خانه‌ی تاریخی «جوریزی» یکی از این خانه‌هاست که در ورودی‌اش به یک راهروی بلند و باریک منتهی می‌شود که میهمان را به هشتی ورودی می‌رسانده است، محوطه‌ای که مدت‌ها پیش تخریب شده و دری فلزی مقابل راهروی منتهی به حیاط جا خوش کرده است.

وارد حیاط که می‌شوی، شاه‌نشین در ضلع شمالی خانه قرار دارد، با ارسی پنج دری، مشبک‌های چوبی، شیشه‌های رنگین و شیر سرپهن چوبی در بالا، نقش و نگار و معماری خاصی که جبهه‌ی شمالی خانه را در نظر بیننده زیبا جلوه داده است.

شرق خانه، راه پله‌ای سنگی است که به شاه‌نشین می‌رساندت و در غرب، اتاق ارسی سه دری، قرار دارد.

بالای ارسی، کتیبه‌ی کاشی معرق زیبایی نصب شده است و چشم‌ می‌نوازد.

ضلع غربی حیاط شامل یک تالار سه دری در وسط و دو راه پله سنگی در طرفین است که به دو اتاق ارسی سه دری منتهی می‌شود. و در ضلع شرقی حیاط نیز دو اتاق سه دری و پنج دری با راه‌پله‌ای در وسط، یک معماری خاص و زیبا.

زیر شاه‌نشین، پنج دری و سه‌دری‌های است که به زیرزمین خنک خانه ختم می‌شود، جایی که نورش را نورگیرهای فلزی فرنگی و مشبک سنگی، تأمین می‌کند.

فضای داخل اتاق‌ها و شاه‌نشین طاقچه‌هایی گچبری شده و شومینه‌ای با سقف چوبی کاذب با کاربندی‌های چوبی با نقاشی‌های بسیار زیبا، تزئین شده است.

اطراف حیاط این خانه ازاره‌ای سنگی و نمای بیرونی طبقه‌ی فوقانی آجرکاری و بالای شاه‌نشین کاشی‌کاری است و کف حیاط را موزائیک پوشانده و پشت‌بام را کاه‌گل و لبه‌های بام شیرسرچوبی است.

شاه‌نشین و اتاق‌های ارسی با گره چین‌ها و مشبک‌های چوبی، شیشه‌های رنگین و زیبا، اتاق‌های پنج‌دری و سه‌دری ضلع غربی و شرقی حیاط با سقف‌های چوبی کاذب از ویژگی‌های این بنا به‌شمار می‌رود.

خانه‌ی «جوریزی»، در دوران قاجاریه ساخته شده و نامش برگرفته از نام مالک فعلی خانه است و اکنون با شماره 15330 در فهرست آثار ملی ایران، ثبت شده است.

انتهای پیام