به گزارش شیرازه،  احمد حسین پور متولد 1365 در روستای مزیجان شهرستان زرین‌دشت فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد نانوتکنولوژی پزشکی در گفتگو با خبرنگار ما خود را این‌گونه آغاز کرد: از ابتدای دوران دانشجویی در ذهن خود دنبال می‌کردم که خروجی تحصیلی من باید یک کاری باشد که به محرومین خدمت کرده باشم. و همچنین در راستای شعار ما می‌توانیم به این فکر می‌کردم که این شعار می‌توان به خارج از مرزهای کشورمان انتقال بدهیم. بر همین اساس تصمیم گرفتم درزمینهٔ بیماری «اچ ای وی» که یک معضل جهانی است تحقیقاتم را انجام بدهم که علاوه بر اینکه یک معضل بهداشتی است هم اقتصاد و هم‌نهادهای دیگر هم درگیر می‌کند.

آنچه در ذیل آمده است گفتگوی خبرنگار مرودشت نا با احمد حسین پور جوان زرین‌دشتی کاشف داروی ایدز است:

در مورد چگونگی کشف داروی ایدز توضیح دهید؟
سال 89 که تصمیم گرفتم در این زمینه کارکنم دانشگاه علوم پزشکی ساری بودم. در اینترنت تحقیق می‌کردم درباره بعضی از بیماری‌ها این بیماری‌ها برام جالب شد و بررسی‌هایی که کردم یک ایده به نظرم رسید. این ایده هم دنبال این بودم که تمام موادی که تشکیل می‌شود در درون کشور باشد و ما وابستگی به خارج هم نداشته باشیم که حرف‌وحدیثی هم دنبال من نباشد.

از آن زمان تصمیم گرفتم، بعد وارد رشته نانو که شدم فعالیت و تحقیقاتم رو انجام دادم فرمالیسون ها رو انجام دادم.

 سال 92 بود که وارد رشته نانو شدم، این ایده که نانو ذرات گیاهی وارد فاز نانو انجام شود و اینکه به‌صورت کامپوزیت باشد،

یعنی خود نانو ذرات وارد سطح نانو می‌شود خواصش تغییر می‌کند و اثر بخشیش بیشتر خواهد شد. طبق فرمالیسون هایی و آزمون‌وخطایی که انجام دادم بالاخره این فرمالیسون نهایی توانست ویروس رو در کیست سلول به‌صورت صد در صد مهار کند.

ایده اولیه کجا به شکل رسید؟
اصلاً شاید آن شبی که فکر کردم باید فلان کار را انجام بدم تا حالا که این فرمالیسون انجام شد با آزمون‌وخطاهایی که انجام شد 90 درصد تغییر پیدا کرد یعنی جابجایی به وجود آمد.
این نبود که همان ایده اولیه من بشود محصول، یعنی از سال 89 تا 94 به این فرمالیسون با اثربخشی صد در صد و حداقل سمی ات رسیدیم.
حدوداً چند تا از فرضیات شما به شکست خورد تا اینکه به نتیجه رسید؟

تعدادش رو نمی‌دو نم ولی خیلی زیاد، هر بار می‌گفتم این بار آخر هست. ولی هیچ‌وقت بار آخر نشد.

چه عاملی باعث شد که بعد از شکست‌های پی‌درپی از پا ننشینید و بازهم ادامه دهید؟

شکست‌ها، شکست نبود و من از هر مورد یک‌چیز یاد می‌گرفتم و واقعاً یک‌قدم به سمت جلو می‌رفتم و یک تجربه بر تجربیاتم افزوده می‌شد.

من تنها بودم اما یکی همواره کمکم می‌کرد و من واقعاً خدا را حس می‌کردم. همه یک‌طرف بودند و من هم یک‌طرف اما واقعاً متوجه کمک خدا بودم. با ارادت و ایمان کامل کار می‌کردم و از شکست ناامید نشدم.

طی این مدت کجاها فعالیت می‌کردید؟
من کِشت مواد «سنتزم» را دانشگاه ساری شروع کردم. دانشگاه علوم پزشکی شیراز و چندین آزمایشگاه خصوصی در شهر هر جا که دوستان می‌توانستند هماهنگی کنند و انجام بدهم انجام می‌دادم. انجام کشت سلول در انستیتو پاستور تهران بود.

