این روز یادآور حضور باشکوه مردم شهیدپرور در مراسم تشییع پیکر پاک شهدای این فاجعه است، که نشان دادند اجازه نمی‌دهند انقلابی که با خون شهدا آبیاری شده است  به دست نا اهلان  خارج‌نشین برسد و نگذاشتند امثال محمد رضا صمدی کلاهی  که از اعضای گروهک تروریستی  منافقین بود و با نفوذ به درون حزب جمهوری اسلامی سبب شهید شدن آیت‌الله دکتر  بهشتی و 72 نفر از یاران ایشان شد، به اهداف کور خود برسند.

امروز بازخوانی شخصیت تأثیرگذار شهید بهشتی و دیگر شهدای انقلاب برای نسل جوان  از ضروریات جامعه بوده است تا نسل جوان با الگوگیری از چنین شخصیت‌هایی بتواند مسیر آنان که همان مسیر اسلام و انقلاب اسلامی است، دنبال کنند‌.

در خصوص شخصیت والا و ارزشمند این شهید بلند مرتبه، حضرت امام خمینی فرمودند: «من او را ( شهید بهشتی) یک فرد متعهد، مجتهد، متعهد، متدین، علاقه‌مند به اسلام و دلسوز جامعه  می‌دانم»، همچنین مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)  در مورد شهید بهشتی می‌فرمایند: «شهید بهشتی فردی اعجاب‌انگیز بود و توانایی‌های وافری داشت، من تا به حال فردی مثل آقای بهشتی در گذشته و حال ندیده‌‌ام گوهری گرانقدر چون وجود شهید بهشتی در راه اسلام خرج شده و هرگز گم و تلف نشده است.

درهمین راستا و به منظور آشنایی نسل جوان با شخصیت شهید بهشتی و گرامیداشت هفته قوه قضاییه  پایگاه تحلیلی خبری شیرازه به مناسبت سالروز شهادت وی که در روز هفتم تیر ماه 1360 بر اثر بمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی به همراه ۷۲ تن دیگر از نیروهای مخلص انقلاب به شهادت رسیدند، در این متن به بازخوانی بخشی از زندگی شهیدآیت الله بهشتی پرداخته است.


بخشی اززندگی نامه شهید بهشتی از تولد تا شهادت

سید محمد حسینی بهشتی (زادهٔ ۲ آبان ۱۳۰۷ در اصفهان— درگذشتهٔ ۷ تیر۱۳۶۰ در تهران) سیاست‌مدار و فقیه ایرانی و دومین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷، نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود،گاهی از وی به عنوان نظریه‌پرداز ولایت فقیه نام برده می‌شد.

 وی از جمله افراد نزدیک به روح‌الله خمینی و از هواداران تشکیل حکومت اسلامی در ایران بوده و نقش بسیار مهمی در استقرار جمهوری اسلامی در ایران داشته‌ است.
پدرش، سید فضل‌الله، مردی روحانی و از مدرسین حوزه علمیه اصفهان بود و گاهی برای برپایی نماز جماعت به روستاهای پیرامون می‌رفت.

در چهار سالگی به مکتب رفت. سپس به دبستان دولتی ثروت که بعدها ۱۵ بهمن نامیده شد وارد شد. در امتحان ورودی دبستان در کلاس ششم پذیرفته شد ولی به این علت که سن کمی داشت در کلاس چهارم نشست، در آزمون‌های پایان دورهٔ دبستان در شهر دوم شد و به دبیرستان سعدی رفت، پس از شهریور ۱۳۲۰، در سال دوم دبیرستان، همکاری‌اش با شاگردان مدرسه‌های دینی بیشتر شد و به طلبه شدن علاقه پیدا کرد، سرانجام در سال ۱۳۲۱ و در سن چهارده سالگی دبیرستان را رها کرد و به مدرسه صدر بازار رفت.

