مجموعه آبشارهای "ایگواسو" در آمریکای جنوبی، واقع در مرز آرژانتین و برزیل، یکی از عجایب هفت‌گانه جهان محسوب می‌شود.  آبشارهای ایگواسو، یکی از دیدنی‌ترین آبشارهای جهان است که هر ساله خیل عظیمی از جهانگردان را به سمت خود جذب می‌کند و یکی از منابع مهم درآمدزا برای کشورهای برزیل و آرژانتین است. برای رسیدن به آبشارها دو انتخاب پیش رو داشتم. یکی پرواز به فرودگاهی در استان پارانای برزیل و در نزدیکی شهر "فوز دو ایگواسو" و دیگری مسیر زمینی و عبور از مرز مشهور "سه‌گانه". مرز سه‌گانه منطقه‌ آزاد تجاری است که آمریکای لاتین شهرت فراوان دارد. این ناحیه مابین کشورهای برزیل، آرژانتین و پاراگوئه واقع شده و شهرتش هم به لحاظ حجم گستره تجارت در آن است و هم به دلیل گزارش‌های متعددی که دولت آمریکا درباره تجارت‌های غیر قانونی اسلحه و مواد مخدر در آنجا منتشر می‌کند.

همچنین به دلیل حضور جمع کثیری از اعراب و مسلمانان در این منطقه که عمدتا از شیعیان لبنانی هستند، آمریکا و اسرائیل مرتبا از حضور "تروریست"های حامی "القاعده" و "حزب‌الله" در آنجا صحبت می‌کنند. به هر صورت مسیر آسانی پیش رو نداشتم. اما به دلیل صرفه‌جویی در هزینه‌ها مسیر زمینی را انتخاب کردم. به ترمینال اتوبوسرانی شهر آسونسیون رفتم و با بلیطی 80 هزار گوارانی ( معادل 20 دلار) و پس از 5 ساعت به شهر "سیوداد دل استه" در مرز برزیل رسیدم."پل دوستی" که از روی رودخانه "پارانا" قرار گرفته، پاراگوئه و برزیل را به هم متصل می‌کند و در تمام ساعات روز مملو از ماشین‌ها و موتورها و افرادی است که از روی آن در حال تردد هستند

برای دیدن از آبشارها باید از این پل عبور می‌کردم و وارد برزیل می‌شدم. با کمی پرس‌وجو دریافتم که تورهای موجود برای بازدید از آبشار بسیار گران هستند و یکی از درآمدهای برادران پاراگوئه‌ای برداشتن کلاه توریست‌های ناآشنا است. لذا با لطایف‌الحیلی با یک راننده شهری سر مذاکره را باز کردم و راضی‌اش کردم که با 200 هزار گوارانی (معادل 50 دلار) زحمت بردن و آوردن بنده را متحمل شود.

از روی ساعت، کمتر از یک ساعت بعد به ورودی پارک‌های ملی ایگواسو رسیدیم. هر دو کشور آرژانتین و برزیل در دو سوی آبشار ایگواسو دارای پارک‌هایی ملی هستند. این مجموعه که مساحتی بیش از ۱۷۰ هزار هکتار آن در برزیل است و ۵۵ هزار هکتار آن در آرژانتین، بزرگترین جنگل حفاظت شده آمریکای جنوبی است. جنگل‌هایی نیمه حاره‌ای که محل زندگی ۱۱۰۰ گونه پرنده و پستانداران بزرگ و کوچک از جمله گوزن، سمور و پلنگ آمریکایی است. در ورودی پارک ملی بلیطی 40 رئلی (معادل 20 دلار) گرفتم و سوار بر اتوبوس‌ها دو طبقه رو باز راهی آبشارها شدم. 15 دقیق بعد به محلی رسیدم که در با نگاه‌های اول مرا در شوکی چند دقیقه‌ای فرو برد... و تبارک الله احسن الخالقین...

