کد خبر: ۵۲۰۱۷
تاریخ انتشار: ۰۸:۵۴ - ۰۱ اسفند ۱۳۹۲
پنجشنبه‌ها با شهدا

این سوادآموزهای دهپیاله‌ای کارنامه‌ قبولی‌شان را از خود خدا گرفتند/ فیلم

اما انگار قسمت این بود که کارنامه قبولی را نه خانم معلم، که کس دیگری بدهد به این سوادآموزها ... سفیرهای رذالت صدام حسین، خیلی زود سر رسیدند و همه چیز را ویران کردند.
به گزارش سرویس قطعه شهدای شیرازه؛ موشک هاي 9 متري الحسين، 6 متري القادسيه و انواع و اقسام راکت‌ها، سفيران وحشی‌گری صدام حسین بودند که مردم بی‌پناه و غیرنظامی شهرهای مختلف را در طول جنگ تحملیی هدف قرار می‌دادند. در کلاز آغاز تا پایان جنگ شهرها بالغ بر 127 شهر (به علاوه جزایر جنوبی کشور) مورد تهاجم قرار گرفتند. به غیر از شهری های استان خوزستان که در دسترس ترین نقاط برای ارتش بعثی بودند، سایر شهرهای کشورمان نیز آماج این حملات قرار گرفتند. شیراز هم سهم قابل توجهی از این حملات داشت. سومین حرم اهل بیت اگرچه یک‌بار فرودگاهش و یک بار دیگر پالایشگاهش و بارها و بارها مناطق مسکونی‌اش از جمله در شهرک سعدی و خیابان اصلاح‌نژاد مورد هدف قرار گرفت و در مجموع 858 نفر به دلیل این حملات به شهادت رسیدند اما شاید یکی از دردناک‌ترین این حملات، روز 29 بهمن 1365بود.

وقتی مریم ذوالقدر سرکلاس درس نهضت سواد‌آموزی در منطقه ده‌پیاله شیراز برگه‌های سفید امتحان املاء یا همان دیکته را می‌داد به دانش‌آموزان که همه‌شان از زن‌ها و دخترهای همان محل بودند، به آن‌ها گفت که انشاء‌الله خیلی زود، کارنامه قبولی را بدهد به دست‌شان. دانش‌آموزها از 9 سال بودند تا 60 سال. طبیعی بود که بعضی هم با بچه‌های‌شان آمده بودند سر کلاس ... اما انگار قسمت این بود که کارنامه قبولی را نه خانم معلم، که کس دیگری بدهد به این سوادآموزها ... سفیرهای رذالت صدام حسین، خیلی زود سر رسیدند و همه چیز را ویران کردند. حالا دیگر کلاس درسی باقی نمانده بود. همه چیز آوار شده بود روی سر دانش‌آموزانی که حالا نه در امتحان املا، که در امتحان زندگی، کارنامه قبولی را نه از خانم معلم که از خود خدا گرفته بودند. آن روز 20 زن و 4 کودک مظلومانه به شهادت رسیدند. از آن جمع اما، مریم ذوالقدر خانم معلم کلاس، باید باقی می‌ماند تا حالا ماجرا را برای‌مان روایت کند. البته او هم که هر دوپایش را از دست داد و به فیض جانبازی نائل آمد، دست‌کمی از شاگردان شهیدش ندارد. حالا این مردم شیراز بودند که باید در تشییع این شهدا سنگ تمام می‌گذاشتند تا دشمن‌شاد نشوند. همین هم شد. روز بعد در شیراز غوغا بود.

نظرات بینندگان