هنوز ابهامات زیادی در خصوص اعلام دیرهنگام شیوع ویروس کرونا در کشور باقیست، امری که مسولیت اش و خونهای قربانیان آن طبق شرع مقدس، قانون اساسی و مقررات جاری بر عهده دولت است.

فارغ از این که قرنطینه شهر به ادعای دولت، شیوه ای سنتی برای مقابله با شیوع بیماری است یا خیر! آنچه که آزار دهنده است توصیه ها و هشدارهای وحشت آلود دولت برای لزوم قرنطینه خانه به خانه آن هم از رسانه ملی است بی آن که مقامات، مسولیت خود در قبال تامین هزینه های روزانه دهکهای پایین را پذیرفته و ضمانت اجرایی برای جبران این مهم تدبیر کرده باشد.

امروز میلیونها انسان هستند که اگر نان آور خانواده یک روز و فقط یک روز سرکار نرود، اموراتشان نمی گذرد و لذاست که نباید دوربین های تلویزیون آنان را در محل کارشان سرزنش و به عنوان شهروند قانون گریز معرفی کند.

اگر به قانون اساسی رجوع کنیم، برای چنین شرایطی راهکار اندیشیده است اما متاسفیم که بسیاری از این اصول این قانون برای دستگیری از مستمندان معطل مانده و اجرا نشده است.

این شرایط بار دیگر تامین اجتماعی را که در ایران یک شوخی بیش نیست به محک آزمون گذاشت.آقای رئیس جمهور این نسخه ای که برای مردم پیچیده اید ،شفابخش نیست!کسی که خانه و بیمه ندارد، مستاجر است و هزار و یک مشکل دیگر چگونه می تواند مجری این دستور باشد.

کسانی که با این شرایط جان خود را از دست می دهند، قهرمان و مجاهد واقعی هستند نه آنهایی که دارند و یکسال هم در خانه بمانند نگران نان شب نیستند.

علی اکبر روح نواز