تحصیلات حوزوی و دانشگاهی

در سال ۱۳۲۱ وارد مدرسهٔ صدر شد و پس از آموختن زبان و ادبیات عربی، منطق، کلام و سطوح فقه و اصول، در سال ۱۳۲۵ راهی قم شد و به مدرسهٔ حجتیه رفت. در قم خارج فقه و اصول را نزد سید محمد محقق داماد و روح‌الله خمینی فراگرفت و در درس سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد تقی خوانساری و سید محمد حجت کوه کمری نیز حاضر می‌شد.


در سال ۱۳۲۷ دیپلم ادبی را با شرکت در آزمون متفرقه گرفت و به دانشکدهٔ علوم معقول و منقول (دانشکدهٔ الهیات و علوم اسلامی کنونی) دانشگاه تهران وارد شد. گواهی کارشناسی رشتهٔ معقول (فلسفه و حکمت اسلامی) را در سال ۱۳۳۰ از دانشگاه تهران دریافت کرد. عنوان پایان‌نامهٔ او «بساطت یا ترکب جسم» بود که آن را با هدایت محمود شهابی خراسانی با درجهٔ عالی به پایان رساند.

در سال ۱۳۳۵ دورهٔ دکترای خود را در رشتهٔ فلسفه آغاز کرد. اما با توجه به سفر به آلمان نتوانست به موقع دوره را به پایان برساند و سرانجام در سال ۱۳۵۳ از پایان‌نامه دکترای خود با نام «مسائل ما بعد الطبیعه در قرآن» دفاع کرد.

در سال ۱۳۳۹ به‌همراه علی مشکینی، عبدالرحیم ربانی شیرازی و سید محمدرضا گلپایگانی و آموزگاران دیگر برآمدند تا به حوزهٔ علمیهٔ قم سازماندهی بیشتری بدهند. این تلاش به تهیهٔ طرح و برنامه‌ای هفده ساله برای فراگیری علوم اسلامی انجامید. این طرح پایهٔ برپایی مدرسه‌هایی چون مدرسه حقانی شد.

هر چند که در سال‌های ۱۳۲۹ و ۱۳۳۰ و ۱۳۳۱ در گردهمایی‌ها و نشست‌های سیاسی نهضت ملی شدن صنعت نفت در تهران و اصفهان شرکت می‌کرد، اما به گونه پیگیر تلاش‌های خود به رهبری روح‌الله خمینی را در سال ۱۳۴۱ و با تشکیل کانون دانش‌آموزان قم، با همراهی محمد مفتح، آغاز کرد.

 پس از سخنرانی او در جشن روز مبعث در دانشگاه تهران، هسته‌ای پژوهشی برای پژوهش پیرامون حکومت اسلامی تشکیل شد. به دستور ساواک، از قم به تهران فرستاده شد[و در آن‌جا با هموندان هیئت‌های موتلفه اسلامی ارتباط برقرار کرد.

با پیشنهاد شورای مرکزی مؤتلفه، روح‌الله خمینی برای این گروه شورای روحانیت و فقاهت تعیین کرد که محمد بهشتی به همراه مرتضی مطهری، محی الدین انواری و مهدی مولایی تشکیل دهندهٔ آن بودند. در سال ۱۳۴۳ در اثر فشار ساواک از آموزش و پرورش منتظر خدمت شد.

در اسفند ۱۳۴۳ به آلمان رفت و در شکل‌گیری مرکز اسلامی هامبورگ و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا (گروه فارسی‌زبانان) ایفای نقش کرد، در این مدت به سفر حج رفت و نیز سفرهایی به ترکیه، سوریه، لبنان و عراق برای آشنایی با تلاش‌های اسلامی و دیدار با موسی صدر و روح‌الله خمینی انجام داد و در ۱۳۴۹ سفری به ایران داشت که در آن سفر از سوی ساواک ممنوع‌الخروج شد و اقامت ۵ سالهٔ او در آلمان پایان یافت.

پس از انقلاب ۱۳۵۷


وی در شامگاه ۷ تیر سال ۱۳۶۰ دربمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی منسوب به سازمان مجاهدین خلق ایران در حین سخنرانی در تالار حزب جمهوری اسلامی کشته شد. سازمان مجاهدین خلق تا به امروز مسئولیت این انفجار را بر عهده نگرفته و همچنین انکار نکرده‌است.

انتهای پیام/س