رجانیوز نوشت: برای بررسی صحت ادعای دکتر مطهری به سراغ برخی از مورخینی که جزو منکرین مساله هولوکاست هستند رفتیم تا سرنوشت آنها و برخورد حکومت‌های غربی با آنها را با نحوه مواجهه جمهوری اسلامی ایران با افرادی همچون علی مطهری که فتنه 88 را براندازی علیه نظام ایران نمی‌دانند و بارها از رسانه‌های رسمی بر این مساله تاکید می‌کنند، مقایسه کنیم.

روژه گارودی

روژه گارودی (roger garudy) فیلسوف، سیاستمدار و نویسنده فرانسوی، در سال ۱۹۱۳ در شهر مارسی متولد شد. این فیلسوف فرانسوی طی سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۵۱ به عضویت مجلس موسسان فرانسه، در سال ۱۹۵۶ به نمایندگی مجلس ملی فرانسه و در سال ۱۹۵۹ به سناتوری مجلس سنای فرانسه انتخاب شد. 

گارودی در سال۱۹۶۳ با نوشتن رساله‌ای تحت عنوان «فرضیه ماتریالیستی شناخت» (connaissance teorie materialiste la) موفق به اخذ درجه دکترای فلسفه شد. در سال ۱۹۵۹ به دانشیاری دانشگاه کلرمون فران (clermont ferrand) و در سال ۱۹۶۵ به استادی فلسفه دانشگاه «پواتیه» (poitiers) منصوب شد. 

در سال ۱۹۹۸ یک دادگاه فرانسوی روژه گارودی را برای انکار هولوکاست و افترای نژادی مجرم شناخت و به خاطر کتاب «اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسرائیل» (Mythes fondateurs de la politique israélienne) که در سال ۱۹۹۵ آن را به رشته تحریر درآورده بود، ۱۲۰ هزار فرانک فرانسه برابر با ۴۰ هزار دلار جریمه کرد. 

این کتاب با پذیرفتن دیدگاه‌های منکر هولوکاست «رابرت فاریسون» اظهار می‌کند که طی هولوکاست یهودیان در اطاق‌های گاز کشته نشدند. این کتاب به سرعت به عربی و فارسی ترجمه شد. برای پشتیبانی از گارودی وکیل سودانی، Faruk M. Abu Eissa یک تیم حقوقی پنج نفره را گرد آورد تا از گارودی در محاکمه‌اش در پاریس پشتیبانی کنند. پس از آن این کتاب به ۲۹ زبان زنده دنیا ترجمه شد و واکنش‌های زیادی در رابطه با محاکمه وی به خاطر این کتاب صورت به دنبال داشت که همین نشانگر اهمیت کتاب است. 

گاستون آرماند آمادروز

«گاستون آرماند آمادروز» در کشور خود سوئیس بیش از نیم قرن به عنوان یک ناشر و معلم مخالف، فعالیت داشته است. او که در دسامبر سال ۱۹۲۰ در لاسانه متولد شده، مولف سه کتاب است و دارای مدرک علوم سیاسی و علوم اجتماعی بوده و مدتی به عنوان معلم زبان کار کرده است. آمادروز در سن ۲۸ سالگی ادعاهای مربوط به اتاق‌های کشتار با گاز آلمان‌ها در دوران جنگ را در کتاب Ubu Justicier au Premier Procès de Nuremberg (Paris، ۱۹۴۹) زیر سوال برده بود. او در سال ۱۹۵۱ با دیدگاهی «نژادگرایانه» که تا اندازه‌ای تحت تأثیر نوشته‌های فیلسوف ایتالیایی ژولیوس لیولا (۱۹۷۴-۱۸۹۸) بود، نقش مهمی در تأسیس سازمان ضدکاپیتالیستی و ضدکمونیستی «نظم نوین اروپایی» در زوریخ داشت. 

در ۱۰ آوریل سال ۲۰۰۰ یک دادگاه سوئیسی او را بخاطر انکار وجود اتاق‌های کشتار با گاز در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان در زمان جنگ جهانی دوم، به یک سال حبس محکوم کرد. این ناشر ۷۹ ساله و معلم بازنشسته، بخاطر نقض قانون ضدنژادپرستی سوئیس مجرم شناخته شد؛ این قانون «تکذیب، بی‌اهمیت جلوه دادن و یا توجیه نسل‌کشی و یا دیگر جنایات علیه بشریت» را جرم می‌انگارد. حکم دادگاه این بود که او با انتشار کتب تجدیدنظرطلبانه و نیز دو مقاله‌ای که در شماره‌های سال ۱۹۹۵ خبرنامه‌اش (Courrier du Continent) به چاپ رسیده بود، قانون‌شکنی کرده است. او در یکی از موارد تخلف نوشته است: «من به سهم خود، موضع خودم را دارم: من به اتاق‌های گاز اعتقادی ندارم. حامیان نظریه نابودسازی سندی ارائه کنند تا من به آن اعتقاد پیدا کنم. اما از آنجایی که ده‌ها سال منتظر این سند بوده‌ام، فکر نمی‌کنم که به این زودی‌ها چنین سندی را ببینم.» 