کسی که بیشترین کمک رو به شما کرده و ومشوقتان بود چه کسی بود؟
اساتید از دانشگاه علوم پزشکی ساری، اساتید انسیتو پاستور تهران،دانشگاه علوم پزشکی شیراز و بسیج سازندگی و اساتیدی از خارج از کشور.
دکتر عسکری که سابق در بسیج سازندگی بودن زیاد کمک کردن برای تهیه گیاهان،

مشوقان اصلی بنده پدر و مادرم بودند و برخی از اساتید بزرگوار.

در ضمن تمام هزینه‌های این پژوهش شخصی انجام شد.

حدوداً چقدر هزینه شده؟
دقیق نمی‌دو نم ولی 80 تا90 میلیون تومان.

گفتید اساتید از خارج کشور به شما کمک کردند،کدام کشور و دانشگاه؟
دانشگاه هایش را نمی‌دانم الآن صلاح باشد که بگویم یا نه، می‌ترسم بد بشود. ولی مهم‌ترینش دانشگاه «هاروارد» آمریکا بود.

با دانشگاه «هاروارد» که مکاتبه داشتم برای اینکه وارد مرحله انسانی بشود از طرف دانشگاه گفتند اگر فلان شخص از دانشگاه هاروارد موافقت کرد می‌گذاریم. که خوش‌شانس بودم و ایشان موافقت کرد.
بسیاری از اساتید وقتی از آن‌ها کمک می‌خواستم یا خندیدند یا گفتن از ایران برو ! ولی نمی‌خواستم چون به‌راحتی می‌توانستم خیلی جاهای دیگر بروم
علت اینکه از کشور نرفتید چه بود؟
حس خیلی خوبی است که در ایران کار می‌کنم. الآن که جواب گرفتم فکر کنم اشتباه نکردم. چون کار کردن برای بیماران داخلی که از جنس خودمان هستند خیلی لذتش بیشتر است حتی با این نگاهی که این کار من جهانی و برای همه‌ی بشریت است.

البته در کشور ایران که خیلی محدودیت وجود دارد و کار تحقیقاتی سخت است.

یک‌چیز جالب که مشاهده کردم اینکه در کشور ما دستگاه‌های آزمایشگاهی زیاد است ولی اکثراً در انبارها خاک می‌خورد. ولی همه میگویند در کشور ما آزمایشگاه نیست، تجهیزات نیست. ولی به نظر من در کشور ما مدیریت نیست و مدیریتی که وجود دارد بسیار ضعیف است. البته به‌هیچ‌وجه منکر انسان‌های توانمند داخلی نمی‌شوم.

وقتی کمک می‌خواهی نگاه مدیر این است که می‌گوید خودت فردا میلیاردر می‌شوی! و این کار، یک کار شخصی است.
حتی به من می‌گفتند به حسین پور بیمار ندهید. حتی می‌گفتند جواب آزمایش حسین پور انجام ندهید و یک سری توهین‌های رکیکی که ارزش گفتن ندارد.

حتی روز آخر که من جواب گرفتم من را تهدید کردند که برای تو داده جمع می‌کنیم و جواب‌هایت را خراب می‌کنیم.
متأسفانه هر چه که مشاهده کردم این بود که یک گروه مافیایی اجازه کار را نمی‌دهند.
کسانی که به نفعشان نیست داروی ایدز کشف شود. چراکه نانشان آجر می‌شود. آن‌ها متأسفانه از زجر مردم سود کسب می‌کنند.
 
من همیشه به دوستان می‌گفتم به‌جای اینکه بگویید تحریم‌های امریکا این‌قدر اثر دارد اگر مدیریت داخل درست بشود اصلاً کل مشکلات برطرف می‌شود.
مدیریت ضعیف داخلی از تحریم‌ها بیشتر ضربه زده است. من کل دوستانم این‌طرف و آن‌طرف دارند شخصی کار می‌کنند که درست نیست.

روحیه خودباوری که عملاً یکی از شاخصه‌های بسیجی‌های این مملکت است که در شما خیلی برجسته‌تر از سایر شاخصه ماتان است. کسی که از یک روستای خیلی کوچک توانسته عملاً حرکتی در حوزه علم انجام بدهد که می‌تواند یک حرکت جهانی بشود و می‌تواند مسیر عمل را عوض کند یا به سمت خودش بکشاند، درباره این روحیه و این حس "ما می‌توانیم" خان توضیح دهید؟

