چه کسی است که نداند همین الان هم ذهنیت قالب و تاکنونی حاکم بر دولت اعتدال هم همین «لیبرالیسم» در حوزه‌های اقتصادی و سیاسی بوده است. در سیاست خارجی دولت روحانی همان «تنش زدایی» دوران خاتمی را در مفهوم «عادی سازی» در پیش گرفت.

در زمینه «آزادی»های سیاسی هم شاهدیم که دولت آن اندازه عرصه را رها کرده که عملا برای شنیدن صداهای ضدنقلاب، ضد دین و ضدارزش‌ها دیگر نیازی به گوش سپردن به رسانه‌های ضدانقلاب خارج از کشور نیست و در بلبشوی فضای مجازی هزاران کانال و صفحه و اکانت در حال هجمه شبانه‌روزی بی وقفه به همه ارکان سیاسی، فرهنگی و اعتقادی هستند.

در زمینه اقتصادی هم، دولت در لوای «آزاد سازی» اقتصادی، در واقع رها سازی و یله سازی بازار را در پیش گرفته است. در زمینه فرهنگی شاهدیم که سند ۲۰۳۰ برای اشاعه اباحه‌گری فرهنگی به صورت خزنده و چراغ خاموش در حال انجام است. به معنای دیگر، همه آن چیزهایی که اصلاح‌طلبان تحت لوای آن سینه می زدند، در دولت اعتدالی انجام گرفت، چون بدنه‌ی این دولت را همان تفکر اصلاح‌طلبی اداره می کند.

از آن سو نگاهی به نیروهای ستادی جریان اعتدال و دولت، شباهت غریبی را با حلقه یاران موسوی در سال ۸۸ و اعضای ستاد انتخاباتی او نشان می دهد. عباس آخوندی، بیژن نامدار زنگنه، اسحاق جهانگیری، علی ربیعی، مجید انصاری، رضا صالحی امیری، معصومه ابتکار، محمدرضا نعمت‌زاده، علی یونسی، اکبر ترکان و... همه از اعضای ستاد یا حامیان میرحسین موسوی بودند که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم به مناصب بالای اجرایی رسیدند.

حال، اصطلاحا "شاهد از غیب رسید" و یکی از فعالان جریان اصلاحات که حضور رسانه‌ای زیادی هم دارد، آب پاکی را روی دست طرفداران این جریان سیاسی ریخت و از شباهت موسوی و روحانی گفت.

«محمد کیانوش راد»، عضو حزب منحل شده مشارکت و جزو نمایندگان جنجالی مجلس ششم (که در تحصن و استعفای معروف هم حضور فعال داشت)، در مصاحبه با خبرگزاری ایلنا(۶ آبان)، در پاسخ به این سوال که «تا چه میزان نقدهای اصلاح‌طلبان به دولت را وارد می‌دانید و آیا شما هم معتقدید روحانی به سبد رای خود که اصلاح‌طلبان هستند رو دست زد»، گفت:

" چنین تعبیری را خیلی قبول ندارم. دولت روحانی، ادامه دولت هاشمی است. شاید اگر میرحسین موسوی هم بود، تا حد زیادی کم و بیش در همین مسیر حرکت می‌کرد . یعنی فعلا ساختار سیاسی و اختیارات، امکان بیش از این را نمی‌دهد."

او در ادامه ضمن دفاع از روحانی، خطاب به اصلاح طلبان اضافه کرد:

" روحانی همان روحانی سال ۹۲ است. سبد اصلی رای او اصلاح‌طلبان بود. امروز هم حامیان اصلی او به رغم برخی دلخوری‌ها و انتقادات، باز هم اصلاح‌طلبان هستند. بقول حافظ ، گر اندکی نه به وفق رضاست، خرده مگیر . البته در مواردی بیش از اندکی است، اما شرایط ساختاری را هم باید دید ، آن‌گاه قضاوت کرد."

او در نهایت چنین نتیجه گرفت که " اما در مجموع و اکنون شرایط اصلاح‌طلبان خوب نیست."

به نظر می رسد که چهره‌ها و گروه هایی در داخل اردوگاه اصلاحات هم به این نتیجه رسیده‌اند که مطرح کردن بحث‌هایی چون «رفع حصر»، «رفتن زنان به ورزشگاه»، «نظارت استصوابی» و....جوابگو و توجیه‌کننده‌ی همراهی تام و تمام ایشان با روحانی و دولت‌های یازدهم و دوازدهم نیست و بخش عمده رای‌دهندگان به روحانی وضعیت کنونی و شرایط اقتصادی را محصول حمایت‌های بی وقفه اصلاحات از دولت می دانند و این جریان چه بخواهد و چه نخواهد باید پای روحانی و عملکرد او بایستند و برای انتخابات بعدی به دنبال سیاست‌ها و شعارهای دیگر باشند، که رصد تحرکات و گفتارهای اصلاح‌طلبان نشان می دهد که بخشی از ان‌ها به دنبال تغییر راهبرد برای جذب رای در انتخابات آتی هستند.