شیرازه؛ گاه نخستین و گاه دومین جاده‌های پر تلفات کشور، راه‌هایی نام می‌گیرند که به استان فارس می‌رسند و یا از آن عبور می‌کنند. به طوری که بومیان این استان معتقدند که این جاده‌ها‌ «تشنه خون هستند». تیرماه 1394 اتوبوس سربازان مرکز آموزش «5-0» کرمان در گذرگاه نی‌ریز متوقف شد. در این حادثه 19 نفر از سربازان جان باختند. در سال 95 استان‌ فارس با ۱۳۷۴ نفر، بیشترین تعداد کشته‌های ناشی از حوادث رانندگی را داشته ‌است. در همین تیرماه سال جاری  احمدی رئیس پلیس راه‌های شمال فارس با اشاره به آغاز سفرهای تابستانی گفت که در کمتر از دو روز گذشته ۵۴ تصادف در جاده‌های فارس رخ داده که بر اثر آن چهار نفر کشته و ۷۳ نفر مجروح شدند. در این حوادث ۸۳ خودرو نیز خسارت دیدند.

به وضوح می‌توان دریافت که راه‌ها‌ و جاده‌ها‌ی منتهی به استان فارس دچار مشکل هستند. از همین روی، مسئولی که در سمتش عنوان «راه» قید شده می‌بایست پاسخگو باشد که چرا تاکنون در پی اصلاح این مسیرها نبوده است.
عباس آخوندی وزیری که برای دومین بار وزارت راه و شهرسازی را عهده‌دار شده و  مهندس تکاور مدیر کل راه و شهرسازی فارس باید در برابر افکار عمومی پاسخ دهند که چرا پس از گذشت چهار سال جاده‌ها‌ی استان فارس در گرفتن جان افراد رکورد زده است.
حال آقای تکاور، برای نشان دادن همدردی‌اش با مردم استعفا خواهد داد یا آنکه برای شانه خالی کردن از تقصیر، به ابراز تاسف می‌پردازد و توپ گناه را به سایرین پاس می‌دهد؟

اما سخنی با مدیر کل راه و شهرسازی فارس

آقای مهندس تکاور؛

نمی خواهیم بپرسیم چه خبر از وضعیت راه اهن شیراز -فسا- استهبان -گلگهر که میدانیم پاسخی برای توقف آن در دولت تدبیر و امید و در دوران مدیریت شما ندارید، نمیخواهیم سوالی کنیم از وضعیت شهرسازی استان که مثل روز وضعیتش عیان است.

از روند ساخت یک قطعه مسیر شیراز به دریاچه مهارلو در ورودی شیراز که نزدیک دو سال می باشد که در حال ساخت است، و سرعت پیشرفت آن با حرکت لاک پشت رقابت سنگینی را در پیش گرفته است نیز سوالی نداریم.

آقای مهندس خود شما در مراسم معارفه خود گفته اید: استان فارس از لحاظ «راه های ملی در حال ساخت»،در رتبه اول کشور قرار دارد و فارس در توسعه خطوط  ریلی نیز در نقطه مطلوب و جزو استان های ممتاز به شمار می رود.
به ما بگویید چه خبر از خطوط ریلی ممتاز کشور؟ بگویید چه خبر از ساخت آزادراه در استان رتبه اول ساخت راه های ملی ؟

آقای مهندس جهت اطلاع ما در سال گذشته رتبه یک حوادث جاده ای کشور را هم داشته ایم و ضمن ارج نهادن به همه ی تلاشهای شما و همکارانتان باید به استحضار برسانیم اداره مطبوع شما سهم بسزایی در "نسل کشی ایرانی ها در جاده" را داراست.

در پایان از توقف اکثر پروژه های راه استان نیز سوالی از شما نخواهیم پرسید فقط میخواهیم مدیر کل راه و شهرسازی فارس به مردم شریف استان پاسخ بدهد چند نفر دیگر باید قربانی شوند تا استعفا که پیش کش، سایت اداره کل ایشان حداقل پیام تسلیتی از آن جناب را منتشر کند؟

آنچنان که مسئولان ایرانی به میزهایشان علاقه‌مند هستند، این تمایل در همتاهای خارجی شان دیده نمی‌شود. به طوری که در سال 91 به دنبال تصادف یک اتوبوس با قطار در مصر دست‌کم ۴۷ نفر کشته شدند. اغلب قربانیان کودکان زیر شش سال بودند. در واکنش به این سانحه، وزیر حمل و نقل و رئیس راه‌آهن مصر ضمن پذیرش مسئولیت سریعاَ از سمت‌های خود کناره‌گیری کردند.