به نظر من قبل از شروع هر کاری باید آن تصور را در ذهن خودمان ایجاد کنیم که ما موفق می‌شویم و در این راه هر شکستی هم که باشد ما تسلیم نشویم. من به کسانی که می‌خواهند در این راه توی کشور ما کار کنند بگویم من در ابتدا فکر می‌کردم که نداشتن پول و آزمایشگاه مشکلات من هستند. ولی من که این راه را رفته‌ام این اصلاً جز مشکلات نیست مشکلات خیلی زیادی هست که اصلاً این‌ها اهمیت داده نمی‌شود و همه‌اش هم برمی‌گردد به همان حس حسادتی که گفتیم و ضعف مدیریتی و اینکه رک به ما می‌گفتند ما منتظریم دانشگاه هاروارد این دارو را بسازد نه ما و مشکل بزرگ‌تر من این بود که دارویی به نام «آی مُد» سال 85 با تبلیغات زیاد وارد بازار شد و نتیجه نداد. فقط توهین‌هایش به من رسید همه‌اش می‌گفتند مثل آی مُد آبروی ما را نبرید آن اشتباهاتی که در آی مُد بود سختگیری‌های بعدی‌اش نصیب من شد.
جالب برای من این بود که به من می‌گفتند داروی شما تلقین است. برای من خیلی باعث تعجب بود که تلقین چیست. چون من ماهی یک‌بار بیمارانم را می‌بینم. 

تست «آی مد» در شیراز برایت در طول کار دردسر شد؟
بله. اگر می‌دانستم آی مُد این مشکلات را داشته و مسئولان نسبت به داروی ایدز زده‌شده‌اند می‌رفتم تهران بیمار می‌گرفتم.
برخی بیماران و پزشکان به من گفتند اینجا داروی آی مُد داده شد ولی ویروس HIV بدن بیماران اصلاً کم نشد. روشش هم این‌گونه بود که دارو روزی نیم ساعت هرروز به‌صورت سرم به بیمار تزریق می‌شد و فردایش که بیمار می‌آمد به او می‌گفتند، «به‌به»! چقدر بهتر شدی چقدر چهره‌ات بهتر شده؛ تا تلقین کرده باشند شاید بهتر شود. اینجا بود که متوجه تلقین که به من می‌گفتند شدم!

آی مُد ساخت کجا است؟
می‌گفتند ایران. ولی من جایی خواندم که ایده‌اش روسی بوده و متعلق به یک دانشجوی رشته شیمی از کشور روسیه، اصلاً خیلی چیز گنگی بود.
 هیچ‌کس هم نیامد بگوید ایده این دارو را من داده‌ام. ولی نظر شخصی من در مورد "آی مُد" این است که "آی مُد" یک تحقیق بود که به سرانجام نرسید. این‌طور نگاهش کنیم بهتر است. نیایم کسی را بکوبیم این‌یک پژوهش بود همان‌طور که در آمریکا مثلاً دارو وارد فاز چهارم مرحله بالینی می‌شود دستور می‌دهند به خاطر عوارض جانبی جمع‌آوری شود ما این‌طور هم می‌توانیم نگاهش کنیم خیلی قشنگ‌تر است به‌جای اینکه بیاییم سنگ بندانیم جلوی پای کسانی که پژوهشگر هستند.

از میان مدیران کسی هم به شما پیشنهاد رفتن به خارج از کشور را داد؟
اساتید و آن مسئولینی که آزشان کمک خواستم تقریباً اکثراً گفتند برو

 و چه کسی گفت نرو که ماندید؟
 فقط دکتر عسکری مسئول سابق بسیج سازندگی فارس بود که با اصرار می‌گفت نرو، لحظه آخری که من نامه زدم به رئیس دانشگاه، این را هم بگویم من هیچ‌وقت به رئیس دانشگاه برای مسائل مالی نامه نزدم بااینکه ازنظر مالی خیلی تحت‌فشار بودم و حتی نماینده گروه بودم هیچ‌وقت نگفتم من دارم فلان کار را می‌کنم کمک می‌خواهم وقتی همه‌چیزتمام شد دیدم این گروه مافیایی که دارند خیلی سود می‌برند از وجود اچ ای وی، این‌ها آمده‌اند وسط ، این مافیا از اینکه اچ آی وی یک بیماری خیلی مهم باشد و آن را بزرگ جلوه بدهند از وزارت پول بیشتری می‌گیرند.
شما می‌توانید دوربینتان را ببرید از این بیماران سؤال بپرسید که چقدر به شما خدمات می‌دهند و چه رفتاری با شما می‌شود.
من که تحویلشان می‌گرفتم خیلی خوشحال می‌شدند و می‌گفتند چقدر تو خوبی!
میگفتن سوالهای ما را جواب میدهی، ما بعضی جاها که میرویم اصلاً جواب درستی به ما نمیدهند.

