کد خبر: ۱۴۰۵۵۸
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۰۹:۵۲ - ۰۱ مرداد ۱۳۹۹

سفیر مرگ در پارک های محله ای شرق شیراز

پارک و باغ ها از گذشته های دور و بر اساس تاریخ و اساطیر ایرانی و اندیشه های اسلامی محل آرامش و آسایش خانواده بوده تا در کنار آن خستگی کار و زندگی را به در کنند. هدفی که متاسفانه با حضور در این اماکن، دیگر قابل تحقق نیست.
پایگاه خبری تحلیلی شیرازه؛ اگر شهرداری امروز فقط با بهانه کرونا، پارکها را تعطیل کرده است، مردم مدتهاست دیگر وارد این بوستان ها نمی شوند و اگر هم برای لحظاتی حضور دارند باید شاهد نزاع دسته جمعی و گروهی عده ای از اراذل و اوباش باشند که به راحتی چاقو در دست و با حالتی غیر عادی ناشی از مصرف مشروبات الکی به همه توهین کرده و کوچکترین مخالفتی را با ریختن خون پاسخ می دهند تا بجای شنیدن سفیر شادی کودکان، سفیر مرگ به گوش برسد.

این پاسخ های خونین را می توان هر هفته از بوستان شهروند بلوار اتحاد شیراز تا بوستان دروازه قرآن مشاهده نمود. نیست شبی که عده زیادی از افراد از خاموشی نور پارک سو استفاده نکرده و حلقه های حرام خوری راه بیندازند و بعد به صورت جمعی نزاع نکنند. پایان سال گذشته بود که جوانی در بوستان دروازه قرآن با چاقوی همین اراذل و اوباش سلاخی شد. این پایان ماجرا نبوده و نزاع و حضور خشونت آمیز،  همچون درگیری و خشونت های متعدد بوستان شهروند و پارک نماز در بلوار رسول اعظم (ص) و یا درگیری چند روز پیش در پارک کسری بلوار نصر شیراز که یه مصدوم و یک کشته بجای گذاشت، چهره خشنی از شهر شیراز را به رخ می کشد.

متاسفانه دستگاه های امنیتی و انتظامی فقط برای نگارش صورتجلسه حادثه حضور پیدا می کنند که اگر چنین نیست، چرا باید اراذل با سلاح سرد و ظرف مشروب در دست اینچنین جولان دهند. و یا اگر وارد موضوع شوند چون روایت بوستان دروازه قرآن، زخم چاقوی اراذل و اوباش بر تن آنان نیز ثبت خواهد شد.

حال باید، دادستان محترم از تمامی ارگان هایی که امنیت محدوده و محله محوری را وظیفه خود می دانند وارد عرصه شوند و پاسخگوی امنیتی باشند که متاسفانه با وقوع کرونا در کنار سلامت در حال سلب شدن از جامعه است.

انتهای پیام/
 
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
علی
Iran (Islamic Republic of)
چهارشنبه ۰۱ مرداد ۱۳۹۹
0
سلام.بنده همسایه مرحوم زارع بودم.پارک کسری کاملا روشن هست.
اکثر جوونهایی که با مرحوم زارع بودند ما بین سن 14تا نهایتا 20سال بودند.اکثرا جوان‌هایی بودند که به دلیل عدم سرگرمی و کمکاری مسولیت ذی ربط دجهت فراهم کردن اوغان فراغت جوانها،؛ چنین حوادث دهشتناک و تاسف باری را رغم میزنند.نوجوانهایی که در زندگی فاقد برنامه یا الگو هستند.