عفاف و حجابی که هر روز بیشتر به محاق میرود
آیا نباید از آن دسته از مسؤلان دولتی که پنهان و آشکارا بر این عقیده باطل اصرار دارند که \"پوشش و موی سر زنان ارتباطی به دولت ندارد\" پرسید که اساسا در حوزه عفاف و حجاب، چه چیزی به دولت ارتباط دارد و وظایف مسئولان محترم دولتی در خصوص مفاد قانون عفاف و حجاب چیست؟!
به گزارش شیرازه به نقل از جهان گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" در دی ماه سال 84 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید اما تا به امروز و پس از گذشت حدود 7 سال، تقریبا بخش عمده و اصلی این قانون اجرایی نشده است و البته وضعیت عفاف و حجاب و گسترس روزافزون مظاهر بدحجابی و حتی بیحجابی و بی عفتی در سطح جامعه، خود بهترین گواه بر این است که حرکت خاصی در راستای گسترش عفاف و حجاب در طول این سالها از سوی دستگاههای مختلف صورت نگرفته و 20 دستگاه و ارگان دولتی و غیردولتی که در قانون مذکور، وظایف روشنی بر آن ها تکلیف شده از اجرای مسئولیتهای قانونی خود در این خصوص شانه خالی کردهاند.
مقام معظم رهبری در طول سالیان اخیر بیشترین تاکید را بر اجرای این قانون و حرکت دستگاههای مختلف به سمت حاکمیت عفاف و حجاب در سطح عمومی جامعه داشتهاند و تاکنون در چندین نوبت نیز نسبت به اجرا نشدن قانون عفاف و حجاب تذکر دادهاند.
معظمله در دیدار اخیر خود با مداحان نیز ضمن اشاره به روز زن در بخشی از بیانات خود متذکر شدند: "البته انسان در معرض آسيب است؛ مردها در معرض آسيبند، زنها در معرض آسيبند، جوانها در معرض آسيبند ... «و المخلصون فى خطر عظيم» ... مخلص هم بشويم، تازه «فى خطر عظيم»! خب، بايد مراقب باشيم. دشمنان دنياى ما، دشمنان آخرت ما، دشمنان عزت ما، دشمنان نظام جمهورى اسلامى، از نقاط ضعف ما استفاده ميكنند؛ از حس شهوت ما، از حس غضب ما، از قدرتطلبى ما، از علاقهى ما به جلوهفروشى و خودنمائى؛ بايد مراقب باشيم."
اما چرا باید دولت به عنوان اصلیترین متولی اجرای قانون "راهكارهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" باید برای سالها به صورت علنی و صریح از اجرای این قانون امتناع کند، نهایتا در اردیبهشت 89 اجرای آن را در مقام "کلام" متعهد شود.
براستی دولت و زیرمجموعه آن تا به امروز، کدام بخش از مفاد این قانون را در دستور کار خود قرار دادهاند و به کدام بند از این قانون عمل کردهاند.
قانون عفاف و حجاب بهصورت مستقیم برای 12 وزارتخانه از مجموعه دولت و 7 سازمان و مرکز دولتی به تفصیل وظایفی را وضع کرده است که البته با تاملی در بندهای این قانون به راحتی میتوان میزان عمل به مفاد این قانون توسط مجموعه دولت را متوجه شد.
این قانون برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی 21 وظیفه روشن را برشمرده از جمله استفاده مناسب از لباسهای اسلامی - ملی در فیلمهای سینمایی و استفاده نکردن از این پوشش توسط شخصیتهای منفی و منفور در فیلمها، جلوگیری از انتشار و تبلیغ کالاهای فرهنگی که با فرهنگ عفاف و حجاب مغایرت داشته باشد، ترویج الگوهای مناسب برای عفاف و حجاب و ممانعت از ترویج فرهنگ مدگرایی منفی در محصولات و کالاهای فرهنگی، حمایت از انتشار نشریات تخصصی و پوشاک اسلامی و سعی در جهانی کردن این نشریات از طریق اینترنت و ...
