پَرسه در دیار بیش از ۵۲۰۰ شهیدی شیراز؛
طرح‌های دوفوریتی مدیریت شهری سومین حرم اهل بیت(ع) برای پاسداشت سلبریتی‌ها/ سرداران شهیدی که در دیار خود نیز غریب هستند
آنچه جای سوال دارد، اینست که چرا شورا و مدیریت شهری شهر سومین حرم اهل بیت(ع) که خود را نماینده همه مردم شیراز و پاسداشت ارزش و فرهنگ این مردم با بیش از ۵۲۰۰ شهید می‌داند، حاضر نیست همان کوچکترین کار خویش را برای یادبود و ماندگاری کسانی انجام دهد که نامشان به تنهایی یک اسطوره است تا برسیم به روایت‌های مجاهدت‌های آنان.
به گزارش سرویس فرهنگ ایثار و شهادت شیرازه، سیدمحسن هاشمی طی یادداشتی نوشت: کم کم عمر شورای پنجم شهر شیراز به پایان می‌رسد و دوره‌ای که در حاشیه‌ترین عملکردهای آنان، نصب پوسترهای خاص، برچشیدن تابلوهای شهدا و تغییر خیابان و تقاطع‌های شهر است با آنهمه حواشی تغییر رئیس و اعضای کمیسیون‌های شورا به تاریخ دراز این شهر می‌پیوندد.
تاریخی که در بطن خود بارها شاهد مدعیانی بوده که باید عَلَم حمایت از مردم را بر افراشته می‌کردند، اما به اشتباه یا عمد، علم نگهبانان دیار و کشور خود را بر زمین گذاشته و علم و تصویر دشمن را بر افراشته‌اند. چون روایت غریب این دوره از زمان که باز دیده و شنیده می‌شود، آنهم از سوی شورایی بنام شهر شیراز، پایتخت فرهنگی ایران اسلامی و سومین حرم اهل بیت علیهم السلام در ایران!!!
اما آنچه جای سوال دارد، اینست که چرا شورایی که خود را نماینده همه مردم شیراز و پاسداشت ارزش و فرهنگ این مردم با بیش از ۵۲۰۰ شهید می‌داند، حاضر نیست همان کوچکترین کار خویش را برای یادبود و ماندگاری کسانی انجام دهد که نامشان به تنهایی یک اسطوره است تا برسیم به روایت‌های مجاهدت‌های آنان.
چرا باید شورای شهر در اعتراض و درخواست یک قشر، نام کهن یک خیابان را تغییر دهد؛ اما خود که ادعای پاسداشت مجاهدت‌ها را دارد، حتی یک بنر و تابلو برای شهیدی که استوار بود تا ایران استوار بماند، نصب نمی‌کند و حتی در برنامه خود قرار نمی‌دهد.
کافیست در هر خیابان و کوچه‌ای قدم بزنی، تصویر فلان ورزشکار و هنرمند شیرازی و حتی غیر بومی، بر شهر شیراز و اسمش بر خیابان وجود دارد، اما دریغ از نام شهیدی که اگر رهبر معظم انقلاب اسلامی و سردار دل‌ها شهیدحاج قاسم سلیمانی بر ایشان تکیه کرده و مجاهدت هایش را ارج می نهند، اما در شیراز که خفته است، چنان مظلوم که انگار در شام بلاست و نباید کسی هویتش را بشناسد تا نکند ترور شود.
اما آنچه نگارنده را به انتقاد وامی‌دارد، گیر کردن شورا در افراط و تفریطی است که گرفتارش شده، یا هست و یا نیست. آنقدر هست که بلافاصله جلسه می‌گذارد و با طرح‌های دوفوریتی نام قدیمی‌ترین خیابان یا معبر مهم شهر را تغییر می‌دهد تا پاسداشت یک هنرمند یا پزشک کنند که حتی خانواده آنان را نیز به واکنش منفی و اعتراضی وا می‌دارد و یا اینقدر نیست که انگار نه انگار شهیدی چون سردار استوار خفته و میهمان خاک این دیار است.
آقایان شورا لطفاا در همین مدت کم باشید، اما به فرموده مولا امیرالمومنین علی(ع) در اوسطها که «خیر الامور اوسطها» و باور کنید راه شهدا و پاسداشت ارزش‌های آنان راه میانه است که هم خیر دنیا را دارد و هم آخرت برای شما.
انتهای پیام/ م
نظرات بینندگان
