آرتیمیا؛ ثروتی که در دل دریاچه می سوزد
محقق دریاچه مهارلو گفت: فلزات سنگین سرب و آرسنیک آرتیمیا را به نابودی کشانده است.
به گزارش شیرازه، کارشناس مهندسی محیط زیست که مامور تحقیق درباره شرایط مهارلو شده گفت: دریاچه مهارلو تنها زادگاه آرتیمیا در فارس است که آلوده شدن به فلزات سنگین سرب و آرسنیک سبب نابودی این ثروت خدادادی شده است
.
دکتر تقوی افزود: آب این دریاچه را در ۱۵ نقطه آزمایش کردیم
و متوجه شدیم این آلودگی به بدن آرتمیا هم منتقل می‌شود و این موضوع سبب
شده نتوان از مهارلو، آرتمیا برداشت کرد.
وی ادامه داد: این فلزات سنگین از پساب ۶۰۰ هزار خانه در شیراز و شهرک صنعتی وارد مهارلو می‌شود.
تقوی افزود: هرچند مهارلو با وسعت ۲۵ هزار هکتار یش می‌تواند حدود ۳۰ درصد
آرتمیای مورد نیاز کشور را تامین کند، اما هم اکنون ۹۰ درصد آرتمیای موجود
در کشور وارداتی است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: با وجود اینکه هر
کیلو آرتمیا ۱۱۵ دلار خرید و فروش می‌شود، اما از آرتمیای مهارلو به علت
آلودگی نمی‌توان استفاده کرد.
وی تاکید کرد: تنها راه نجات تالاب مهارلو بهره برداری
از تصفیه خانه شماره دو شیراز است که آب تصفیه شده غیر آشامیدنی آن
می‌تواند حیات این دریاچه را نجات دهد.
این تصفیه خانه ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و سال آینده به بهره برداری می‌رسد.
بر اساس گزارش ها دریاچه
مهارلو در ماه‌های نخستین سال آبی رنگ است، اما اواخر اردیبهشت هر سال با
گرم شدن هوا و زیاد شدن غلظت نمک در آن تغییر رنگ می‌دهد.
علت این تغییر
رنگ وجود جلبک سبز تک سلولی دونالیلا است که در شرایط گرمی هوا تولید
بتاکاروتن می‌کند و موجب تغییر رنگ دریاچه می‌شود.
وجود این جلبک در معدود دریاچه‌های آب شور دنیا نوید بخش وجود موجودی ریز به نام آرتمیا است.
آرتیمیا موجودات ریزی اند که در نتیجه فعالیت جلبک سبز تک
سلولی دونالیلا بوجود می آیند و نقش مهمی درصنعت آبزی پروری و پرورش میگو
دارد.
صدا و سیمای فارس
نظرات بینندگان
