به گزارش سرویس قطعه شهدای شیـــرازه، شهید قاسم علیایی مشهور به بلال در سال 1349 در روستای سفلی شهرستان خرامه به دنیا آمد.
به گزارش صدای خرامه، این شهید بزرگوار 18 بار به جبهه اعزام شد، از همان كودكي اذان گو بود، همچون بلال پيامبر، او را به اين دليل بلال ناميدند. هنگام اذان هر كجا در صحرا و دشت، خانه و مسجد و يا هر جاي ديگر كه بود اذان مي گفت.
او در كربلاي 1و 2 و 3 و 4 حضور داشت، هر سال سه ماه روزه مي گرفت، دعاي كميل و توسل را در مسجد برگزار مي كرد و مردم را به شركت در اين مجالس دعوت مي نمود، در آخر هر مجلس پاي منبر با صداي بلند مي گفت: دعا به جان امام يادتان نرود.
شهید علیایی از همان مراحل اوليه اعزامش به جبهه به پدرش تذكر داد كه خمس و زكات ندادن شما باعث شده است تا من شهيد نشوم، هر وقت كه از جبهه مي آمد به سازمان انتقال خون مي رفت و خون اهدا می کرد بطوري كه نزديك به 20 كارت خون به يادگار گذاشته است.
قاسم مدتي در اطلاعات و عمليات براي اسلام خدمت كرد، زماني براي شناسايي به عمق خاك دشمن رفته بود كه با نيروهاي عراقي برخورد مي كند، او يك افسر عراقي را كشته بود و لباسهاي او را بر تن كرده بود و چون به زبان عراقي ها مسلط بود وارد خاك عراق شده بود و به زيارت قبر حضرت سيدالشهدا، امام حسين(ع) در كربلاي معلي رفته بود و مقداري از خاك آنرا به عنوان تبرك آورده و به مادرش داده بود، مادر شهيد اين خاك را براي خانواده اي كه صاحب فرزند نمي شدند داده بود كه بحمدالله از بركت آن خاك خانواده صاحب فرزند شدند.
چندین سال در جبهه بود. مدتی که به خانه آمد دچار بیماری سختی شد از خدا می خواست که او را در بستر بیماری از دنیا نبرد، می گفت: خدایا من این همه مدت در جبهه جنگیدم و شهید نشدم مرا در بستر بیماری از دنیا نبر، سرانجامِ زندگی قاسم، در عملیات کربلای 4 ختم به شهادت شد.
