طرح ملي «خوش حجابي» وارد ميدان شد
جوان، مي گويند نوع پوشش هر فرد نشانگر شخصيت اوست و در يك ديد كلي مي‌توان از روي الگوي پوششي يك جامعه به تفكر حاكم بر آن پي برد. شايد همين علت برجسته‌ترين نكته‌اي باشد كه مبارزه با بدپوششي را كه بر پايه‌هاي لرزان تفكر نهيليسم يا پوچ گرايي و اومانيسم تك بعدي شكست خورده تكيه كرده، در جامعه ما توجيه مي‌كند.
بنابراين ظاهر انسان محور يا پوچ گرايانه براي جامعه‌اي كه به اندازه كافي مؤلفه‌هاي فرهنگي و اعتقادي در سبقه مذهبي و ملي خود براي توسل دارد، غير قابل‌قبول و نپذيرفتني است.
از طرفي تصميم‌گيري براي پوشش يك گروه يا اجتماع، توهين و دست درازي به استقلال و هويت يك قوم است. با اين حال خيلي راحت در سطح جامعه شاهديم، جواناني كه هيچ تذكري را در مورد پوشش خود حتي از والدينشان نمي‌پذيرند و از آن با عنوان سلب آزادي ياد مي‌كنند، به راحتي به نسخه‌هاي خارجي روي خوش نشان داده و با توجيه اينكه اين مدل لباس مد است، از پوششي حتي مخالف با اعتقاداتشان استقبال مي‌كنند.
و اين همه ماجرا نيست
يك تحليل ساده از ماجرا نشان مي‌دهد كه ماجرا تنها به تغيير نوع پوشش جامعه ايراني ختم نمي‌شود و تغيير ذائقه پوششي در جوامع امپرياليسم ستيز مقدمه‌اي است براي ورود به باورهاي افراد يك جامعه و در نهايت دگرگون كردن تفكر حاكم بر آن و تبديل آن به شعبه‌اي از پوسته ظاهري امپرياليسم بدون انتفاع از سودهايي كه از به راه انداختن اين جريان مي‌برد.
به عبارت روشن‌تر، غيرت زدايي و به تبع آن كمرنگ كردن حس ميهن پرستانه، دلسردي و از بين رفتن انگيزه توليد و خودكفايي اقتصادي، بي‌اعتمادي و در نتيجه بي‌توجهي به قوانين خصوصاً در حوزه‌هاي فرهنگي و اولويت دادن به منفعت شخصي در مبادلات اجتماعي و اقتصادي برخي از تبعات گسترش بدپوششي در جوامع است و قطعاً تمام اينها در قالب حركت اتفاقي ورود مد رخ نمي‌دهد.
اما از اينجا به بعد غفلت از ورود به فاز عملياتي و محصور شدن راهكارها در ميان واژه‌ها و دستورالعمل‌ها و آئين نامه‌ها و بخشنامه‌ها بدون وجود ضمانت‌هاي اجرايي تا قبل از اجراي طرح «گشت ارشاد» پاشنه آشيل برنامه‌هاي حجاب و عفاف در كشور بود.
بررسي ميزان موفقيت اين طرح موضوع اين گزارش نيست، اما به تحقيق يك تنه نخواهد توانست الگوي جامعي از مبارزه با بدپوششي را به نمايش بگذارد. چه آنكه وقتي يك سلول سرطاني از بدن فرد جدا مي‌شود تا زماني كه تمام سيستم‌هاي ايمني و ترميمي بدن به‌طور هماهنگ دست به كار نشوند بهبود بيماري، نسبي و موقتي خواهد بود.
در اين رابطه به نظر مي‌رسد طرح «خوش‌حجابي» با چنين نگاهي و به عنوان يك مكمل به موقع از سوي مركز ريحانه النبي كه يك سازمان مردم نهاد است، اجرا مي‌شود.