دادگاه جنایی لاسانه علاوه بر حکم زندان غیرتعلیقی، آمادروز را محکوم به پرداخت ۱۰۰۰ فرانک سوئیس (معادل حدود ۸۰۰ دلار) جریمه به یکی از چهار حزب داخلی مورد بحث نمود؛ این احزاب عبارتند از: بنیاد یهودیان سوئیس، مجمع بین‌المللی ضدنژادپرستی و ضدیهودستیزی مستقر در پاریس (LICRA)، نهاد پسران و دختران یهودیان تبعیدی فرانسه، و یک یهودی نجات‌یافته از اردوگاه کار. او همچنین محکوم به پرداخت هزینه‌های محاکمه و نیز هزینه انتشار آگهی قضاوت دادگاه در سه روزنامه و یک روزنامه رسمی شد.

رابرت فوریسون 

نویسنده کتاب‌های «اتاق‌های گاز در جنگ جهانی دوم، واقعیت یا افسانه» و «شیادی قرن بیستم» است. این پیرمرد دانشمند فرانسوی سال‌ها در زمینه هولوکاست کار علمی طاقت فرسایی انجام داده و بار‌ها در خیابان‌های فرانسه مورد هجوم چماق به دستان صهیونیست قرار گرفته است. وی بیش از ده بار دادگاهی شده و به دلیل پژوهش‌های محکم خود درباره یک موضوع ممنوع از استادی دانشگاه لیون در فرانسه محروم و ممنوع التدریس شده و به جزای نقدی محکوم شده است. 

فردریک توبن

مورخ آلمانی الاصل مقیم استرالیا و مدیر موسسه آدلاید در استرالیا، به دلیل نقد و تحلیل شیمیایی و فیزیکی کوره‌های آدم سوزی و ردّ علمی وجود آن‌ها، چنان مورد اهانت، تحقیر و محاکمه قرار گرفت که تا سر حد گرفتن پناهندگی سیاسی از جمهوری اسلامی پیش رفت. در سال‌های اخیر جمع بسیاری از اندیشمندان غربی به نقد این اسطوره‌های تاریخی و صهیونیستی پرداخته و صد البته بسیاری از آن‌ها محاکمه شده‌اند. 

یاووس اوسوس 

یکی از رهبران برجسته مسلمانان آلمان و دبیرکل «اتحادیه راه اسلامی» در اروپا، که وادار به استعفا و کناره گیری از دانشگاه شد. «اوسوس» ۴۶ ساله، متخصص crystallization، استاد و قائم مقام دانشکده فنی «روش‌های صنعتی» دانشگاه برمن آلمان، مدت ۱۵ سال مشغول به تدریس و فعالیت علمی در این دانشگاه بود. وی از چهار سال پیش به دلیل ترویج دیدگاه‌های حضرت آیت الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی و دفاع از مبارزان مسلمان لبنان و فلسطین تحت شدید‌ترین حملات تبلیغاتی رسانه‌ها و عناصر صهیونیستی در آلمان بود و هرگز حاضر نشد نسبت به حقوق پایمال شده مسلمانان در اروپا، آمریکا و خاورمیانه سکوت کند ودر مقابل صهیونیست‌ها پخش «شبنامه»‌ها در دانشگاه و تماس‌های تلفنی و انواع تهدید‌ها علیه او و خانواده‌اش را با شدت دنبال کردند.

دیگران...

میشل آدام فرانسوی از آموزگاری خلع و با پنج فرزند در ۵۷ سالگی از هر درآمدی محروم شد. اکنون حتی مقرری کمک هزینه دولتی را دریافت نمی‌کند. 

وینسنت رینوارد فرانسوی هم از شغل آموزشی خود در بخش دولتی اخراج و در نوامبر ۱۹۹۸ به دلیل کمک به تهیه گزارش رودلف به سه ماه حبس و معادل ۱۰۰۰۰ فرانک جریمه نقدی محکوم شد و اکنون تحت قیمومیت به سر می‌برد.

