35 سال است که رکاب می‌زند. قهرمانی‌های زیادی را کسب کرده و علاقه او به این ورزش مانع این نمی‌شود که در 51 سالگی دست از آن بکشد.

محمود قناعت‌پیشه، دوچرخه‌سوار حرفه‌ای جهرمی که اکنون در مسابقات دوچرخه سواری پیشکسوتان جهان در رشته تایم تریل مقام پنجم را از آن خود کرده است. 

او از سال 63 با علاقه خود و تشویق پدر و مادرش قدم به رشته دوچرخه سواری گذاشته است. قناعت‌پیشه از علاقه‌اش به این رشته چنین می‌گوید: در 15 سالگی در مسابقات دوچرخه سواری مدرسه و آموزشگاه‌های جهرم شرکت کردم و با کسب مقام‌هایی که آوردم، متوجه شدم می‌توانم در این رشته موفق شوم.

وی می‌افزاید: در سال 64 به عنوان کم سن‌ترین دوچرخه سوار در تور تهران و مشهد رکاب زدم و در تورهای بین‌المللی استقامت آذربایجان، کرمان، یزد و خوزستان که در سال‌های 69 و 73 برگزار شده، شرکت کردم. 

این ورزشکار جهرمی در بین سال‌های 70 تا 73 به عنوان دبیر هیئت، مربی دوچرخه‌سواری استان فارس و بسیج ناحیه فارس فعالیت کرده است و به گفته خودش در سال 73 به عنوان پیام‌رسان انقلاب اسلامی ایران در رشته دوچرخه‌سواری در کشور کویت حضور داشته و در همین سال به عنوان مربی و رکاب‌زن در مسابقات قهرمانی نیمه جنوب کشور در یاسوج شرکت کرده و مقام اول تیمی این مسابقات را از آن خود کرده است.

قناعت‌پیشه می‌افزاید: در مسابقات استانی زیادی شرکت کردم و مقام اول را بدست آوردم و در بین سال‌های 68 تا 73 عنوان سلطان کوهستان را از آن خود کردم.

او می‌گوید: از سال 86 رکاب‌زنی خود را در قالب پیشکسوتان ادامه دادم و بین سال‌های 87 تا 91 به عنوان مسئول هیئت دوچرخه‌سواری شهرستان جهرم انجام وظیفه کردم.

به گفته وی در سال 94 در مسابقات چند جانبه کشور در رامهرمز خوزستان شرکت و مقام سوم استقامت و دور حذفی را از آن خود کردم همچنین مقام نهم جهان را در مسابقات پیشکسوتان دوچرخه‌سواری اتریش را در سال 96 به دست آوردم. 

این قهرمان دوچرخه سواری از سختی‌های رشته‌اش و تمرین‌هایی که روزانه انجام می‌دهد می‌گوید: دوچرخه‌سواری رشته راحتی نیست و نیاز به پاهای بسیار قوی و توان بدنی بالایی دارد. سرما و گرما را نمی‌شناسد و در هر حالت تمرینات را باید ادامه داد. من شش روز هفته را اختصاص به تمرین می‌دهم و روزی چهار ساعت را رکاب می‌زنم.

وی می‌گوید: این رشته بسیار پر هزینه است و خرید دوچرخه، لوازم و لاستیک هزینه بسیار بالایی دارد. جاده جهرم به شیراز و جهرم به سمت لار، مسیرهای تمرین من است و کیلومترها رکاب می‌زنم.

این دوچرخه‌سوار جهرمی می‌افزاید: بسیار مدیون همسرم هستم زیرا سعه صدر و کمک او در زندگی سبب شده به تمریناتم ادامه دهم. بیشتر کارهای منزل به دوش همسرم است. از او بسیار سپاسگزارم که حامی من در این سال‌ها بوده و هست.

وی می‌گوید: در سال 74 ازدواج کردم و اکنون دارای سه فرزندم. دو دختر و یک پسر. هر سه اهل ورزش و پسرم قهرمان اسکیت در رده سنی نونهالان است. او مقام اول را در مسابقات اسکیت جنوب کشور را به دست آورده است.

به گذشته باز می‌گردد و با لبخند خاطراتش را ورق می‌زند به سال 64 که بهترین لحظه و اتفاق زندگی‌اش هنگام رکاب زدن رقم خورده است، می‌گوید: در تور دوچرخه‌سواری تهران به مشهد بودیم اتفاقی که در آن لحظه افتاد مانند یک رویا و تصویر همیشه ماندگار در ذهنم نقش بسته است. در مسیر جاده شمال و مشهد در حرکت بودیم هوا شرجی و خسته‌کننده بود، حین رکاب زدن ناگهان از دل جنگل یک دسته اسب وحشی وارد جاده و به ما دوچرخه‌سواران ملحق شدند.

نزدیک به یک کیلومتر با هم حرکت می‌کردیم این صحنه را هرگز از یاد نمی‌برم و بسیار برای همه لذت‌بخش بود. این اتفاق زیبا ثبت و در روزنامه نیم نگاه چاپ شد.

وی می‌گوید: هرگز از این رشته دست نمی‌کشم و برای من نقطه پایانی ندارد تا آنجا که خدا یاری کند و توان داشته باشم تمریناتم را ادامه و در مسابقات شرکت می‌کنم. در ورزش خستگی برای من معنا ندارد و آن را لازم و مهم برای سن پیری می‌دانم. دوچرخه‌سواری روحیه من را قوی و جسمم را سالم نگه می‌دارد و احساس می‌کنم یک نوجوانم.

منبع: تسنیم