مسئله "اچ آی وی" چقدر در شیراز جدی و بحرانی است و آیا آمار رسمی وجود دارد؟
آمار رسمی کل کشور که به صورت رسمی اعلام شده حدودا 35000 نفر شناسایی شده هست. ولی به صورت دقیق نمیدانم چقدر بیمار در فارس وجود دارد. ولی این را میدانم که آمار بالا و متاسفانه رو به افزایش است.

این بیماری نسبت به 5 سال گذشته رشد از چه طریقی داشته است؟
رشد که زیاد داشته و بیشتر هم متاسفانه به خاطر رابطه جنسی. ولی من نمیدانم چرا بیشتر واقعیت ها گفته نمی شود.
 
آیا ایدز بیماری است که صددرصد به مرگ ختم میشود؟
بله

در حال حاضر برای این بیماری چه دارویی وجود دارد؟
دارویی که در حال حاضر وجود دارد این است که ویروس را کنترل و از این طریق طول عمر بیمار را بیشتر میکند.

دارویی که شما مدعی ساخت آن هستید چه نام دارد و چگونه عمل میکند؟
در حال حاضر نام "دین وُل"
این "دین وُل" که معنی فارسیش می شود "داروی مهار کننده بار ویروسی"
روی بیماران آزمایش کرده ایم بعد از دو ماه 90 درصد ویروس در بیماران کاهش داد، بعد از چهار ماه استفاده دارو، آزمایش ها نشان داد هیچ ویروسی در خون بیماران وجود ندارد. بعد از گذشت 5 ماه آزمایش گذاشتیم که ببینیم این دارو پس از 5ماه چگونه است که شاهد بودیم ویروسی وجود ندارد و دارو در مهار ویروس پایدار بوده است.
بعد از 6 ماه،مصرف دارو را قطع کردیم که ببینم آیا این دارو اثرش مقطعی است یا ماندگار است.
بعد از یک ماه از قطع دارو آزمایش کردیم و نتایج نشان داد که ویروس برنگشته است.
که ما بتوانیم یک احتمال دیگر هم بدهیم این که دارو روی ویروس های نهفته هم اثر داشته که ما منتظر باشیم با گذشت زمان و آزمایش دیگری بتوانیم با قاطعیت نظر بدهیم.

الان در ماه هفتم آزمایش دارو هستیم؟

شش ماه دارو را مصرف کردند، بعد از آن یک ماه نخوردن، بعدش یک ماه هم منفی شد،الان نزدیک سی روز بعد از آزمایش آخری است، یعنی شصت روز بعد از مصرف آخرین دارو است که میشود هشت ماه، خدا را شکر هنوز بیماری برنگشته است و انشالله هم برنمیگردد

هنوز منفی است؟

منفی هست و حال همه شان خوب است.

روی چند نفر؟
5 نفر

همین شیراز؟
بله

ان شالله در صورت موفقیت کامل، دارو را به چه کسی تقدیم میکنید؟
به مقام معظم رهبری، مردم عزیز، شهید حججی که فکر کنم سن مان نزدیک به هم باشد، پدر و مادرم که واقعاً زحمات زیادی کشیده اند. پدرم  در 70 سالگی هنوز هزینه های مرا متقبل میشود.
و این هم اضافه کنم که پدر من کشاورز است و هیچکدام از اعضای خانواده ما حقوق بگیر جایی نیستند.

برنامه ای برای بحث توزیع انبوه دارو دارید ؟ برای این اتفاق چه چیزی نیاز دارید که بتوانید دارو را به تولید انبوه برسانید؟

ما برای تولید انبوه، به پرورش زیاد گیاهان دارویی احتیاج داریم که میتوانیم از فارغ التحصیلان رشته کشاورزی استفاده کنیم که حتی بیش از دویست نفر میتواند اشتغال زایی ایجاد کند.
طی این مدت این دارو هیچ عوارضی نشان نداده بیماری که نیم ساعت نمی توانست کار کند اب بخورد الان روزی ده ساعت دارد کار میکند در حالی که در داروهای که معمول بود تهوع، سردرد، خستگی، اسهال و این عوارض را به همراه داشتند.