در اين طرح كه به گفته حجت الاسلام و المسلمين محمد مهدي ابراهيم‌پور، رئيس اين مؤسسه، در راستاي ترويج فرهنگ حجاب و عفاف و تشويق افراد با حجاب و با هدف شناسايي و حمايت از بانوان خوش حجاب، برنامه‌ريزي شده، از ميان دختران ۷تا۱۴ ساله در سطح شهر عضوگيري مي‌شود. اعضاي طرح «خوش حجابي» كارت عضويت دارند و مي‌توانند از برنامه‌هاي مركز حجاب ريحانه النبي بهره ببرند.
اين برنامه‌ها شامل اجراي برنامه‌هاي تربيتي و ديني، ارائه بسته‌هاي فرهنگي، مسابقات مختلف و ارائه خدمات تفريحي و استفاده از مراكز تفريحي با همكاري نهادهاي استان است. همچنين افراد عضو پس از اتمام سن ۱۴ سالگي نيز تحت حمايت اين مركز هستند و رها نمي‌شوند، بلكه در قالب طرحي ديگر با عنوان «نسيم عفاف» با مركز ريحانة النبي ارتباط خواهند داشت.
در عين حال حجت الاسلام ميريحيي مير فتحي، معاون اجرايي مركز ريحانه النبي نيز به «جوان» مي‌گويد: طرح ملي خوش حجابي از سال ۸۷ در شهر اروميه با جمعيتي بالغ بر هزار نفر انجام شد كه با رضايت ۴/۹۹درصد خانواده‌ها را به همراه داشت.
وي شهرهاي ساري، كاشان و اخيراً قم را از ديگر مراكز استان كه درگير طرح خوش حجابي است برمي شمارد و علاوه بر اين اجراي طرح در شهرهاي تبريز، همدان، اراك، سمنان و تهران را به عنوان مرحله بعدي اجراي طرح مي‌داند.
نكته جالب توجه در گفته‌هاي مير فتحي هدف طرح است. وي مي‌افزايد: هدف شاخص در اين طرح تثبيت حجاب در خانواد‌هاي مذهبي است. سعي ما در اجراي اين طرح اين است كه هر چند نتوانيم سطح رو به پائين حجاب را رو به بالا كنيم اما روند روبه پايين اين سطح را در جامعه متعادل كنيم.
اين طرح خوب است اما...
البته طرح خوش حجابي منتقديني نيز دارد. عاطفه سمائي، رئيس پژوهشكده حجاب و عفاف از آن جمله است كه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعي «جوان» مي‌گويد: تبليغ حجاب به جاي مبارزه و برخورد سلبي نگاه خوبي است اما نبايد برخورد‌ها نيمه كاره، ناقص، انتظامي صرف و شل كن ـ سفت كن باشد.
وي نتيجه اين نقص‌ها را خراب شدن ذهنيت افراد جامعه نسبت به طرح‌ها و نوعي پاك كردن صورت مسئله مي‌داند.
سمائي اظهار مي‌دارد: بايد آسيب‌شناسي كرد كه چرا در جامعه ما كميت طرح‌هاي حجاب و عفاف مي‌لنگد. طرح هايي كه كارشناسي نشده اجرايي مي‌شوند، تنها زخمي شده و باعث مي‌شود كسي جرئت ورود دوباره به آنها را نداشته باشد.
سمائي براي مبارزه اصولي با بدپوششي هماهنگي تبليغي، تقنيني، نظارتي و اجرايي را لازم مي‌داند: در درمان بدحجابي، نبود هماهنگي و يكدستي و نگاه منظومه وار و همچنين نبود دكترين پوشش اسلامي در سنين مختلف از مهم‌ترين كاستي‌ها است.
علاوه بر اين، توجه به عفت حواس شش گانه و تاثير آن بر نوع پوشش از ديگر مواردي است كه سمائي به آن اصرار دارد. به هر حال واضح است با وجود كارگروه‌هاي مختلف و متوليان رنگارنگ حجاب و عفاف، از كارهاي ابتكاري از اين دست بايد حمايت شود و به گونه‌اي مديريت شوند كه كاركرد خود را از دست ندهند.
انتهای پیام/20
