بازیگرها، خواننده‌ها، فوتبالیست‌ها و بسیاری از اقشار دیگر، تمام تلاش خود را می‌کنند تا در صدر اخبار یا دست‌کم در میان اخبار و عناوین مهم باشند؛ این امر برای آنها به‌معنای ادامه حیات حرفه‌ایست و کسی هم به این دلیل ملامت‌شان نمی‌کند.

در این بین اما سیاسیون هم علاقه دارند تا در اخبار حضور داشته باشند. مثلاً یک وزیر دوست دارد در صدر اخبار باشد و مستقیم با مردم حرف بزند تا از یک طرف اخبار و شایعات احتمالی در اطراف وزارتخانه خود را کنترل کند هم جایگاهش را مستحکم‌تر.

نمایندگان محترم مجلس هم بعضاً نشان داده‌اند که علاقه وافری به حضور در میان مهمترین اخبار دارند؛ اینکه نماینده مجلس با کدام انگیزه باید برای دیده شدن تلاش کند، می‌تواند محل طرح مباحث جالبی باشد.

جلب توجه به قیمت توهین و تهمت و افترا

«علی مطهری» نام فرزند استاد شهید «مرتضی مطهری» است. اینکه تا قبل از حضور روی کرسی نمایندگی مجلس، خیلی‌ها حتی از وجودش بی‌خبر بودند زیاد مهم نیست. به این نکته هم نخواهیم پرداخت که اصولاً هنوز هم بسیاری از افراد وی را به نام پدر گرانقدرش می‌شناسند. به این حقیت هم وارد نخواهیم شد که یکی از دلایل اصلی ورود وی به مجلس نیز ارادت قلبی مردم به پدر شهید ایشان بود.

رکوردهای جالب «علی مطهری» را هم مورد کنکاش قرار نمی‌دهیم؛ مثلاً اینکه از معدود نمایندگانی محسوب می‌شود که یکی دو بار با فهرست اصولگرایان وارد مجلس شده است اما ناگهان متحول شده و سر از جمع اصلاح‌طلبان درآورده است.

علاقه خاص ایشان به شخصیت «هاشمی رفسنجانی» هم زیاد اهمیتی ندارد؛ آنچه مهم است، اهانت از تریبون مجلس به دست‌کم 197نفر از نمایندگان مجلس است. همان نمایندگانی که به «فرهادی» وزیر پیشنهادی علوم رأی مثبت دادند. همان‌هایی که با نیش و کنایه‌های سخیف «علی مطهری»، مورد نوازش قرار گرفتند. همان نمایندگانی که وکیل اکثریت قاطع ملت ایران هستند.

«علی مطهری» دقیقاً چه گفت؟

آقای «علی مطهری» طی سخنانی سخیف گفت: « علت اینکه من به عنوان مخالف وزیر پیشنهادی صحبت می‌کنم این است که احساس کردم فضای مجلس در مجموع موافق وزیر پیشنهادی است! در حالیکه افرادی قوی‌تر از آقای دکتر فرهادی با این معیار درست مجلس که "همراهی با فتنه خط قرمز ماست" رد شدند (و رأی اعتماد نگرفتند) لذا احساس می‌کنم گفتمان اصولگرایی به خطر افتاده و لازم است از آن دفاع کنم!»

وی که در میان همهمه‌های مخالفت نمایندگان به سخنان خود ادامه می‌داد، افزود: «می‌خواهم با منطق اکثریت مجلس در مساله وزارت علوم صحبت کنم. می‌خواهم از حیثیت و اعتبار مجلس دفاع کنم چرا که اگر مجلس آسیب ببیند کل نظام آسیب می‌بیند.»

مطهری اضافه کرد: «مجلس در جریان استیضاح وزیر سابق علوم آقای فرجی‌دانا و در جریان رأی اعتماد به دو وزیر پیشنهادی قبلی مهم‌ترین ملاک و معیار خود را عدم همراهی با فتنه سال ۸۸ اعلام کرد و گفت فتنه خط قرمز ماست، نامه‌نگاری و یا تحصن مبنی بر تظلم و دادخواهی را به معنی فتنه‌گری اعلام کرد و گفت: ما به چنین کسی رأی اعتماد نمی‌دهیم.»

میکروفون مجلس یا محل برگزاری نمایش از پیش تعیین شده؟!

برای فردی در سن و سال «علی مطهری» یقیناً پسندیده نیست که به هر قیمتی در جهت جلب توجه دیگران قدم بردارد؛ آن هم در جایگاه نماینده مجلسی که دست‌کم قانوناً در رأس امور است. البته بزرگوارانی همچون "علی مطهری" عملاً می‌کوشند تا مجلس کشور را به محلی برای بیان کنایه‌های سخیف، جایگاهی برای دفاع از سران فتنه و مکانی جهت ابراز ارادت به برخی چهره‌های شناخته شده تبدیل کنند.

آنچه روز چهارشنبه پنجم آذرماه1393 در مجلس شورای اسلامی رخ داد، بیشتر شبیه یک سناریوی از پیش تعیین شده بود. درست زمانی که توافق ژنو با همه ایراداتش در وین میان تیم مذاکره کننده ایرانی و 1+5 برای حدود 7ماه تمدید شد و صدای دلسوزان ملت به گوش رسید، فردی همچون «علی مطهری» کوشید تا تمام توجهات را با خواندن متنی اهانت‌بار به عموم نمایندگان، به سمت خود جلب کند.

