در حالی که خنده‌اش گرفته است، می‌گوید: «کاش فقط همین یه دونه وانت بود تقریبا هر یک ساعت یک بار یه وانتی میاد و یه مشت داد و هوار راه میندازه تو محله و میره. یکی میاد تمام دار و ندارمون رو میخواد بخره بره از یخچال و گاز بگیر تا دمپایی کهنه، یکی دیگه میاد انقدر ما رو دوست داره و تو فکر جیب مبارک ماست که آتیش زده به مالش و هر 5 کیلو نارنگی رو میده 10 هزار تومن».

یکی دیگر از شهروندان می‌گوید: کلا وانت‌بارهای دوره گرد روز تعطیل، صبح، ظهر و شب براشون فرقی نداره و هر موقع که خودشون صلاح بدونن میان تو کوچه‌ها و با صدای بلند و کش‌دار کاسبی می‌کنن. پنجره اتاق من مشرف به کوچه است خیلی وقت‌ها با صدای نخراشیده این وانت‌بارهای دوره‌گرد از خواب پریدم و به مرز سکته کردن رسیدم».

یکی دیگر از شهروندان می‌گوید: « گذشته از صدای ناهنجار و بی قانونی که این وانت‌بارها توی شهر راه انداختن وقت‌نشناسی آنها بیشتر مردم رو اذیت میکنه. بارها پیش اومده که دختر کوچیک من سر ظهر با صدای بلندگو این وانت‌ها از خواب پریده و کلا تا آخر روز بدخواب شده. کلا که امیدی به سر و سامان دادن به وضعیت این وانت‌ها نداریم لااقل براشون ساعت تعیین کنن که این همه رو اعصاب ما نباشن».

به سراغ یکی از میوه‌فروشان می‌روم و در مورد این وانت‌‌های دوره‌گرد سوال می‌کنم. در پاسخ سری تکان می‌دهد و می‌گوید: «ما عوارض و اجاره مغازه پرداخت ‌می‌کنیم، پول آب، برق، گاز و تلفن می‌دهیم و به عنوان یک کسب و کار قانونی فعالیت می‌کنیم اما وانت‌های دوره‌گرد بدون پرداخت این هزینه‌ها هر روز در کوچه و خیابان حضور دارند و مانعی برای کسب و کار ما هستند هیچ کس هم به این وضعیت رسیدگی نمی‌کند».

گوشی تلفن را برمیدارم و به عنوان یک شهروند معترض به حضور این وانت‌های دوره‌گرد با سامانه 137 شهرداری شیراز که واحد ارتباطات مردمی است تماس می‌گیرم، بعد از یک دقیقه انتظار اپراتوری که پاسخگوی من است در پاسخ به اعتراض و شکایت من می‌گوید: «رسیدگی به این موضوع در حیطه اختیارات ما نیست و در صورتی که این وانت‌ها سد معبر کرده باشند می‌توانیم نیروهای خود را برای رسیدگی به آن محله اعزام کنیم».

با تعجب می‌پرسم پس مسئول رسیدگی به این وانت‌ها بلندگو کجاست؟ در پاسخ می‌گوید: «شما باید اعتراض و شکایت خود را به 110 اطلاع دهید و شماره پلاک این ماشین‌ها را به آنها اعلام کنید تا رسیدگی شود و اگر شماره پلاک وانت‌ها را به ما هم اطلاع دهید حتما از طریق ناجا رسیدگی می‌کنیم».

از طرح شکایت به 137 ناامید می‌شود و شماره 110 را می‌گیرم هنوز بوق اول کامل نخورده است که صدایی آن‌بر خط می‌گوید: «اپراتور شماره فلان پاسخگوی شماست» بعد از سلام می‌گویم: «در محله ما وانت‌های دوره‌گرد بلندگو به دست امانمان را بریده‌اند برای شکایت از آنها تماس گرفته‌ام». اپراتور پاسخگو با خونسردی و با اطمینان می‌گوید: «این مشکل و شکایتتان را به سامانه 137 شهرداری اعلام کنید».

می‌گویم: «اتفاقا چند دقیقه قبل با شماره 137 تماس گرفتم آنها نیز گفتند که رسیدگی به این موضوع بر عهده ناجا است و باید با 110 تماس بگیرم». با تعجب می‌گوید: «منظورتان وانت‌هایی است که در کوچه و خیابان هستند؟»، دوباره می‌گویم: «بله وانت‌هایی که با بلندگو در کوچه و محله‌ها جار میزنن و جنس خرید و فروش می‌کنند». اندکی مرا پشت خط نگه می‌دارد ظاهرا می‌خواهد برای اطمینان از همکاران خود پرس و جو کند این بار با صدای مصمم‌تری می‌گوید: «همین که اول بهتان گفتم درست بود و شما باید با 137 شهرداری تماس بگیرید».

با وجود اینکه اپراتور 110 من را برای اعلام شکایت به تماس با شماره 137 شهرداری راهنمایی کرد اما در ماده 184 آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی آمده است که «استفاده از بوق‌های شیپوری‌، سوت بلبلی و به طور کلی هر نوع وسیله آگاه‌سازی صوتی باصدای ناهنجار و غیرعادی در مناطق مسکونی ممنوع است‌». پس براساس این ماده قانونی وانت‌بارهای که برای جلب مشتری اقدام به نصب بلندگو روی خودرو خود کرده‌‌اند مرتکب تخلف شده‌اند و باید جریمه پرداخت کنند.

از آنجا که همه این وانت‌بار‌های دوره‌گرد در کوچه‌ها حضور دارند و مدت زمان حضور آنها در بیشتر مواقع بیشتر از 5 تا 10 دقیقه نیست، بنابراین برخورد با تخلف آنها برای نیروهای پلیس با مشکل روبه‌رو است و حتی اگر مردم برای برخورد با آنها به 110 یا 137 هم اطلاع دهند تا ماموران به محل برسند وانت‌‌بار از آن کوچه رفته است.

منبع: تسنیم