همچنین در این قانون برای وزارت بازرگانی و وزارت امور اقتصادی و دارایی نیز 15 وظیفه مقرر شده از جمله حمایت عملی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاکهای ساده و اسلامی در جهت ایجاد تنوع در الگوهای پوشش اسلامی، نظارت مستمر و مؤثر بر عملکرد واحدهای تولیدی پوشاک از طریق سازمانهای مربوطه، حمایت کامل از واحدهای تولیدی پارچههای چادری، تهیه احکام شرعی مرتبط با اسناد و آموزش آن به اصناف توسط وزارت بازرگانی قبل از اخذ مجوز فعالیت، ممنوعیت ورود، تولید و عرضه مجسمهها، عروسکها، مانکنها و تابلوهای مروج ضد عفاف نظیر نقاشی، فرش، روزنامه و ...
وزارت ارشاد جوابگو باشد
اما امروز و پس از گذشت سالها از تصویب و ابلاغ این قانون، وزاتخانههایی مانند وزارت ارشاد و وزارت صنعت و تجارت میتوانند مدعی اجرای چند درصدی وظایف قانونی خود در قانون عفاف و حجاب باشند؟ آیا وزارت فرهنگ به عنوان یکی از نهادهای اثرگذار و مهم در این موضوع، می تواند مدعی ترویج عفاف و حجاب در سینمای نامطلوب باشد؟! یا باید به مخدوش سازی این اصل مهم در فیلم های تولیدی اعتراف کند؟
این قانون برای وزارت آموزش و پرورش نیز 21 وظیفه برشمرده از جمله آموزش، ساماندهی، توجه و بهکارگیری مدیران، معلمان و همه پرسنل مدارس جهت ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در بین دانشآموزان و سازمانهای مربوط نظیر بسیج، انجمنهای اسلامی، انجام تحقیقات لازم در مورد بسط حیا و عفاف در مدارس به منظور اجرای برنامههای فرهنگی، تربیتی و پرورشی در آن، اهتمام به مثبتنگری و زیبااندیشی در مورد فرهنگ عفاف و حجاب در تألیف کتب درسی و ...
جالب اینکه بدانیم پیش از قبول رسمی اجرای این قانون در اردیبهشت 89، رئیس شورای فرهنگی زنان اعلام کرده بود که قانون "گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" با نظر مستقیم رئیسجمهور متوقف شده است و رئیسجمهور نسبت به اصل اجرای این قانون اعتقاد داشته اما بخشهایی از این قانون را نیازمند اصلاح و تغییر میداند."
وظایفی را که این قانون برای وزاتخانهها، سازمانها و مراکز دولتی مشخص کرده، کاملا روشن و شفاف است و در صورتی که شخص رئیسجمهور بخشهایی از این قانون را نیازمند "اصلاح و تغییر" میداند، چرا به طور صریح این موارد را اعلام نکرده است؟
از سوی دیگر جای این سؤال نیز از رئیسجمهور محترم وجود دارد که آیا وضعیت امروز حجاب و مظاهر بدحجابی در سطح جامعه، مطلوب نظر شماست و اگر نیست برای مقابله با وضعیت فعلی، دولت و وزارتخانهها، سازمانها و مراکز زیرمجموعه دولت تا چه میزان نسبت به اجرای مفاد قانون "راهكارهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" مقید بودهاند و چه بخشهایی از آن را اجرا کردهاند؟
آیا نباید از آن دسته از مسؤلان دولتی که پنهان و آشکارا بر این عقیده باطل اصرار دارند که "پوشش و موی سر زنان ارتباطی به دولت ندارد" پرسید که اساسا در حوزه عفاف و حجاب، چه چیزی به دولت ارتباط دارد و وظایف دوستان محترم دولتی در خصوص مفاد قانون عفاف و حجاب چیست؟!
بقیه چه کرده اند؟
البته در این قانون وظایف روشنی نیز برای نیروی انتظامی، مجلس، قوه قضائیه، سازمان تبلیغات اسلامی، صدا و سیما، شهرداری و ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر تعیین و ابلاغ شده که البته عملکرد این بخشها نیز وضعیتی بهتری از دولت ندارد.
