کد خبر: ۱۳۸۵۹۲
تاریخ انتشار: ۱۶:۴۲ - ۰۹ ارديبهشت ۱۳۹۹
جلسه سوم تفسیر قرآن استاد سیدعلی خامنه ای؛

ایمان از روی آگاهی

متن پیش رو حاصل چند هفته خوانش و چند هفته خلاصه کردن متن کتاب شریف «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» است. در خلاصه‌سازی سعی بر این شد تا عبارات و جملات تغییر نکند تا فضا و حال و هوای سخنرانی حفظ شود. امید است تا خواندن خلاصه جلسات، شما را به سَمت خواندن اصل کتاب سوق دهد.
ایمان بی ارزش
ایمان دو جور است. يك جور ایمان مقلدانه و متعصبانه. همان‌طور که بچه، بدون هیچ زحمتی و شاگرد، بدون هیچ‌گونه تلاشی، از پدر و مادر یا اولیای مدرسه‌اش يك ایمانی را مُفت گرفت، به همین صورت هم دزدان ایمان، به راحتی این ایمان را از او می‌گیرند. ایمان وقتی از روی تقلید و تعصب بود، زائل شدنش هم مانند کسب خود ایمان تقلیدی، آسان است. آن ایمانی که برای نگه داشتنش باید به فلان مسلمان بگوییم روزنامه نخواند، فلان کتاب را نخواند، در کوچه بازار راه نرود، با فلان کس حرف نزند، سرما و گرما نخورد، آفتاب و مهتاب نبیند؛ این ایمان متأسفانه نخواهد ماند. در اسلام ایمان مقلدانه و متعصبانه (تعصب یعنی جانب‌داری بدون دلیل، جانب‌داری از روی احساس نه از روی منطق) ارزشی ندارد.
ایمان از روی آگاهی

اگر ایمان از روی روشنی، از روی درك، از روی فکر و با محاسبه‌های صحیح شکل گرفت، آن وقت لازم نیست ما این ایمان را در پارچه و در کهنه و در صندوقچه و در صندوق خانه بگذاریم که مبادا گرما و سرما و گردوخاك و غبار به آن آسیب برساند.
اگر بخواهیم ایمان از جنس آگاهانه باشد، باید دائما به افراد جامعه مومن آگاهی بدهیم. از آگاه شدن آنها واهمه نکنیم، از چشم و گوش بسته ماندن ایشان لذت نبریم.


فرق رهبران الهی و غیرالهی
نکته‌ای که در اینجا می‌شود به آن اشاره کرد فرق میان رهبران الهی و دیگر رهبران سیاستمدار جهانی در این مسیر است: رهبر الهی مانند رهرو این راه، به آنچه می‌گوید، به گامی که بر می‌دارد، به راهی که می‌پیماید، با همه وجودش صمیمانه مؤمن است. در حالی که سیاستمداران عالَم، ممکن است سخنان زیبایی و بیانات دلکش و شیوایی داشته باشند، اما به آنچه می‌گویند، ایمان، یا «ایمانِ به قدر لازم» ندارند. معنی ندارد که من پای قله کوه بخوابم، بعد به شما بگویم بالای آن کوه یک آب خوشگواری است، بروید، شتابان باشید. اما خود من از اینجا جنب نخورم. حق دارند همه بگویند اگر راست می‌گفتی، اگر از وجود چشمه خوشگوار خبر داشتی، خودت حرکت می‌کردی. پس دروغ می‌گویی و به آنچه می‌گویی معتقد نیستی. اما پیغمبران و رهبران الهی به آنچه مردم را به آن دعوت کرده‌اند، خود پیش از همه، شتابان رسیده‌اند.
پیغمبر اکرم(ص) در مهم‌ترین و خطرناك‌ترین حادثه‌های صدر اسلام خودش جلودار بود. درست است که عبدالله مسعود كتك می‌خورد، درست است که عمار یاسر زیر شکنجه می‌افتاد، اما شکنجه خود پیغمبر از اینها کمتر نبود که بیشتر بود.
تعداد بازدید : 0
کد ویدیو

 قرآن می‌فرماید: ایمان آورده است پیامبر به آنچه نازل شده است به سوی او از پروردگارش و مؤمنان و گرویدگان به او، آن افراد برجسته‌ای که پیرامون او را گرفتند و بلندگوهای دعوت او شدند نیز به خدا و فرشتگان خدا و کتاب‌های آسمانی از آغاز تا انجام یکسره، و همه پیامبران او ایمان آوردند و باورشان شد. اینها می‌گویند «سمعنا»  (سمع در عربی یعنی علاوه برآنکه شنیدیم، با تمام وجود فهمیدیم و درک کردیم و نیوشیدیم) ما با تمام وجود فهمیدیم آنچه را که خدا برای ما معین کرده و فرستاده بود. و «اطعنا» و اطاعت کردیم. یعنی اطاعت ما کورکورانه نبود، اطاعت ما از روی روشنی و آگاهی و سمع بود.
نظرات بینندگان