه یکی از مصادیق خیانت‎های رئیس‌جمهور پیشین آمریکا علیه ملت ایران، مهر پایانی بر ادعای کسانی بود که همواره با ارجاع فتنه به عوامل و ریشه‎های خارجی آن، از اعلام موضع نسبت به فتنه‎گران داخلی طفره رفته و با این سیاست از فیلتر نهادهای نظارتی گذشته و بعضاً به مسندهای مهمی نیز راه یافته‎اند!
در واقع تأکیدات صریح معظم‎له وظیفه نهادهای نظارتی را در بررسی صلاحیت افرادی که کاندیدای تصدی پست‎های کلیدی نظام می‎شوند دوچندان می‎کند، تا با نگاهی ژرف و دقتی مضاعف در این فرآیند صرفاً به کسانی اجازه ورود به این عرصه را بدهند که تکلیف‌شان را با مجریان داخلی فتنه- که امروز به لطف رأفت نظام اسلامی در حصرند و اگر بنا به محاکمه آنها باشد به تصریح رهبر عالی‎مقام انقلاب «حکم‌شان خیلی سنگین خواهد بود» و قطعاً کسانی که به دنبال بازخوانی این ماجرا و محاکمه اینان در دادگاه هستند «راضی نخواهند بود»- روشن کرده‎اند. تا دیگر شاهد آن نباشیم که یا از درون مجلس به عنوان یکی از ارکان نظام امثال این جمله تأسف‎آور را بشنویم که «داستان فتنه چه زمانی قرار است تمام شود؟» یا در نهادهای دیگر کسانی با علقه‎ به سران فتنه روی کار بیایند و هزینه و فرصت خدمت به ملت را مصروف سیاسی‎کاری‎های فتنه‎گران کنند! چرا که «فتنه» همچنان و تا همیشه «خط قرمز» نظام است.

انتهای پیام/

نظرات بینندگان