این کم کاری در صدا و سیما به عنوان فراگیرترین رسانه کشور، بیشتر به چشم می آید و روشن نیست مدیران این نهاد فرهنگ ساز برای اجرای وظایف خود، چه اقدامات موثری انجام داده اند.
همه مسئولیت دارند
با توجه به گستردگی موضوع عفاف و حجاب و مسئولیتی که این اصل قرآنی متوجه همه مردم می کند، در عین حال نمی توان به وظیفه تک تک شهروندان متدین و مومن کشور در قبال آن بی تفاوت بود؛ در واقع همه آحاد جامعه وظیفه دارند ضمن رعایت عفاف و حجاب خویش، با امر به معروف و نهی از منکر در ترویج و تبلیغ عفاف و نهی از بی عفتی بکوشند.
برای درک اهمیت این مسئله عفاف و خطراتی که به واسطه انحرافات فکری برخی از مسئولان در این حوزه، امنیت اخلاقی جامعه اسلامی ما را تهدید میکند، توجه به بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با مداحان کافی است.
ایشان در بخشی از فرمایشات خود با تاکید دوچندان بر آثار سوء خودنمایی و جلوهفروشی متذکر شدند: "خودنمائى و جلوهفروشى، يك لحظه است و آثار سوء آن براى كشور، براى جامعه، براى اخلاق، حتّى براى سياست، آثار مخرب و ماندگار است؛ در حالى كه ملاحظهى عفاف، ملاحظهى حدود شرعى در رفتار و حركات بانوان، اگر چنانچه سختىاى داشته باشد، سختىِ كوتاهى است، اما آثارش، آثار عميق و ماندگارى است. خود خانمها خيلى بايد مراقبت كنند مسئلهى حجاب را، مسئلهى عفاف را؛ وظيفهى آنهاست، افتخار آنهاست، شخصيت آنهاست."
براستی آیا باید هر روز نظارهگر وخیمتر شدن وضعیت عفاف و حجاب در سطح شهرهای مختلف و عموم جامعه باشیم و هر روز پرده دیگری از عفت و حدود شرعی دریده شود.
قطع به یقین عدم برخورد با مظاهر بدحجابی و منکرات ارتکابی در حوزه عفاف و حجاب، زمینه رشد قارچگونه این مفاسد در سطح جامعه را فراهم میکند و اینکه در احکام شرع مقدس اسلام تا این حد نسبت به حفظ حریمهای اخلاقی و پوشش زنان تاکید شده بر همین اساس استوار است.
مقام معظم رهبری در طول سالیان اخیر بیشترین تاکید را بر اجرای این قانون و حرکت دستگاههای مختلف به سمت حاکمیت عفاف و حجاب در سطح عمومی جامعه داشتهاند و تاکنون در چندین نوبت نیز نسبت به اجرا نشدن قانون عفاف و حجاب تذکر دادهاند.
معظمله در دیدار اخیر خود با مداحان نیز ضمن اشاره به روز زن در بخشی از بیانات خود متذکر شدند: "البته انسان در معرض آسيب است؛ مردها در معرض آسيبند، زنها در معرض آسيبند، جوانها در معرض آسيبند ... «و المخلصون فى خطر عظيم» ... مخلص هم بشويم، تازه «فى خطر عظيم»! خب، بايد مراقب باشيم. دشمنان دنياى ما، دشمنان آخرت ما، دشمنان عزت ما، دشمنان نظام جمهورى اسلامى، از نقاط ضعف ما استفاده ميكنند؛ از حس شهوت ما، از حس غضب ما، از قدرتطلبى ما، از علاقهى ما به جلوهفروشى و خودنمائى؛ بايد مراقب باشيم."
اما چرا باید دولت به عنوان اصلیترین متولی اجرای قانون "راهكارهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" باید برای سالها به صورت علنی و صریح از اجرای این قانون امتناع کند، نهایتا در اردیبهشت 89 اجرای آن را در مقام "کلام" متعهد شود.
