فلسطین به ما چه؟!/ آیا چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است؟
با وجود روشن بودن وظیفه مسلمانان بخصوص سران کشورهای اسلامی در حمایت از مردم مظلوم غزه اما شاهد هستیم هیچ گونه تحرک واقعی برای نجات و دفاع از مسلمانان کرانه باختری و مردم مظلوم غزه توسط کشورهای عربی دیده نمی‌شود.
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی شیرازه، «بنی آدم اعـضـای یکـدیگرند که در آفـرینش ز یک گوهرند» شايد اين بيت،
معروف‌ترين بيت از اشعار سعدي، شاعر بزرگ ايراني باشد كه تقريبا عامه‌ي
مردم از كوچك تا بزرگ آن را در حافظه‌ي خود دارند. سخن‌هاي زيادي گفته شده،
يكي از همين سخن‌هاي معروف، نوشته شدن اين شعر با خط نستعليق طلاكوب بر
سردر سازمان ملل است. شعری که در حقیقت مبناي كار این سازمان را به‌صورت
واقعي منعکس می‌کند.
این روزها که با پایان یافتن تجاوز ددمنشانه و هجوم بی امان رژیم جعلی اسرائیل به مردم مظلوم و بی دفاع غزه، موجی از حمایتهای پیدا و پنهان ملتهای آزاده و بیدار به نفع مستعضفان فلسطینی، به راه افتاده است بیشتر از پیش می توان به مفهوم واقعی این شعر سعدی پی برد.
در این راستا مردم کشورمان هم، بر حسب تکلیفی شرعی و انسانی می کوشند تا هر آن چه توش و توان اجازه می دهد، از هر گونه یاری بخشی و امداد رسانی به این مردم آواره و بی پناه دریغ نورزد.
با اینکه ادله روشن و فراوانی بر ضرورت این مهم وجود دارد اما هنوز در ذهن و زبان برخی، سوالاتی برانگیخته می شود که ضرورت طرح این موضوع و رسیدگی بدان را دو چندان می کند؛ سوالاتی از این دست که اساسا فلسفه کمک رسانی به مردمانی دیگر در آن سوی دنیا چیست؟
و چگونه است که به رغم آمار بالای فقر در جامعه هنوز مردم بخشی از سرمایه های مردمی این کشور به سوی کشوری دیگر سرازیر می شود؟ مگر نگفته اند چراغی که به خانه رواست به مسجد نارواست؟! و...
بعضی ها عقیده دارند دلیل بسیاری از فشارهای سیاسی، تحریمهای سازمان ملل، هجوم تبلیغاتی و رسانه ای غرب و ایجاد ناآرامی در ایران، فقط روحیه عدالت طلبی و دفاع از مردم مظلوم فلسطین است. اگر ایران دست از این حمایت بردارد و اسرائیل را به حال خود واگذارد، تمامی این مسائل حل می شود و شعار "نه غزه و نه لبنان" در راستای همین برداشت داده می شود.
کمک به مردم غزه دستور صریح قرآن
از جمله مهمترین آموزه‌های دین مبین اسلام کمک و یاری رساندن به مظلوم است. در فرهنگ قرآن آیات ارزشمندی وجود دارد که ضرورت و اهمیت یاری رسانی به قشر مظلوم را به وضوح روشن می‌سازد.
از این رو امت اسلامی با وجود این
آموزه های دینی در صورت کم کاری و سستی در یاری رسانی به مظلومان هیچ گونه
عذر و بهانه‌ای نخواهند داشت.
«وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ؛ و چرا شما در راه خدا [و در راه نجاتِ] مردان و زنان و كودكان مستضعف نمىجنگید؟»
خداى سبحان در سوره انفال آورده: «...إِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِى الدِّینِ فَعَلَیْكُمُ النَّصْرُ...اگر گروهى(مۆمنان مهاجر) به خاطر حفظ دین و آئینشان از شما یارى طلب كنند، بر شما لازم است كه به یارى آنان بشتابید.»
