شیوه‌های تبلیغات بیشتر از خود کاندیداها حرف دارند
رای آوری با آرایش های غلیظ؟!+ تصاویر
به‌راستی کسی که فرق عکس گرفتن برای قاب کردن روی دیوار اتاق شخصی‌اش را با عکس گرفتن برای انتخابات نمی‌داند، لایق حضور در پارلمان محلی است؟
به گزارش شیرازه؛ شمارش معکوس برای روز انتخابات شروع شده و با آغاز مهلت تبلیغات شوراها بازار رأی جمع‌کردن داغ شده است.
مردم معمولاً به بعضی از کاندیداها چون آن‌ها را نمی‌شناسند و به بعضی دیگر هم چون خیلی خوب شناخت پیدا کردند، رأی نمی‌دهند. بدیهی است که شناخت عامل مهمی در رأی دادن یا ندادن است. اکثراً تبلیغات را یکی از ابزارهای اساسی برای ایجاد شناخت می‌دانند اما فقط وسعت تبلیغات، سایز و کیفیت چاپ، تعدد گروه‌ها در فضای مجازی و ارسال پرتره از کاندیداها شناخت ایجاد می‌کند؟
آیا تصور می‌شود مردمی که رأیشان را پای صندوق‌ها سرنوشت‌ساز می‌دانیم، از معجزه گریم و مواد آرایشی یا فتوشاپ و روتوش و تکنیک‌های عکاسی و کلیپ سازی بی‌خبرند؟ مگر قرار است مردم به‌سلامت پوست و قد و قیافه و ژست نامزدها رأی بدهند؟
به‌راستی کسی که فرق عکس گرفتن برای قاب کردن روی دیوار اتاق شخصی‌اش را با عکس گرفتن برای انتخابات نمی‌داند، لایق حضور در پارلمان محلی است؟ آیا رسالت کلیپ انتخاباتی فقط همین است که نامزد محترم را در حالت‌های مختلف اخم و لبخند و نیمرخ، سه رخ با پیراهن یا روسری‌های رنگارنگ و یک آهنگ ملیح نشان دهد، دریغ از یک خط برنامه و ارائه اهداف و سوابق؟
نوع نگاه کاندیداها به تبلیغات خیلی مسائل را روشن می‌کند. به‌رغم اینکه اکثراً فکر می‌کنند در تبلیغات با ژست‌ها و شعارهای خوب می‌توان رأی زیادی جمع کرد، بعضی‌ها اگر تبلیغ نکنند موفق‌تر هستند. اگر مخاطب عمیق‌تر به تبلیغات دقت کند می‌تواند به شناخت خوبی برسد و تصمیم بهتری برای انتخاب درست بگیرد.
علاوه بر شکل و تعداد و هزینه‌های صرف شده، قانون مداری در تبلیغات هم از نکات مهمی است که توجه مخاطب را جلب می‌کند. رعایت زمان قانونی یا استفاده از محله‌ای قانونی برای نشر تبلیغات یا برخی وعده‌های غیرقانونی به مبلغان، از لایه‌های درونی کاندیداها خبر می‌دهد.
کسی که برای چند رأی بیشتر قانون را زیر پا بگذارد، شهروندان را به‌زحمت بیندازد و از آسیب به درختان و پل عابر پیاده و حتی تابلوی راهنمایی رانندگی نگذرد می‌تواند فرد لایقی برای قانون‌گذاری باشد؟ کسی که در شعارهایش مشخص است که از اختیارات و وظایف قانونی شورای شهر اطلاع کافی ندارد طبیعتاً رأی خود را با همین شعارها کاهش می‌دهد.
کسی که در تبلیغات و یا مسئولیت‌های قبلی خود نشان داده که قومیت‌گرایی برایش مهم است یا به دنبال منافع حزبی و گروهی عده‌ای خاص تلاش می‌کند طبیعتاً با اقبال عمومی مواجه نمی‌شود و تنها از حمایت همان عده خاص برخوردار است.
آن‌ها هم چند برابر حمایت‌هایشان را فاکتور کرده و در اولین فرصت با او تسویه می‌کنند. فرد وامدار آفت صندلی‌های قانون‌گذاری است و فضا را به رانت و فساد ریزودرشت آلوده خواهد کرد.
از طرفی کسانی که با سفره‌های نهار و شام سیبیل شان چرب شده و جیبشان گرم و به طمع «ملک ری» دوندگی می‌کنند از همه بیشتر متضرر خواهند شد. حتی اگر مثل نمونه‌های تاریخی سرشان بی‌کلاه نماند و در حسرت حکمرانی بر ری عقده‌ای نشوند و موفق شوند این دو روز دنیای فانی را با گرفتن سهمشان بگذرانند پس فردا با دست‌خالی و کوله‌بار سنگین باید در محضر خدا جوابگو باشند هرچند بنا بر تأکید خدای راست‌گو در همین دنیا هم چوب کارشان را می‌خورند اما دریغ از ذره‌ای درک که بدانند از کجا خوردند.
حتماً شما هم از این نمونه‌ها در اطراف خود مشاهده کردید. این روزها وقت مناسبی برای تأمل در مشاهدات است. فرصت کوتاه تبلیغات هم می‌گذرد و تنها 13نفر به صندلی‌ها می‌رسند اما این نشانه‌ها بر تن شهر و در ذهن مردم و از همه مهم‌تر در کارنامه تک‌تک صدها نامزد در پیشگاه خدای جبار باقی می‌ماند. آری،شیوه تبلیغات با مخاطب حرف‌های زیادی دارد.
