سال دستاوردسازی مجلس

اما بررسی طرح‌ها و لایحه‌های مجلس در چهار سال دوره دهم، نشان می‌دهد اگر نگوییم عمده، برخی از مشکلات معیشتی و تنگناهای اقتصادی امروز جامعه همچون گرانی‌های افسارگسیخته در کالاهای اساسی، نابسامانی نرخ ارز، بی‌عملی در حوزه صادرات و واردات و ... محصول سکوت، انفعال و بی‌تحرکی و خنثی بودن مجلسی‌ها بوده است.

به گزارش شیرازه؛ساعتی از انتخاب علی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس برای دوازدهمین سال متوالی نگذشته بود که مصطفی کواکبیان، نماینده لیست امید و از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلبان گفت «نتایج امروز انتخابات هیأت رئیسه نشان داد که ما اصلاح‌طلبان اکثریت مجلس نیستیم و نباید مسئولیت اتفاقات به دوش اصلاح طلبان بیفتد».

این فرار رو به جلوی آقای نماینده، موضع شخصی او نیست و یک تاکتیک جدی برای احیای چهره و اعتبار اصلاح‌طلبان برای پیروزی در انتخابات مجلس 98 به شمار می‌رود. کافی است این بیان را کنار درخواست رئیس جمهور برای دریافت اختیارات ویژه قرار دهیم. صادق زیباکلام از چهره‌های اصلاح‌طلب پیش از این گفته بود آقای روحانی مدت‌هاست به مسائل اساسی کشور نپرداخته است. واقعیت این است که نزدیک شدن به هر انتخاباتی، تلاش‌ها برای تطهیر و تبرئه از عملکرد کنونی چهره‌ها و جریانات سیاسی دوچندان می‌کند. همان جریانی که فردای پیروزی انتخابات مجلس دهم با اشاره به رأی آوردن همه کاندیداهای لیست امید در تهران ادعا کرد 30-صفر انتخابات را برده است، امروز از مسؤولیت شانه خالی می‌کند و همان جریانی که اصرار داشت اصولگرایان اکثریت کرسی‌های مجلس را در اختیار گرفته‌اند و تنها در تهران انتخابات را باخته‌اند، در همه چهار سال گذشته تأکید داشت مجلس، مجلس اصلاح‌طلبان است.

صرف نظر از دعوا یا بازی قدرت، مجلسی‌ها که به شکل زبونانه‌ای در برابر اقدامات نادرست، غیرکارشناسی و سراسر ضعف دولت دوازدهم انفعال نشان داده‌اند، در ماه‌های پیش رو کوشش خواهند کرد نشان دهند اقدامات و عملکرد درخشان و بی‌نظیری داشته‌اند و بهترین و کارآمدترین مجلس پس از انقلاب بوده‌اند.

صد البته که مطالبات مجلسی‌ها در سال آخر، با مطالبات سه سال گذشته متفاوت خواهد شد و از پیگیری مصرانه رفع حصر، پخش ربنای شجریان، ورود زنان به ورزشگاه‌ها، مذاکره با ترامپ، پذیرش FATF و ... به درخواست‌های واقعی و جدی مردم مانند موضوع وحشتناک گرانی و تورم، اشتغال، مسکن، خودرو و ... تغییر جهت خواهد داد.

این تغییر جهت از چند ماه گذشته برای مجلسی‌ها آغاز شده است. نماینده مجلس پشت تریبون می‌رود و به وزرا و رئیس جمهور از روی طعنه و کنایه به خاطر عملکرد آنان گل هدیه می‌کند و کسی نیست بپرسد همین آقای زنگنه که اکنون مانع اصلی فروش نفت ایران و متهم ردیف اول کاهش درآمد ایران از نفت است، با رأی چه کسی وزیر نفت شد؟

آن آقای آخوندی ویلانشین را که شش سال فقط و فقط به مسکن مهر تاخت و با مالیات بر خانه خالی مخالفت کرد که امروز، قیمت خانه سر به فلک بکشد و داشتن مسکن به آرزو تبدیل شود، چه کسی به ساختمان وزارت رساند؟ یا همین آقای ظریف که حقاً سخنور کارآمد و مبلغ متدینی برای نظام است، اساساً شایستگی وزارت را داشت که برجام پر اشکال را خلاف نظر رهبر معظم انقلاب پیش ببرد و بر مردم عزتمند ایران تحمیل کند؟

محمدرضا عارف، سرلیست امید چند روز پیش گفته بود این فراکسیون تا جایی مطالبات مردم را پیگیری می‌کند که موجب تضعیف دولت نشود. باید از ایشان پرسید اصلاً مطالبه‌ای از مردم وجود دارد که فراکسیون امید پیگیری کرده باشد؟

سال آخر مجلس، سال «دستاوردسازی» نماینده‌هاست. مجلسی‌ها مثل دانشجوی شب امتحانی شب و روز نمی‌شناسند تا به من و شمای شهروند این جامعه اثبات کنند رأی ما، کارآمد بوده است و آنان، نمایندگان وزین و شایسته‌ای بوده‌اند؛ اما مردم، وضعیت کنونی را در قیمت‌ها می‌بینند نه در بنرها، آقای نماینده! خانم نماینده! خسته نباشید.

محمد رستم‌پور، دانشجوی دکتری علوم سیاسی

گزارش خطا

نظرات بینندگان