در حدیثى از رسول اكرم مى خوانیم: «مَنْ أَصْبَحَ لَا یَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛كسى كه [ شب را] صبح كند و نسبت به سرنوشت مسلمانان [ بى تفاوت بوده و] اهتمام به خرج ندهد، مسلمان نیست.»
در جمله دیگرى مى فرماید: «وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یُنَادِى یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛ هر كسى فریاد و استغاثه انسانى را بشنود كه مسلمانان را به یارى و كمك مى طلبد و به یارى او نرود، مسلمان نیست.»
مسلمان نمایان نامرد
با وجود روشن بودن وظیفه مسلمانان بخصوص سران کشورهای اسلامی در حمایت از مردم مظلوم غزه اما شاهد هستیم هیچ گونه تحرک واقعی برای نجات و دفاع از مسلمانان کرانه باختری و مردم مظلوم غزه توسط کشورهای عربی دیده نمی‌شود.
پادشاه عربستان
سعودی که خود را خادم‌الحرمین می‌داند، گویا ترجیح می‌دهد در میدان عمل
خاکساری و بندگی سربازان شیطان را بجای آورد. در زمان هجوم ارتش صهیونیستی
مهر سکوت بر لب خود می‌زند و در مراحل کمک و بازسازی سرزمین‌های فلسطینی به
برحی اقدامات صوری از جمله فرستادن تعدادی از خانواده‌های شهدای غزه به
سفر حج بسنده می‌کند. این درحالی است که مسلمانان غزه نیازمند سرپناه و آب و
غذا هستند.
کشورهای مسلمان دیگری همچون مصر و اردن راه های کمک رسانی به این مردم بی‌دفاع را مسدود می‌کنند و با خونخواران جهان هم صدا و هم سو می‌شوند.
مرا را به خیر تو امید نیست، شر مرسان
با وجود این فضاحت‌ها که سران کشورهای عربی از خود نشان می دهند، هیچ جای امیدی به یاری آنها نیست. چه زیبا گفت شاعر پارسی گوی ایران سعدی شیرازی:« امیدوار بود آدمى به خیر کسان/ مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان»
واقعیت این است حملات خصمانه اسرائیل به مردم بی دفاع غزه رویداد جدیدی نیست! قصه ظلمی است که بر تن غزه نقش بسته، اما آیا در شرایطی که مجامع بین المللی به وظایف ذاتی خود عمل نمی‌کنند، ما باید فقط به فکر شکم خویش باشیم؟ آیا در شرایطی که کنفرانس ها و همایش‌های بین المللی برای کمک به ستم‌دیدگان که چیزی جز یک شو تلویزیونی نیستند، ما نیز باید سکوت کنیم؟ آیا به عنوان مردم کشوری که داعیه تشکیل تمدن اسلامی را دارد، باید خست به خرج داده و تنها به آسایش خود فکر کنیم؟
آیا کسی صدای ضجه کودکان غزه را نمی شنود!؟
حضرت علی (ع) از تعرض به یک زن یهودی در حیطه حکومت اسلام، اظهار بی‌تابی کردند و به این معنا فرمودند که اگر کسی در این مصیبت از غیرت بمیرد بر وی ملامتی نیست. آیا کسی صدای ضجه کودکان غزه را نمی شنود!؟
چند سوال مهم
سوالات مهمی که بدون توجه به تمامی موارد باید پرسید. اگر پیامبر اکرم زنده بود در این موضوع چه می کرد؟ آیا می گفت من بچه مکه و ساکن مدینه هستم و فلسطین به من ربطی ندارد و چرا باید پول های خود را به آنها بدهیم و یا از آنها حمایت کنیم که به دردسر بیفتیم؟ آیا اگر امام زمان بیاید می گوید من بچه سامرا هستم و به من ربطی ندارد؟! این بزرگواران با تمام این ابهامات چگونه برخورد می کردند؟ آیا اگر مسلمانیم نباید از این الگوهایی که خدا برای ما قرار داده پیروی کنیم؟
در همین راستا از نهم تا یازدهم مهرماه سال جاری مساجد، مراکز نیکوکاری و پایگاه های کمیته امداد امام خمینی (ره) و بسیج آماده دریافت کمک های مردم جهت کودکان غزه می باشند.
