به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی شیرازه، حجت الاسلام علی رضا پناهیان در واکنش به سخنان حجت الاسلام روحانی رئیس جمهور کشورمان در جمع مردم زنجان درباره حماسه کربلا گفت: باور کنید باید به رئیس‌جمهور جایزه بدهند که توانست از عاشورا و کربلا و از میان جنگ، تیغ، طناب، کشت و کشتار مذاکره در بیاورد. هنر می‌خواهد که کسی چنین کاری کند!

چطور از عاشورا مذاکره درآوردید در حالی که اباعبدالله(ع) این همه رجز حماسی خوانده‌اند. نامه که می‌آید، جواب نمی‌دهد و آن را پاره می‌کند و پیک را برمی‌گرداند.

آقای مطهری پاشو یک حماسه حسینی دیگر بنویس! کاش یک مطهری دیگر داشتیم...

در همین سخنرانی گفتید بهترین پشتیبان ما در مذاکرات، مذاکرات اول انقلاب بود. رهبر معظم انقلاب فرمودند مذاکره در عرف دیپلماسی یعنی معامله. یعنی چیزی بدهید و چیزی بگیرید، یعنی یه چیزی تو صرفنظر کنی و یه چیزی طرف مقابل صرف نظر کند؛ بالاخره با هم معامله می‌کنید که قصه حل شود و مذاکره در عرف دیپلماسی بدین معناست.

امام حسین(ع) که روز عاشورا گفته اند «هرکس حاضر است کشته شود، بیاید در راه ما» آیا اهل معامله بوده است؟

این بحث سیاسی نیست بلکه دینی است. در تریبون 70 میلیونی، رئیس جمهوری روحانی من، مقابل یک و نیم میلیارد مسلمان و غیرمسلمان که همه تحت تاثیر فرهنگ عاشورای حسینی هستند، دارد این جمله را می‌گوید که درس کربلا، مذاکره با دشمن است. و امام حسین رفت با مذاکره کاری کند که جنگ نشود.

امام حسین(ع) لحظه آخر قبل از تیغ کشیدن به عمر سعد می فرماید: «پسر سعد! وای بر تو، تو قاتل منی! تو از خدایی که قیامت در دست اوست، نمی‌ترسی و می‌خواهی مرا بکشی؟! من پسر همانم که تو می‌دانی، می‌خواهی مرا بکشی؟ نمی‌آیی با من باشی و لشکری که به سمت آن رفته‌ای را رها کنی تا به خدا مقرب شوی؟!»

آیا در این جملات معامله دیدید یا اتمام حجت؟! هزار بار امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری با اوباما و نتانیاهو حرف زدند و در سخنرانی‌هایشان اتمام حجت کردند. آی فلان! آی فلان! این مکالمه نیز از همان نوع (دست) است.

آقای روحانی! در همین مقتل خوارزمی که خوانده‌ای نوشته است چون امام حسین(ع) بهانه‌تراشی عمر سعد را دید و از توبه و بازگشت او مایوس شد، برگشت. امام رفته بود که آن بدبخت را توبه دهد. نه اینکه رفته بود معامله کند!

وقتی امام حسین(ع) از خیمه برمی‌گشت به عمر سعد گفت: »چت شده؟! ای که خدا سرت را از بدنت در بسترت جدا کند.» که همینطور شد.

دوستان شما اینجا لبخندهای مذاکراتی می‌بینید؟! شما در این گفت و شنود امام حسین(ع) و عمر سعد معامله دیدید؟ اگر این را یک نفر از زنجانی‌ها و کسانی که این سخنان را شنیدند در ذهنشان نسبت به جنگ حسین بن علی(ع) با یزید تردید ایجاد شود، ولله العظیم قسم گوینده این سخن در خون حسین(ع) شریک است.

آقای روحانی! شما فرمودید منطق مذاکره پیروز است. پس امام در این مذاکره توانست جنگ را از بین ببرد. پس چرا عاشورا شد؟!

شما گفتید که امام با مذاکره‌اش با عمر سعد در تاسوعا اثبات کرد که منطق مذاکره اسلام پیروز است و به قول شما برای رفع جنگ است. این سخن یعنی دیگر جنگ نیست، درست است؟ پس چرا عاشورا شد؟!

اگر قرار باشد امام حسین(ع) الگوی جهاد با استکبار نباشد، نه ناموس، نه مملکت، نه دین و نه هیچی برای شما باقی نمی‌ماند. چون چیزی که اسلام را حفظ کرده است، این جهاد حسین بن علی(ع)، این حماسه، عزت، اقتدار، نشکستن، عدم انفعال و استکبارستیزی حسین بن علی(ع) است. این را من نمی‌گویم بلکه امام باقر(ع) می فرماید: «جهاد است که دشمن را از دین دفع می‌کند»

اگر شما این خاصیت کربلا را بگیری، این ملت صاحب آبرو، ناموس، مال و دین نخواهد بود.

هرکاری می‌خواهید بکنید اما دست به فرهنگ عاشورا و امام حسین(ع) نزنید، حسین خط قرمز ماست. امام حسین(ع) مال ما نیست که قیامش را مصادره به مطلوب کنیم؛ حسین(ع) سرمایه دین است و عاشورای حسین(ع) سرمایه اسلام است.

لینک صوت