براستی دولت و زیرمجموعه آن تا به امروز، کدام بخش از مفاد این قانون را در دستور کار خود قرار دادهاند و به کدام بند از این قانون عمل کردهاند.
قانون عفاف و حجاب بهصورت مستقیم برای 12 وزارتخانه از مجموعه دولت و 7 سازمان و مرکز دولتی به تفصیل وظایفی را وضع کرده است که البته با تاملی در بندهای این قانون به راحتی میتوان میزان عمل به مفاد این قانون توسط مجموعه دولت را متوجه شد.
این قانون برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی 21 وظیفه روشن را برشمرده از جمله استفاده مناسب از لباسهای اسلامی - ملی در فیلمهای سینمایی و استفاده نکردن از این پوشش توسط شخصیتهای منفی و منفور در فیلمها، جلوگیری از انتشار و تبلیغ کالاهای فرهنگی که با فرهنگ عفاف و حجاب مغایرت داشته باشد، ترویج الگوهای مناسب برای عفاف و حجاب و ممانعت از ترویج فرهنگ مدگرایی منفی در محصولات و کالاهای فرهنگی، حمایت از انتشار نشریات تخصصی و پوشاک اسلامی و سعی در جهانی کردن این نشریات از طریق اینترنت و ...
همچنین در این قانون برای وزارت بازرگانی و وزارت امور اقتصادی و دارایی نیز 15 وظیفه مقرر شده از جمله حمایت عملی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاکهای ساده و اسلامی در جهت ایجاد تنوع در الگوهای پوشش اسلامی، نظارت مستمر و مؤثر بر عملکرد واحدهای تولیدی پوشاک از طریق سازمانهای مربوطه، حمایت کامل از واحدهای تولیدی پارچههای چادری، تهیه احکام شرعی مرتبط با اسناد و آموزش آن به اصناف توسط وزارت بازرگانی قبل از اخذ مجوز فعالیت، ممنوعیت ورود، تولید و عرضه مجسمهها، عروسکها، مانکنها و تابلوهای مروج ضد عفاف نظیر نقاشی، فرش، روزنامه و ...
وزارت ارشاد جوابگو باشد
اما امروز و پس از گذشت سالها از تصویب و ابلاغ این قانون، وزاتخانههایی مانند وزارت ارشاد و وزارت صنعت و تجارت میتوانند مدعی اجرای چند درصدی وظایف قانونی خود در قانون عفاف و حجاب باشند؟ آیا وزارت فرهنگ به عنوان یکی از نهادهای اثرگذار و مهم در این موضوع، می تواند مدعی ترویج عفاف و حجاب در سینمای نامطلوب باشد؟! یا باید به مخدوش سازی این اصل مهم در فیلم های تولیدی اعتراف کند؟
این قانون برای وزارت آموزش و پرورش نیز 21 وظیفه برشمرده از جمله آموزش، ساماندهی، توجه و بهکارگیری مدیران، معلمان و همه پرسنل مدارس جهت ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در بین دانشآموزان و سازمانهای مربوط نظیر بسیج، انجمنهای اسلامی، انجام تحقیقات لازم در مورد بسط حیا و عفاف در مدارس به منظور اجرای برنامههای فرهنگی، تربیتی و پرورشی در آن، اهتمام به مثبتنگری و زیبااندیشی در مورد فرهنگ عفاف و حجاب در تألیف کتب درسی و ...
جالب اینکه بدانیم پیش از قبول رسمی اجرای این قانون در اردیبهشت 89، رئیس شورای فرهنگی زنان اعلام کرده بود که قانون "گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" با نظر مستقیم رئیسجمهور متوقف شده است و رئیسجمهور نسبت به اصل اجرای این قانون اعتقاد داشته اما بخشهایی از این قانون را نیازمند اصلاح و تغییر میداند."
