کد خبر: ۱۴۲۰۶۴
تاریخ انتشار: ۲۲:۱۴ - ۰۱ مهر ۱۳۹۹
گفتگو اختصاصی شیرازه با جانباز ویلچر نشینی که هنوز با تمام توان به کشور خدمت می کند؛

حضور مستمر فرماندهان جنگ در میدان، اصلی ترین دلیل موفقیت رزمندگان اسلام

امیدی گفت:فرماندهان ما به طور کامل در صحنه حضور داشتند و با تمام وجودشان بین رزمندگان حاضر می شدند تا مشکلات را از نزدیک لمس کنند اگر عملیاتی در پیش بود خودشان اولین نفراتی بودند که وارد میدان شده و در پشت جبهه مردم به شیوه‌های مختلف کمک می‌کردند.
پایگاه تحلیلی خبری شیرازه، هفته دفاع مقدس فرصتی است تا با یاد آوری خاطرات شفاهی رزمندگان در جنگ و مکتوب کردن آنها این رشادتها و از خود گذشتگی ها را ماندگارتر کنیم تا نسل های آینده هم بدانند برای حفظ و بقاء این سرزمین چه انسانهای بزرگی که جان خود را نثار کردند تا دشمن دستش به ذره ای از خاک کشورمان نرسد.

به همین منظور در هفته دفاع مقدس به سراغ افرادی رفته ایم که هنوز هم حرفها برای گفتن دارند.

کیامرث امیدی جانباز ۷۰ درصد دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار شیرازه از نحوه مجروح شدنش و اقداماتی که پس از آن در پشت جبهه ها انجام داده است سخن گفت و در ادامه عنوان کرد: در سال ۱۳۶۱ در عملیات محرم از ناحیه دو پا مجروح شده و سال ۱۳۶۲ نیز بار دیگر از ناحیه دو پا چنان آسیب دیدم که هر دو پا را از ناحیه زیر زانو قطع کردند.

امیدی که آن زمان ۱۶ سال داشته و در واحد تخریب خدمت می‌کرده است پس از مجروح شدن تا اواخر جنگ با همین وضعیت و با وجود ویلچر نشین بودن با عده ای از همرزمانش در قسمت‌های مختلف جبهه ها و پشت جبهه ها از جمله مخابرات به فعالیت مشغول شده و تا آخرین لحظه میدان دفاع و رزم را رها نمی کنند.

امیدی می گوید: اکنون هم مدیرعامل انجمن حمایت از جانبازان قطع عضو استان فارس هستم که زمینه‌های فرهنگی، ورزشی و پیگیری قوانینی که مربوط به جانبازان است را دنبال میکنیم و در شرایط کرونایی هم که از اسفند ماه سال گذشته تاکنون کشور با آن درگیر است، فعالیت و اقدامات بسیاری انجام داده‌ایم.
حضور مستمر فرماندهان جنگ در میدان اصلی ترین دلیل موفقیت رزمندگان اسلام
وی معتقد است: مشکلاتی که آن زمان به لحاظ کمبود تجهیزات نظامی و سلاح و امکانات با آن روبرو بودیم اصلاً قابل مقایسه با شرایط کنونی جامعه نیست چون آن زمانی که جنگ بود در محاصره اقتصادی به سر می‌بردیم و با توجه به جو سیاسی که بر کشور حاکم بود از طرفی ریاست جمهوری بنی‌صدر که مانع بسیار بزرگی برای پیشرفت رزمندگان اسلام بود، همه دست به دست هم داده که رزمنده ها با امکاناتی در حد صفر مقابل دشمن بایستند.

این جانباز 70درصد در ادامه می گوید: تنها اسلحه ای که در اوایل جنگ داشتیم یک کلاشینکوف بود اما آنچه حائز اهمیت بود، این است که رزمندگان با جان خود توانستند روبروی دشمن ایستاده و پیروز هم شوند.

او اضافه کرد: نکته‌ای که لازم است عنوان کنم این است که هفته دفاع مقدس به همان دلیلی که رهبر انقلاب انقلاب اسلامی هم عنوان کردند مقدس است و شادی ما هم در هفته دفاع مقدس به این خاطر است که با وجود تمام فشارهایی که ابرقدرت‌ها بر ما وارد کردند اما ما دست تنها بدون هیچ امکانات اولیه ای توانستیم جلوی دشمن بایستیم و اجازه ندهیم یک وجب از خاک این سرزمین از مملکت جدا شود همین مسئله برای ما مایه مباهات و افتخار و قابل جشن گرفتن است، چرا که در زمان پهلوی پدر و پهلوی پسر متاسفانه با بی کفایتی مسئولان حکومتی و مملکتی بخش‌های زیادی از کشور از جمله بحرین، یکی از بنادر شمال کشور و بخشی از مرزهای ایران و ترکیه به کشورهای همسایه واگذار شد که این موجب تاسف و تاثر است.