شهردار استکهلم پایتخت سوئد که همزمان ریاست یکی از احزاب این کشور را نیز عهده دار بود در سال 89 ناگهان بدون مقدمه و به صورت ناگهانی خود را در میان موجی از انتقادات و خشم کم نظیر مردمی دید و از طرف مطبوعات و رسانه‌ها به فساد مالی متهم شد. وی در نهایت مجبور به کناره‌گیری از سمت شهرداری استکهلم شد. تمام اتهام شهردار استکهلم این بود که خانم شهردار با استفاده از کوپن‌های دولتی (ژتون)، برای خودرو شخصی خود بنزین زده بود!
در فنلاند وزیر بهداشت این کشور به دلیل کشف فساد مالی‌اش مجبور به استعفا شد. این وزیر فنلاندی به هزینه دولت، سه مرتبه با همسر خود تماس تلفنی بین المللی برقرار کرده بود. این حادثه باعث خشم و عصبانیت افکار عمومی و مطبوعات فنلاند شد چرا که این فرد با سوءاستفاده از جایگاه خود به عنوان وزیر کابینه با هزینه پرداختی توسط مالیات دهندگان فنلاندی سه مکالمه بین المللی شخصی انجام داده بود. این وزیر فنلاندی نه تنها استعفا کرد بلکه پرونده‌ای برای وی در دادگاه تشکیل و مجبور شد هزینه این سه تماس تلفنی بین المللی را بپردازد.
«کریس هیون» وزیر انرژی بریتانیا به دنبال متهم شدن به داشتن سرعت غیرمجاز در رانندگی و دروغگویی در اینباره در سال 2003 از سمت خود استعفا کرد.
«اندرو میشل»، عضو ارشد کابینه انگلیس به افسری که می‌خواست مانع خروجش از ساختمان نخست‌وزیری شود فحاشی کرده بود و از سمت خود استعفا کرد.
در اسفند سال 90 و پس از واژگونی اتوبوس حامل دانش‌آموزان، 22 دانش‌آموز دبستانی بلژیکی و هلندی در راه بازگشت از اردوی تفریحی کشته شدند، «الیو دی روپو» نخست‌وزیر بلژیک برای بررسی موضوع بلافاصله وارد سوئیس، محل حادثه شد و وزیر آموزش و پرورش هم استعفای خود را تقدیم کرد.
در پی حادثه سونامی ژاپن، «ریو ماتسوموتو» وزیر بازسازی دولت ژاپن یک هفته پس از آغاز به کار در وزارتخانه بازسازی به دنبال انتقادهای شدید از عملکردش کناره‌گیری کرد.
وزیر ورزش این کشور، شیمو مورا در حالی استعفا داد که رسانه‌های محلی گزارشی درباره دلایل ناکامی ساخت استادیوم توکیو برای سال 2020 منتشرکرده بودند؛ این درحالی بود که وی نیمی از حقوق شش ماه اخیر خود را نیز برای جبران اشتباهاتش بازگرداند.
نخست وزیر کره جنوبی یک روز پس از غرق شدن کشتی این کشور، به دیدار خانواده‌ها‌ی قربانیان و آسیب‌دیدگان می‌رود اما با واکنش شدید و فریادهای اعتراض‌آمیز آنها رو به ‌رو می‌گردد. همین امر منجر به عذرخواهی او و در پی آن استعفای نخست وزیر می‌شود.

استعفا؟ هرگز!
هنگام همراهی در مقابل مردم می‌ایستند و به وقت پاسخگویی کنار مردم! این حکایت مسئولان کشورمان است که در موارد بسیاری پاسخگو نیستند و همچون قانون پایستگی انرژی، پست‌ها‌یشان جا به جا می‌شود و هیچ‌گاه حاضر به کناره‌گیری نیستند! حادثه پلاسکو، معدن یورت، اتوبوس هرمزگان، تصادف قطار سمنان (تنها مدیر راه‌آهن استعفاء کرد) و بسیاری دیگر ازین رویدادهای دلخراش هیچ‌گاه منجر به استعفای مقامی از کشورمان نشده است؛ همچون سانحه واژگونی اتوبوس هرمزگان که برخی جان باختند و بعضی هم می‌باید از 17سالگی تا پایان عمر خود به شکلی نباتی زندگی کنند اما هنوز مسئولی علت وقوع آن را به گردن نگرفته است و فقط « غفلت و قصور» از فردی به فرد دیگر و از سازمانی به سازمان دیگر پاس داده می‌شود.