وظایفی را که این قانون برای وزاتخانهها، سازمانها و مراکز دولتی مشخص کرده، کاملا روشن و شفاف است و در صورتی که شخص رئیسجمهور بخشهایی از این قانون را نیازمند "اصلاح و تغییر" میداند، چرا به طور صریح این موارد را اعلام نکرده است؟
از سوی دیگر جای این سؤال نیز از رئیسجمهور محترم وجود دارد که آیا وضعیت امروز حجاب و مظاهر بدحجابی در سطح جامعه، مطلوب نظر شماست و اگر نیست برای مقابله با وضعیت فعلی، دولت و وزارتخانهها، سازمانها و مراکز زیرمجموعه دولت تا چه میزان نسبت به اجرای مفاد قانون "راهكارهاي اجرايي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب" مقید بودهاند و چه بخشهایی از آن را اجرا کردهاند؟
آیا نباید از آن دسته از مسؤلان دولتی که پنهان و آشکارا بر این عقیده باطل اصرار دارند که "پوشش و موی سر زنان ارتباطی به دولت ندارد" پرسید که اساسا در حوزه عفاف و حجاب، چه چیزی به دولت ارتباط دارد و وظایف دوستان محترم دولتی در خصوص مفاد قانون عفاف و حجاب چیست؟!
بقیه چه کرده اند؟
البته در این قانون وظایف روشنی نیز برای نیروی انتظامی، مجلس، قوه قضائیه، سازمان تبلیغات اسلامی، صدا و سیما، شهرداری و ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر تعیین و ابلاغ شده که البته عملکرد این بخشها نیز وضعیتی بهتری از دولت ندارد.
این کم کاری در صدا و سیما به عنوان فراگیرترین رسانه کشور، بیشتر به چشم می آید و روشن نیست مدیران این نهاد فرهنگ ساز برای اجرای وظایف خود، چه اقدامات موثری انجام داده اند.
همه مسئولیت دارند
با توجه به گستردگی موضوع عفاف و حجاب و مسئولیتی که این اصل قرآنی متوجه همه مردم می کند، در عین حال نمی توان به وظیفه تک تک شهروندان متدین و مومن کشور در قبال آن بی تفاوت بود؛ در واقع همه آحاد جامعه وظیفه دارند ضمن رعایت عفاف و حجاب خویش، با امر به معروف و نهی از منکر در ترویج و تبلیغ عفاف و نهی از بی عفتی بکوشند.
برای درک اهمیت این مسئله عفاف و خطراتی که به واسطه انحرافات فکری برخی از مسئولان در این حوزه، امنیت اخلاقی جامعه اسلامی ما را تهدید میکند، توجه به بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با مداحان کافی است.
ایشان در بخشی از فرمایشات خود با تاکید دوچندان بر آثار سوء خودنمایی و جلوهفروشی متذکر شدند: "خودنمائى و جلوهفروشى، يك لحظه است و آثار سوء آن براى كشور، براى جامعه، براى اخلاق، حتّى براى سياست، آثار مخرب و ماندگار است؛ در حالى كه ملاحظهى عفاف، ملاحظهى حدود شرعى در رفتار و حركات بانوان، اگر چنانچه سختىاى داشته باشد، سختىِ كوتاهى است، اما آثارش، آثار عميق و ماندگارى است. خود خانمها خيلى بايد مراقبت كنند مسئلهى حجاب را، مسئلهى عفاف را؛ وظيفهى آنهاست، افتخار آنهاست، شخصيت آنهاست."
براستی آیا باید هر روز نظارهگر وخیمتر شدن وضعیت عفاف و حجاب در سطح شهرهای مختلف و عموم جامعه باشیم و هر روز پرده دیگری از عفت و حدود شرعی دریده شود.
قطع به یقین عدم برخورد با مظاهر بدحجابی و منکرات ارتکابی در حوزه عفاف و حجاب، زمینه رشد قارچگونه این مفاسد در سطح جامعه را فراهم میکند و اینکه در احکام شرع مقدس اسلام تا این حد نسبت به حفظ حریمهای اخلاقی و پوشش زنان تاکید شده بر همین اساس استوار است.
انتهای پیام/ص
نظرات بینندگان