پاستور روژه پارمنتیر نیز به دلیل کمک به روژه گارودی در قضیه دادگاه او از حزب سوسیالیست اخراج شد.

ژان ماری لوپن هم به دلیل بیان مطالبی درباره جزئیات اتاق‌های گاز هیتلری در فرانسه و آلمان تحت پیگرد قرار گرفته است.

کتابفروشی به نام پدرو وارلای در شهر بارسلونا به جرم انکار هولوکاست و اتهام تحریک به نفرت و خصومت نژادی در نوشته‌های خود به پنج سال زندان و پرداخت جریمه‌ای معادل ۷۲۰۰۰۰ پزوتا (۵۰۰۰ دلار) و هزینه سنگینِ دادگاه شد و به حکم دادگاه بنا شد تمام موجودی کتابفروشی او معادل ۲۰۹۷۲ (بیست هزارو نهصد و هفتاد و دو) جلد کتاب و صد‌ها نوار کاست صوتی و تصویری به آتش کشیده شود و چنین شد. او و کارمند زن کتابفروشی‌اش بار‌ها مورد حمله گروه‌های صهیونیست قرار گرفته بودند.

گری لاوک شهروند امریکایی به جرم خدشه درهولوکاست ازسوی دانمارک به آلمان تحویل داده شد.

گون‌تر دکرت و اودو والندی آلمانی هم به همین جرم هنوز در زندان به سر می‌برند.

روا رهارد کمپر از اهالی مونس‌تر پس از گذراندن یک سال زندان در حالی که احتمال محکومیت بسیار طولانیتری داشت ناچار شد پنهان شود. آلمانی‌ها و اتریشی‌هایی هستند که به همین جرم (تحقیق در تاریخ اسطوره‌های صهیونیستی معاصر) در تبعید زندگی می‌کنند و نوشته‌های آن‌ها به دستور دادگاه توقیف و در آتش سوزانده می‌شود. 

ارنست زوندل و دوستانش هم در کانادا در مقابل دادگاه‌های ویژه کمیسیون حقوق بشر و دادگاه‌های خاص به جرم تحقیقات تاریخشان مورد بازخواست هستند و پس از چهل سال زندگی در کانادا از این کشور اخراج و در حال حاضر نیز در آلمان زندانی است و در انتظار محاکمه به سر می‌برد. 

از «محاکمه منکرین هولوکاست» تا «نمایش مطهری در حمایت از فتنه 88»

البته این افراد تنها کسانی نیستند که به دلیل ارائه تحقیقات تاریخی در زمینه جنگ جهانی دوم و انکار دروغ بزرگ هولوکاست، مورد محاکمه و مجازات شدید از سوی حکومت‌های غربی قرار گرفته‌اند؛ بلکه هر فردی که در غرب کوچکترین تلاش برای پژوهش در این زمینه نیز با اشد مجازات روبرو می‌شود.

به عنوان مثال، چندی پیش «گونتر گراس»، شاعر معروف آلانی که برنده جایزه نوبل ادبیات هم شده، دست به انتقاد از دروغ هولوکاست زد که با واکنش تند و افراطی محافل رسانه‌ای این کشور روبرو شد.

به نظر می‌رسد حالا بهتر می‌توان صحت ادعای دکتر علی مطهری را بررسی کرد. آقای مطهری چندین سال است که به انکار «براندازی» بودن فتنه 88 می‌پردازد و از هر فرصتی برای حمله نیروهای انقلاب در این زمینه استفاده می‌کند.

رسانه‌های مختلف - از صداوسیما تا روزنامه‌ها و مجلات و سایت‌های خبری و خبرگزاری‌ها - همگی در اختیار او بوده‌اند تا نظرات خود را در حمایت از سران فتنه و تهاجم به نیروهای انقلابی مطرح کند. علی مطهری هیچگاه به خاطر حمایت خود از فتنه‌گران و نامه‌نگاری‌های متعدد خود در محکوم کردن نیروهای ارزشی به دادگاه نرفته و محاکمه نشده است. آقای مطهری تا جایی آزادانه به نقد نگاه رسمی به فتنه 88 می‌پردازد که هیچ ابایی از نامه‌نگاری به سران ارشد نظام و تلاش برای آزادی دو نفر از سران فتنه که در حصر هستند نیز ندارد.

حالا و پس از مطالب فوق، زمان مطرح کردن یک سوال مهم است: اگر فتنه 88 حکم «هولوکاست» را داشت، سرنوشت علی مطهری چه بود؟