توصیه شما به جوانانی که می خواهند همانند شما در مسیر سلامت مردم گام بردارند چیست؟

در خصوص یک بیماری که بخواهیم کار کنیم باید ابتدا بفهمیم آن بیماری برای چه کسانی سود دارد و در ایران مثل خارج نیست. من با استاتید خارج هم در ارتباط هستم و آن ها قلبا به دنبال این هستند که بیمار خوب شود ولی اینجا برخی دنبال این هستند که کاسبی خوب باشد.

من فکر می کردم آزمایشگاه و نداشتن پول مشکل من است ولی الان متوجه شدم این ها اصلا مشکل نیست.

 درباره این مشکلات باید وقت زیادی گذاشت و صحبت کرد تا این مشکلات برای نفرات بعد به وجود نیاید.

مجمع خیرین سلامت استان فارس و دانشگاه علوم پزشکی شیرازشما را در این مسیر همراهی کردند یا خیر؟

هیچ گاه به مجمع خیرین نرفتم و پیش هیچ کسی برای پول و هزینه ها نرفتم.

برای کارهای اداری می توانستند به من کمک کنند اما مرا اذیت کردند و اگر بخواستم از طریق اداری و به صورت رسمی پیش روم به خاطر مشکلاتی که در سیستم اداری است ممکن بود تا سی سال دیگر به نتیجه نمی رسیدم. سعی می کردم به صورت شخصی هماهنگ کنم و با هزینه های شخصی کار را پیش ببرم و من از یک سری افراد مرتبط با دانشگاه علوم پزشکی که سودجو هستند راضی نیستم.

آینده این دارو را چگونه ارزیابی می کنید؟

در اینکه در حال حاضر بهترین داروست شکی نداریم چون در کوتاه ترین مدت یعنی چهارماه ویروس را از بدن حذف کرده در حالی که بعضی داروها تا سه سال هم ویروس را حذف نمی کند و بعضی داروها را بیماران سه سال مصرف می کنند و بعد از هفتاد و دو ساعت از حذف دارو، ویروس با سرعت بیشتری به خون بر می گردد اما در این دارویی که کشف کردم نه تنها بیماران خوب شدند بلکه یک ماه هم بعد از حذف دارو، ویروسی پیدا نشده است.

الان دو ماه هست که بیماران بعد از مصرف دارو حال شان خوب است و هیچ مشکلی ندارند و هیچ عوارضی هم نشان نداده است و برای اینکه نسبت به ریشه کنی ویروس نظر قاطعانه بدهیم چندماه دیگر منتظر می مانیم تا آزمایش بعدی انجام شود اما خودم خیلی خوش بین هستم که دیگر کار تمام شده است.

جبهه گیری افرادی که شما از آن ها به عنوان مافیا یاد کردید چقدر در شما تاثیر داشت؟

این جبهه گیری ها باعث شد که من آن ها را بهتر بشناسم و مراقب باشم کاری نکنند که من به بن بست بخورم و با احتیاط از کنارشان رد شدم.

بعد از مصاحبه اخیر با سایت شیرازه، به من زنگ زدند و گفتند چرا تند علیه ما صحبت کردید؟ اولا من اسمی نبردم و من واقعیت را گفتم و تنها چیزی که من می گویم این است که می خواهم کسانی که مثل من هستند به سرنوشت من دچار نشوند، اذیت نشوند و در ایران بمانند و کار کنند.

کلام آخر؟

من به تنهایی کلی هزینه کردم و خدا را شکر جواب را گرفتم و الان زمان حمایت است و مسئولان باید حمایت کنند تا بتوانیم دارو را تولید کنیم و به بیماران بیشتری بدهیم و در مرحله بالینی باید به صد بیمار داده شود و من به خاطر کمبود بودجه و اینکه حتی بیمار بهم نمی دادند نتوانستم بیمار بیشتری انتخاب کنم.

در حال حاضر خیلی ها مشتاق هستند و عده ای هم سنگ می اندازند و کسانی هم که کار من را علمی بررسی کردند تایید کردند و کسانی هم که دنبال کاسبی هستند و دنبال سود هستند در این یک هفته کارهای خیلی زشتی انجام دادند.

برای پیشرفت این طرح در ایران باید کار بیشتری صورت گیرد، داروی بیشتری تولید شود و بیماران بیشتری استفاده کنند. کل مراحل کارمان علمی است و یقین و ایمان داریم و هیچ مشکلی هم نیست و یک افتخاری برای کشور است.

منبع: مرودشت نا