به گزارش شیرازه، ماه مبارک رمضان؛ ماهی که ابتدایش رحمت، میانه‌اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم است، ماهی که درهاى آسمان در شب اولش باز می‌شود و تا شب آخر آن بسته نخواهد شد، ماهی که اگر بنده می‌دانست [چه چیزی در این ماه وجود دارد] آرزو می‌کرد تمام سال، ماه رمضان باشد.

ماه مبارک رمضان به جهت نزول قرآن کریم در آن و ویژگى هاى منحصرى که دارد در میان ماه هاى سال قمرى برترین ماه است. به همین مناسبت در پایگاه خبری تحلیلی شیرازه بنا داریم هر روز با یکی از حافظان کلام وحی گفتگویی داشته باشیم، مصاحبه های مفصلی که در آن از هر دری صحبت به میان آمده است، از آرزوهای قرآنی حفاظ کل قرآن تا ...

لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

فاطمه عباسی هستم متولد ۱۳۳۹ در شهر کازرون. فوق دیپلم ریاضی دارشته و فرهنگی بازنشسته ام.

چطور شد که در عرصه قرآن وارد شدید؟

حفظ قرآن را همیشه دوست داشتم؛ اما چون مرکز خاصی برای حفظ نبود، آن را پیگیر نشدم؛ تا در سال ۸۷ که خانمی از موسسه بیت الاحزان به کازرون آمد و حفظ را آموزش می‌داد. چند ماهی رفتم و دو سه جزء را هم حفظ کردم، اما برای چشمم مشکلی پیش آمد و مجبور شدم رها کنم؛ تا حدود پنج سال پیش که تازه بازنشسته شده بودم و خودم در خانه شروع کردم و حفظ را از سر گرفتم. بعد از مدتی مسئول موسسه بیت الاحزان کازرون را دیدم و از او خواستم که از من تست بگیرد تا ببینم در خانه خوب پیش رفته ام یا نه؟ خیلی خوششان آمد و مرا تشویق کردند و خواستند که به موسسه برگردم و حفظ را آنجا ادامه دهم. اما از آنجا که باید نوه هایم را نگه می‌داشتم، گفتم که نمی‌توانم به موسسه بروم. مدتی گذشت و همچنان خودم در منزل قرآن را حفظ می کردم. دوازده جزء را کامل حفظ شدم. تا اینکه روزی خانم نیکنام، از مربیان موسسه را دیدم و با تشویق ایشان، به صورت تلفنی از جزء ۱۲ به بعد را با همراهی مربیان موسسه حفظ کردم. در پایان جزء بیست و هشتم به شیراز آمده، امتحان داده و مدرک حفظ کل را کسب کردم.

در کل حفظ کل قرآن برای من حدود ۴ سال طول کشید اما این را هم فقط و فقط یک توفیق الهی می‌دانم و از خدا می خواهم که حفظ را نگه دارم و عامل به قرآن باشم.

آیا در طول حفظ قرآن سختی و آنقدر به شما فشار آورد که گاهی فکر کنید عطای حفظ قرآن را به لقایش ببخشید؟

حفظ قرآن واقعا سختی دارد؛ اما عشق به حفظ این سختی را شیرین می‌کند. اگرچه من به سختی و در طول سالهای بیشتری نسبت به بقیه قرآن را حفظ کردم اما هیچگاه رها نکردم قرآن هم را به سمت خود می کشید و نمی توانستم آن را رها کنم.

حفظ قرآن، چه تغییر محسوسی در زندگی شما به وجود آورد؟

قطعا حفظ قرآن در زندگی تاثیرات وافری دارد. وقتی در جایی سخن از قرآن پیش می آید، من می‌دانم این آیه در کجای قرآن است و چه میگوید، پس در دلم ذوق می کنم؛ و از طرفی مهجوریت قرآن مرا به گریه می اندازد. این که در مملکت شیعه ما قرآن واقعاً غریب واقع شده دل انسان را جریحه دار می کند.

توصیه شما به جوانانی که دوست دارند قرآن را حفظ کنند، چیست؟

من به جوانان توصیه می کنم که به خدا توکل کنند و از او بخواهند که این توفیق را به آنان بدهد که حافظ قرآن شوند. حتماً در کنار حفظ، تفسیر و معنی قرآن را هم بخوانند و هر جایی که مشکل دارند، اول حفظ را تثبیت کامل کنند و سپس به مرحله بعد برود.

هر کس که می داند که توانایی اش را دارد به این مسیر وارد شود.

کدام آیات قرآن را بیشتر دوست دارید؟

همه آیات قرآن زیبا و دلنشین هستند، اما برای من آیات "گذشت" چیز دیگری است.

آیا با فرزندان و نوه هایتان حفظ و تفسیر قرآن را کار می کنید؟

نوه های من کوچک هستند، اما نوه بزرگم که کلاس چهارم است، در رعایت دستورات دینی و اخلاقی مقید است و امسال هم تمام روزه هایش را با آداب گرفته است؛ اگرچه وارد عرصه حفظ و تفسیر قرآن نشده است. بچه ها باید خودشان تصمیم به ورود به این عرصه بگیرند. اگر تصمیم بگیرند، حتماً به آنها کمک خواهد کرد.

مهمترین آرزوی شما چیست؟

آرزو دارم که حافظ عامل نافعی برای قرآن باشم و خدا این توفیق را به من بدهد که تا آخر عمر قرآنی بوده و با با قرآن مانوس و محشور باشم.

انتهای پیام/