آبشارهای ایگواسو ؛ این مجموعه آبشارها حدود 82 متر ارتفاع و 2700 متر عرض دارند و در نوع خود یکی از عریض‌ترین آبشارهای جهان است. ناحیه مذکور دارای دو قسمت عمده است که هر کدام‌شان از صدها آبشار درست شده و جزیره‌هایی صخره‌ای و پوشیده از درخت آنها را در لبه ریزشگاه ایگواسو از یکدیگر جدا می‌سازد. 

در مجموع ۲۷۵ آبشار، ایگواسو را تشکیل می‌دهند. آبشارهای ایگواسو ۳ برابر آبشار "نیاگارا" در آمریکای شمالی وسعت دارد و از آبشار "ویکتوریا" در آفریقا نیز به‌طور قابل توجهی بزرگتر و از هر آبشار دیگری در دنیا زیباتر است. بیشترین حجم آب‌ریزی آن در فصول پر آب حدود 12800 متر مکعب در ثانیه و میانگین آب‌ریزی آن 1700 متر مکعب در ثانیه است.

 آبشارهایی که در طرف آرژانتین قرار دارند از یکدیگر با فاصله‌تر و در بیشتر نقاط دوطبقه هستند، اما قسمتی از آبشار که در کشور برزیل واقع است، فشرده‌تر و متراکم‌تر بوده و آب، فشار بیشتری دارد. مه و قطرات آبی که از گلوگاه شیطان ایگوازوی آبشار اصلی به هوا بلند می‌شود از ۳۰ تا ۱۵۰ متر ارتفاع دارد.

در هر دو کشور پل‌هایی بزرگ برای بازدید گردشگران ساخته شده که می‌توانند از فاصله نزدیکی زیبایی‌های آبشارها را مشاهده کنند. در قسمت پایین آبشارها، پارک ملی ایگواسو وجود دارد که حیات وحش منطقه را در معرض دید قرار می‌دهد. هتل‌های بزرگی نیز در هر دو قسمت آبشار در انتظار گردشگران است.

ابتدا راه پله کانی را به طرف آبشارها طی کردم تا منظره پایین را از نزدیک مشاهده کنم. دور تا دور پوشیده از جنگل‌های انبوه است. در نزدیکی آبشار اصلی چیزی شبیه مه دیده می‌شود که با کمی دقت می‌توان فهمید مه نیست، بلکه قطرات ریز آب است که با فشار و حرکت باد از بدنه در حال پایین ریختن آبشار کنده شده و به این سو و آن سو پراکنده می‌شوند.با بهره از تجارب سابق در مناطق بسیار مرطوب، دو دوربین همراه خود آورده‌ام که در صورت بروز ایراد در یکی، از دیگری استفاده کنم. اما تردید داشتم که با این حجم گسترده قطرات آب هیچکدام جان سالم بدر ببرند. با تلاش بسیار و با مدد تغییر جریان باد در زیر آبشارها عکاسی کردم و بعد به سمت آسانسوری رفتم که گردشگران را به بالای آبشار می‌برد. تا لبه آبشارها پیش رفتم. منظره بی‌نهایت نفس‌گیری است.

 لبه‌های مسطح آبشارها انسان را به ترس وا می‌دارد. اگر از کنار نرده به درون آب بیفتم مرگم حتمی است چون فشار آب سریعا انسان را به لبه آبشار کشانده و مغروق سپس به اعماق خروشان آبها سقوط خواهد کرد.  

صدای ریزش آب آنقدر زیاد است که هیچ صدای دیگری در طبیعت شنیده نمی‌شود.حتی اگر فریاد هم بزنی هیچ کس نمی‌تواند صدایت را بشنود. اینجا قدرت لایتناهی با آب است!  

برای مشاهده گزاش تصویری مربوطه و دیدن تصاویر بیشتر بر روی لینک کلید کنید.  

گزارش از : امیر تفرشی   / فارس