این روزها که با پایان یافتن تجاوز ددمنشانه و هجوم بی امان رژیم جعلی اسرائیل به مردم مظلوم و بی دفاع غزه، موجی از حمایتهای پیدا و پنهان ملتهای آزاده و بیدار به نفع مستعضفان فلسطینی، به راه افتاده است بیشتر از پیش می توان به مفهوم واقعی این شعر سعدی پی برد.
در این راستا مردم کشورمان هم، بر حسب تکلیفی شرعی و انسانی می کوشند تا هر آن چه توش و توان اجازه می دهد، از هر گونه یاری بخشی و امداد رسانی به این مردم آواره و بی پناه دریغ نورزد.
با اینکه ادله روشن و فراوانی بر ضرورت این مهم وجود دارد اما هنوز در ذهن و زبان برخی، سوالاتی برانگیخته می شود که ضرورت طرح این موضوع و رسیدگی بدان را دو چندان می کند؛ سوالاتی از این دست که اساسا فلسفه کمک رسانی به مردمانی دیگر در آن سوی دنیا چیست؟
و چگونه است که به رغم آمار بالای فقر در جامعه هنوز مردم بخشی از سرمایه های مردمی این کشور به سوی کشوری دیگر سرازیر می شود؟ مگر نگفته اند چراغی که به خانه رواست به مسجد نارواست؟! و...
بعضی ها عقیده دارند دلیل بسیاری از فشارهای سیاسی، تحریمهای سازمان ملل، هجوم تبلیغاتی و رسانه ای غرب و ایجاد ناآرامی در ایران، فقط روحیه عدالت طلبی و دفاع از مردم مظلوم فلسطین است. اگر ایران دست از این حمایت بردارد و اسرائیل را به حال خود واگذارد، تمامی این مسائل حل می شود و شعار "نه غزه و نه لبنان" در راستای همین برداشت داده می شود.
کمک به مردم غزه دستور صریح قرآن
از جمله مهمترین آموزه‌های دین مبین اسلام کمک و یاری رساندن به مظلوم است. در فرهنگ قرآن آیات ارزشمندی وجود دارد که ضرورت و اهمیت یاری رسانی به قشر مظلوم را به وضوح روشن می‌سازد.
«وَ مَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ؛ و چرا شما در راه خدا [و در راه نجاتِ] مردان و زنان و كودكان مستضعف نمىجنگید؟»
خداى سبحان در سوره انفال آورده: «...إِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِى الدِّینِ فَعَلَیْكُمُ النَّصْرُ...اگر گروهى(مۆمنان مهاجر) به خاطر حفظ دین و آئینشان از شما یارى طلب كنند، بر شما لازم است كه به یارى آنان بشتابید.»
در حدیثى از رسول اكرم مى خوانیم: «مَنْ أَصْبَحَ لَا یَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛كسى كه [ شب را] صبح كند و نسبت به سرنوشت مسلمانان [ بى تفاوت بوده و] اهتمام به خرج ندهد، مسلمان نیست.»
در جمله دیگرى مى فرماید: «وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یُنَادِى یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ؛ هر كسى فریاد و استغاثه انسانى را بشنود كه مسلمانان را به یارى و كمك مى طلبد و به یارى او نرود، مسلمان نیست.»
مسلمان نمایان نامرد
با وجود روشن بودن وظیفه مسلمانان بخصوص سران کشورهای اسلامی در حمایت از مردم مظلوم غزه اما شاهد هستیم هیچ گونه تحرک واقعی برای نجات و دفاع از مسلمانان کرانه باختری و مردم مظلوم غزه توسط کشورهای عربی دیده نمی‌شود.