*نجمه اشرفی/سبحان
مردم معمولاً به بعضی از کاندیداها چون آن‌ها را نمی‌شناسند و به بعضی دیگر هم چون خیلی خوب شناخت پیدا کردند، رأی نمی‌دهند. بدیهی است که شناخت عامل مهمی در رأی دادن یا ندادن است. اکثراً تبلیغات را یکی از ابزارهای اساسی برای ایجاد شناخت می‌دانند اما فقط وسعت تبلیغات، سایز و کیفیت چاپ، تعدد گروه‌ها در فضای مجازی و ارسال پرتره از کاندیداها شناخت ایجاد می‌کند؟
آیا تصور می‌شود مردمی که رأیشان را پای صندوق‌ها سرنوشت‌ساز می‌دانیم، از معجزه گریم و مواد آرایشی یا فتوشاپ و روتوش و تکنیک‌های عکاسی و کلیپ سازی بی‌خبرند؟ مگر قرار است مردم به‌سلامت پوست و قد و قیافه و ژست نامزدها رأی بدهند؟
به‌راستی کسی که فرق عکس گرفتن برای قاب کردن روی دیوار اتاق شخصی‌اش را با عکس گرفتن برای انتخابات نمی‌داند، لایق حضور در پارلمان محلی است؟ آیا رسالت کلیپ انتخاباتی فقط همین است که نامزد محترم را در حالت‌های مختلف اخم و لبخند و نیمرخ، سه رخ با پیراهن یا روسری‌های رنگارنگ و یک آهنگ ملیح نشان دهد، دریغ از یک خط برنامه و ارائه اهداف و سوابق؟
نوع نگاه کاندیداها به تبلیغات خیلی مسائل را روشن می‌کند. به‌رغم اینکه اکثراً فکر می‌کنند در تبلیغات با ژست‌ها و شعارهای خوب می‌توان رأی زیادی جمع کرد، بعضی‌ها اگر تبلیغ نکنند موفق‌تر هستند. اگر مخاطب عمیق‌تر به تبلیغات دقت کند می‌تواند به شناخت خوبی برسد و تصمیم بهتری برای انتخاب درست بگیرد.
علاوه بر شکل و تعداد و هزینه‌های صرف شده، قانون مداری در تبلیغات هم از نکات مهمی است که توجه مخاطب را جلب می‌کند. رعایت زمان قانونی یا استفاده از محله‌ای قانونی برای نشر تبلیغات یا برخی وعده‌های غیرقانونی به مبلغان، از لایه‌های درونی کاندیداها خبر می‌دهد.
کسی که برای چند رأی بیشتر قانون را زیر پا بگذارد، شهروندان را به‌زحمت بیندازد و از آسیب به درختان و پل عابر پیاده و حتی تابلوی راهنمایی رانندگی نگذرد می‌تواند فرد لایقی برای قانون‌گذاری باشد؟ کسی که در شعارهایش مشخص است که از اختیارات و وظایف قانونی شورای شهر اطلاع کافی ندارد طبیعتاً رأی خود را با همین شعارها کاهش می‌دهد.
کسی که در تبلیغات و یا مسئولیت‌های قبلی خود نشان داده که قومیت‌گرایی برایش مهم است یا به دنبال منافع حزبی و گروهی عده‌ای خاص تلاش می‌کند طبیعتاً با اقبال عمومی مواجه نمی‌شود و تنها از حمایت همان عده خاص برخوردار است.
آن‌ها هم چند برابر حمایت‌هایشان را فاکتور کرده و در اولین فرصت با او تسویه می‌کنند. فرد وامدار آفت صندلی‌های قانون‌گذاری است و فضا را به رانت و فساد ریزودرشت آلوده خواهد کرد.
از طرفی کسانی که با سفره‌های نهار و شام سیبیل شان چرب شده و جیبشان گرم و به طمع «ملک ری» دوندگی می‌کنند از همه بیشتر متضرر خواهند شد. حتی اگر مثل نمونه‌های تاریخی سرشان بی‌کلاه نماند و در حسرت حکمرانی بر ری عقده‌ای نشوند و موفق شوند این دو روز دنیای فانی را با گرفتن سهمشان بگذرانند پس فردا با دست‌خالی و کوله‌بار سنگین باید در محضر خدا جوابگو باشند هرچند بنا بر تأکید خدای راست‌گو در همین دنیا هم چوب کارشان را می‌خورند اما دریغ از ذره‌ای درک که بدانند از کجا خوردند.
حتماً شما هم از این نمونه‌ها در اطراف خود مشاهده کردید. این روزها وقت مناسبی برای تأمل در مشاهدات است. فرصت کوتاه تبلیغات هم می‌گذرد و تنها 13نفر به صندلی‌ها می‌رسند اما این نشانه‌ها بر تن شهر و در ذهن مردم و از همه مهم‌تر در کارنامه تک‌تک صدها نامزد در پیشگاه خدای جبار باقی می‌ماند. آری،شیوه تبلیغات با مخاطب حرف‌های زیادی دارد.
*نجمه اشرفی/سبحان
نظرات بینندگان
