کد خبر: ۱۳۳۶۴۸
تاریخ انتشار: ۰۸:۳۷ - ۳۰ مهر ۱۳۹۸

تقویت بازار، جلوگیری از افزایش سرانه های تجاری در سطح شهر شهرهای میانی

 یک نکاه آکادمیک و بلندمدت جهت جلوگیری از رشد بی رویه شهر و ایجاد اشتغال پایدار در بخشهای کم برخوردار مانند محلات اطراف بازار

معابر شهری به عنوان یک ساختار مهم در استخوانبندی شهر و ستون فقرات ارتباطی عناصر شهر و محلات به یکدیگر به شمار می آید که منشاء آن به بازارهای اولیه از میادین تا دروازه های شهر در شهر ایرانی اسلامی باز می گردد.

در سالهای اخیر با تغییر الگوهای شهرنشینی و رشد بی رویه شهرها و علاقه به ابعاد و قطعات بزرگ در ساخت پلاکهای مسکونی در شهرهای میانی تغییرات گسترده ای در ساختار کالبدی و برنامه ریزی شهرها اتفاق افتاده است که این خود معضلات مختلف اجتماعی و زیست محیطی را بدنبال خواهد داشت.

در حوزه مدیریت شهری کنترل رشد بی رویه شهرها، جلوگیری از تبدیل اراضی کشاورزی به مسکونی، مبارزه با زمین خواران بزرگ جهت الحاق اراضی بکر و ریه های تنفسی به شهر، کاهش معضلات زیست محیطی را به دنبال خواهد داشت.

بر اساس الگوی حکمروایی خوب شهری برخی شهرهاي میانی و متوسط مانند فسا، داراب، کازرون با افزايش تقاضا برای فضاها و عرصه های عمومی شهری روبرو است و مسائلي همچون رشد و گسترش شهرها به صورت افقی و عمودی، مشکلات زيست محيطی، ايجاد شکاف طبقاتی و حاشيه نشينی را به دنبال داشته است.

افزایش سرانه واحدهای تجاری در حاشیه معابر شهری بدون در نطر گرفتن سرانه مطلوب علاوه بر ناسازگاری، مشکلات بهداشتی، عدم زیبایی در توزیع خدمات شهری و ترافیک و الودگی زیست محیطی، تضعیف بازار سنتی در برابر کالای مدرن حاشیه خیابان را به دنبال داشته است.

سیاستی قاجاری که در آن اعتقاد به شهرسازی مبتنی به کالای وارداتی از غرب در تقابل با بازار و تقویت خیابان را پیگیری نموده است. در همین راستا تقویت و ساماندهی بازارهای شهرهای داراب ، کازرون و فسا با تاکید بر تجارت، امکانات، توانايیها و شناخت گذشته، حال و آينده آن گامی مهم و اساسی در راستای یک چشم انداز بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت جهت ساماندهی این عرصه و فضای فرهنگی در شهر از سوی کارشناسان بافتهای فرسوده و غیررسمی در تقابل با رشد بی رویه شهر می باشد.

 از اين رو  هنر مديريت نفی الحاق اراضی جدید، کنترل تغییر کاربری و تبدیل مسیر های پیاده به کاربریهای مزاحم خواهد بود.

سیاستگذاری جدید که تغییر کاربری اراضی کشاورزی را در تضاد با منافع زیست محیطی شهروندان و عهدنامه پاریس می داند.

این سیاستگذاری نفی ضرر به حیات و سعادت آیندگان است زیرا هر شهروند در قبال شهر و محیط زندگی و زیست خود مسوول می باشد.

با تشکر
رسول بلاغی اینالو
کارشناس فقر و بافتهای فرسوده شهری

نظرات بینندگان