کشورهای مسلمان دیگری همچون مصر و اردن راه های کمک رسانی به این مردم بی‌دفاع را مسدود می‌کنند و با خونخواران جهان هم صدا و هم سو می‌شوند.
مرا را به خیر تو امید نیست، شر مرسان
با وجود این فضاحت‌ها که سران کشورهای عربی از خود نشان می دهند، هیچ جای امیدی به یاری آنها نیست. چه زیبا گفت شاعر پارسی گوی ایران سعدی شیرازی:« امیدوار بود آدمى به خیر کسان/ مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان»
واقعیت این است حملات خصمانه اسرائیل به مردم بی دفاع غزه رویداد جدیدی نیست! قصه ظلمی است که بر تن غزه نقش بسته، اما آیا در شرایطی که مجامع بین المللی به وظایف ذاتی خود عمل نمی‌کنند، ما باید فقط به فکر شکم خویش باشیم؟ آیا در شرایطی که کنفرانس ها و همایش‌های بین المللی برای کمک به ستم‌دیدگان که چیزی جز یک شو تلویزیونی نیستند، ما نیز باید سکوت کنیم؟ آیا به عنوان مردم کشوری که داعیه تشکیل تمدن اسلامی را دارد، باید خست به خرج داده و تنها به آسایش خود فکر کنیم؟
آیا کسی صدای ضجه کودکان غزه را نمی شنود!؟
حضرت علی (ع) از تعرض به یک زن یهودی در حیطه حکومت اسلام، اظهار بی‌تابی کردند و به این معنا فرمودند که اگر کسی در این مصیبت از غیرت بمیرد بر وی ملامتی نیست. آیا کسی صدای ضجه کودکان غزه را نمی شنود!؟
مردم ایران اسلامی به خوبی واقفند که تشیع دفاع از مظلوم را از اصول عملی
خود می داند و همواره بر این اصل پای می فشارد و در عمل به آن حتی تفاوتی
بین مسلمان و غیرمسلمان قائل نیست و منتی بر کسی ندارد. اینجا دیگر بحث
منافع ملی مطرح نیست، سخن از عمل به تکلیفی ست که پرودگار قادر متعال ما را
به آن امر کرده است، او که خود بهترین حافظ و نگهبان است بی شک همواره
الطاف و عنایات خاص خود را بر کشور ما نازل کرده و می کند که" ان الله
لایخلف الله وعده".
چند سوال مهم
سوالات مهمی که بدون توجه به تمامی موارد باید پرسید. اگر پیامبر اکرم زنده بود در این موضوع چه می کرد؟ آیا می گفت من بچه مکه و ساکن مدینه هستم و فلسطین به من ربطی ندارد و چرا باید پول های خود را به آنها بدهیم و یا از آنها حمایت کنیم که به دردسر بیفتیم؟ آیا اگر امام زمان بیاید می گوید من بچه سامرا هستم و به من ربطی ندارد؟! این بزرگواران با تمام این ابهامات چگونه برخورد می کردند؟ آیا اگر مسلمانیم نباید از این الگوهایی که خدا برای ما قرار داده پیروی کنیم؟
در همین راستا از نهم تا یازدهم مهرماه سال جاری مساجد، مراکز نیکوکاری و پایگاه های کمیته امداد امام خمینی (ره) و بسیج آماده دریافت کمک های مردم جهت کودکان غزه می باشند.
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
120
سه‌شنبه ۰۸ مهر ۱۳۹۳
فلسطین به ما چرا.......حقیقت همینه خرمشهر را دریابید.......
پاسخ
ناشناس
سه‌شنبه ۰۸ مهر ۱۳۹۳
فلسطین پاره تن اسلام است.اسلام حد و مرز ندارد که بگوییم به ما چه ،هر جا مسلمانی درخواست کمک کند و مظلوم واقع شود بر همه واجب شرعیست که به فریاد او برسه
پاسخ
