تسنیم نوشت: سال‌های نه چندان دور در این روستا 30 خانوار زندگی می کردند که بی مهری مسئولان نسبت به آنان منجر به تلخکامی اهالی دره تلخ شد و تصمیم به مهاجرت از روستا گرفتند و هم اکنون تنها 12 خانوارِ دامدار و کشاورز در این روستا ساکن هستند.

 مشاهدات عینی خبرنگار ما که همراه گروه خبرنگاران بسیج رسانه شهرستان ممسنی در این روستا حاضر شده حاکی از آن است که این روستا در حال حاضر برق ندارد؛ چند سالی است فردی خیر تعداد 12 پَنلِ خورشیدی برای هر منزل به صورت مجزا اهداء کرده که بیش از  یکسال است که ذخیره ساز آنها به دلیل انقضاء مدت خراب شده و این موضوع تلخکامی مردمان شریف دره تلخ را دوچندان کرده است.

 قصه پرغصه این روستا، راه ارتباطی آن است. جاده پنج کیلومتری این روستا از نخستین بارندگی سال گذشته تاکنون مسدود بوده که در شهریور ماه 98 توسط اداره راهداری و حمل و نقل جاد‌ه‌ای شهرستان به اصطلاح تسطیح و بازگشایی شد که در بازدیدی که خبرنگاران از جاده این روستا داشتند.

این جاده حتی بعد از راهگشایی هنوز هم قابل تردد با ماشینِ سواری نیست و تنها تراکتور و ماشین‌های دیزلی و شاسی دار قادر به تردد در این به اصطلاح جاده هستند.

 مردم این روستا از وضعیت جاده به شدت معترض و گله‌مندند. به طور صرف جهت اطلاع بخشدار دشمن زیاری و رئیس اداره راهدای و حمل و نقل جاده‌ای شهرستان ممسنی؛ از سال گذشته تاکنون جاده ارتباطی روستای دره تلخ قطع است .

با توجه به تاخیر در بازگشایی جاده؛ باتوجه به نبود نظارت بولدوزرِ اعزامی اقدامِ اساسی در خصوص این جاده انجام نداده و می‌طلبد مسئولان مربوطه چاره‌ای برای جاده این مردمِ محروم بیندیشند.

 مشاهدات عینی خبرنگاران که با لنز دوربین هایشان وضعیت جاده را به تصویر کشیده اند؛ حاکی از بی تعهدی و اقدامِ در حدِ رفعِ تکلیفِ مسئولان مربوطه است.

 یکی دیگر از تصاویرِ تلخی که عکاسان خبری با لنز دوربین هایشان در این روستا ثبت کرده این است که دانش آموزان مدرسه امام خمینی(ره) دره تلخ، در خانه‌ای کاه‌گِلی که هر لحظه امکان دارد بر سرشان آوار شود، درس می‌خوانند.

دانش آموزان دره تلخ در ماه مهر شاهد بی مهری مسئولان محلی‌اند. ساختمان مدرسه این روستا متعلق به یکی از اهالی است و سالهاست مسئولان مربوطه قول آوردن کانکس را داده‌اند و دانش آموزان همچنان امیدوار منتظر داشتن محیطی ایمن جهت درس خواندن هستند.

 وضعیت مدرسه روستای دره تلخ دشمن زیاری؛ زیبنده دانش آموزانِ پرشور آن نیست. مسئولان برای چند لحظه‌ای خود را در این شرایط قرار دهند، آیا حاضر به تحصیل فرزندان خود در این شرایط با این امکانات هستند؟

به راستی که نام روستای دره تلخ بیانگر تلخی‌های این دره است. دره تلخ هرچند مثل اسمش تلخ نیست، اما سرنوشت اهالی‌اش مدت‌هاست که با تلخکامی عجین شده است.

خبرنگاران، مستند سازان و عکاسان خبری شهرستان با حضور در اردوی جهادی رسانه‌ای در محروم سرای دره تلخ، تلخی‌های این اهالی را با لنز دوربین‌هایشان به نمایش گذاشته‌اند؛ اما این همه داستان نیست، عجیب است پیرزنی بنام(گل جان) در این روستا زندگی می‌کند و ادعا دارد که نه شناسنامه دارد و نه از خدمات ملی بهره می‌برد. مردم این روستا بیشتر از هر چیز به توجه نیاز دارند، چیزی که سالهاست از آنها دریغ شده است.

به گزارش تسنیم، امید مردم این روستا این است که مسئولان اجرایی شهرستان و استان با اقدامات به هنگام خود  طوری برنامه‌ریزی کنند که اهالی روستای "دره‌تلخ" از وضعیت موجود نجات یابند.

انتهای پیام/