امیدی در پاسخ به این سوال که به نظر شما چقدر روحیه مدیریت جهادی فرماندهان و نیروهای جنگ بر پیروزی و اتفاقات آن زمان اثر داشت؟اظهار کرد: فرماندهان ما به طور کامل در صحنه حضور داشتند و با تمام وجودشان بین رزمندگان حاضر می شدند تا مشکلات را از نزدیک لمس کنند اگر عملیاتی در پیش بود خودشان اولین نفراتی بودند که وارد میدان شده و در پشت جبهه مردم به شیوه‌های مختلف کمک می‌کردند و هر کسی به سهم خود رزمندگان را حمایت می کرد،از طرفی اگر دولت امکانات چندانی نداشت در عوض مردم پشتیبان دولت بودند.

وی افزود: اگر بخواهیم مقایسه ای از زمان جنگ و تدارکات پشت جبهه ها و شرایط کنونی جامعه داشته باشیم، میتوان گفت،هنوز هم تا حدودی آن روحیه جهادی در بین مردم وجود دارد و رزمندگان قدیم و بسیجیان امروز دست در دست هم در خط مقدم سلامت و کمک های مومنانه به هم وطنان خود خدمت می کنند، خیلی از گروه های مردم نهاد چه بسیجی و چه غیر بسیجی دار و ندار خود را به اندازه توان تقدیم کردند تا با باز هم در دنیا سربلند تر از دیگر کشورها با این ویروس منحوس کرونا مقابله کنیم.

 مدیرعامل انجمن حمایت از جانبازان قطع عضو استان فارس تصریح کرد: همانطور که شاهد هستیم در کمترین زمان، کارگاههای تولید ماسک و لباس های بیمارستانی راه اندازی شد تا هر کس به سهم خود فعالیت کند.

 امیدی تاکید کرد: اگر مسئولین ما به اندازه فرماندهان زمان جنگ روحیه جهادی داشتند شاید باعث می‌شد که مملکت ما چه به لحاظ اقتصادی و چه حمایت های مردمی بهتر از آنچه اکنون است باشد.

وی در ادامه در پاسخ به سوال دیگری که اگر بخواهید شرایط نظامی تسلیحات دفاعی و امکانات آن زمان را با اکنون مقایسه کنید که با توجه به تمام تحریم ها به چه جایگاهی رسیده ایم، شرایط را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ ابراز داشت: آن زمان کشورهای خارجی حتی سیم خاردار که یک وسیله پیش پا افتاده بود را اجازه نمی داد به کشور وارد شود و هر آنچه را که نیاز داشتیم باید از طریق واسطه با چند برابر قیمت تهیه می‌کردیم اما الان با تلاش و روحیه ایثارگری عده‌ای از دلاوران این مرز و بوم که جان خود را در این راه نثار کردند دارای بهترین و مجهز ترین تجهیزات نظامی هستیم و به جایی رسیده‌ایم که توان تولید امکانات نظامی را به طور کامل داریم.

او بر این باور است که گر چه ابر قدرت ها از همه سو دست انداختند تا مملکت ما را به ورطه نابودی یا زیر سلطه خود ببرند اما همچنان با توان، مقابل همه سختی ها ایستاده ایم و دستاوردهای زیادی چه به لحاظ نظامی چه سیاسی به دست آورده‌ایم به طور مثال در حوزه سیاسی همین که ترامپ نتوانست در دوباره محدودیت‌ها و تحریم‌ها را بر علیه کشورمان اعمال کرده و دیگر دولت‌ها را متقاعد کند برای ما یک پیروزی بزرگ است.

امیدی در آخر به یک خاطره کوتاه از زمان جنگ اشاره کرد و گفت: خاطرات جنگ برای ما رزمندگان همیشه  یادآور صمیمیتی است که در جبهه ها با یکدیگر داشتیم و آنچه عنوان می‌کنم گوشه‌ای از همین اتفاقات است، در زمان جنگ در واحد تخریب بودم یک روز در مقر نشسته بودیم که عده ای از دوستان گفتند فرمانده گفته است امروز باید چند نفرمان برای بازدید از منطقه ای برویم که شب گذشته در درگیری بین نیروهای اطلاعات شناسایی ما با نیروهای شناسایی عراق در گرفته و اجساد شهدا را بیاوریم؛ راه افتادیم و بخشی از مسیر را با ماشین و بخشی را پیاده رفتیم تا به یک دره رسیدیم که هنوز شهدا در آن مکان بودند آنجا که رسیدیم بنده کلاشی که برای نیروهای عراقی بود و بر زمین افتاده بود را برداشتم که همراه خود ببرم با وجودی که به ما آموزش داده بودند هر با سلاحی را یافتید اول خشاب آن را بردارید،متاسفانه این کار را نکردم و همینطور که تفنگ در راستای پاهایم بود دستم به روی ماشه رفت و شلیک کرد چون روی رگبار بود نیروهای دشمن متوجه حضور ما شدند فرمانده سریع دستور داد نیروها از منطقه خارج شوند و به محض بازگشت من هم توبیخ شدم./

انتهای پیام/

نظرات بینندگان