ذکر یک نکته در اینجا ضروریست که جریان سازش‌طلب و حامیان مذاکره با شیطان بزرگ آمریکا، بیشترین منفعت را از نمایش سخیف «علی مطهری» حاصل کرده‌اند.

دقیقاً همزمان با اعلام جزئیات جدیدترین توافق هسته‌ای و زمانی که مجلس و دولت یازدهم به نقطه مشترکی درباره وزارت علوم رسیده بودند، آقای نماینده، در تریبون مجلس به نمایندگان ملت اهانتی بی‌مثال روا داشت و باعث شد که عموم رسانه‌ها فرصت نقد جزئیات توافق وین را نداشته باشند.

سه پلان از تشنج‌آفرینی میان مجلس و دولت

جناب «علی مطهری» با عملکرد خود طی سالیان متمادی اثبات کرده‌ که ایشان و جریان شناخته شده حامی وی، همواره عامل بزرگی در ایجاد تشنج میان دولت و مجلس بوده‌اند.

کافیست قدری بدبین باشیم و یا بخواهیم از ادبیات خاص و کنیه‌آمیز این نماینده مجلس استفاده کنیم تا با بیان جملاتی عاری از ادب، وی را به‌نوعی علاقه‌مند به بحران‌سازی میان دولت و مجلس بدانیم.

پلان اول: دولت دهم و احمدی‌نژاد

طی دوران دولت دهم و ریاست جمهوری "محمود احمدی‌نژاد" همواره این «علی مطهری» بود که نمایندگان مجلس را ترغیب به استیضاح وزرا و انجام سئوال از رییس‌جمهور می‌کرد. وی البته در این راه از روش «کنایه» و «نیش زدن‌های» سخیف هم استفاده می‌کرد.

مطهری حتی سخنان و اشتباهات غیرقابل کتمان «احمدی نژاد» را بارها و بارها تکرار می‌کرد تا آتش اختلافات کوچک را شعله‌ور کند.(1)

البته رفتار ایشان همیشه طرفداران خاص خود را داشت. رسانه‌ها و سایت‌های فتنه‌گر و بیگانه مانند «کلمه»، «جرس»، «بی‌بی‌سی» و «صدای آمریکا» بارها سوژه‌های خود را از میان سخنان او انتخاب کردند. اینگونه بود که ناظران بی‌طرف و اهالی رسانه همواره در تعجب فرو می‌رفتند که آیا وی به این رسانه‌ها خط می‌هد یا برعکس و یا اصولاً این هم‌نوایی‌های مکرر، تنها یک حادثه و حاصل اتفاقات غیرمترقبه است.

پلان دوم: وزارت کشور دولت یازدهم

در دوره روی کار آمدن دولت یازدهم و ریاست جمهوری «حسن روحانی» هم جناب «علی مطهری» بیکار ننشست و تنها چند ماه پس از روی کار آمدن دولت، وزیر کشور را به مجلس فراخواند و ضمن نمایش تصاویری خاص و سئوال‌برانگیز از مانکن‌های غیرمجاز در صحن مجلس، وزیر کشور را مورد سئوال قرار داد تا وی بگوید چرا در فرصتی در حدود 10ماهه نتوانسته است معضل بدحجابی را ریشه‌کن کند!!!(2)

این سئوال چندان هم که به ‌نظر می‌رسد عجیب نیست چرا که طبق برخی از اخبار، جریان خاص و شناخته‌شده حامی «علی مطهری» توقع داشت تا وزیر مورد نظرش را در سمت وزارت کشور قرار دهد که «حسن روحانی» با زیرکی از این دام خطرناک گریخت. ناگفته نماند که هرگز سندی در این‌باره منتشر نشد اما رفتارهای «علی مطهری» خصوصاً در رابطه وبا وزیر کشور دولت یازدهم، این گمانه‌زنی‌ها را محکم‌تر کرد.

پلان سوم: دولت یازدهم و وزارت علوم

«علی مطهری» در جریان جلسه رأی اعتمادی «فرهادی» نشان داد که می‌کوشد تا تشنجات اندک و اختلاف نظرهای عادی میان مجلس و دولت را بزرگ‌نمایی کرده و با همان روش‌های همیشگی‌اش، کوشید تا از یک‌سو، اهالی دولت را بابت رد گزینه‌های پیشنهادی تصدی وزارت علوم از سوی مجلس، عصبانی کند و از سوی دیگر با علم به حساسیت‌های به‌حق نمایندگان ملت، سعی در تحریک آنان علیه دولت و نفرات شاغل در آن داشت.

چه کسانی برای «علی مطهری» کف و سوت می‌زنند؟

آقای نماینده مردم تهران خوب می‌داند که سخنانش در مجلس و خارج از مجلس با کدام تیترها و در کدام رسانه‌ها منعکس می‌شود. وی دقیقاً می‌داند روزنامه وابسته به کدام خانواده همواره در چنین مواقعی نقش بولتن را بازی کرده و تصویرش را در صفحه نخست منتشر می‌کند. «علی مطهری» بهتر از هر فرد دیگری خبر دارد که برای جلب توجه باید چه کار کند و صدالبته می‌داند سود و زیان جنجال‌سازی و تشنج‌آفرینی‌هایش برای کدام گروه‌هاست.

اینکه علی مطهری تمام قد از فتنه‌گران88 دفاع کرده و با سخنان عاری از منطق به هر کس و هر فرد منتقد خود می‌تازد، البته نشانه خوبی نیست اما ظاهراً خود وی چنین نظری ندارد. وی به فاصله کمی از بیان سخنان عجیب خود در مجلس، تمام قد درباره اموات سیاسی یا همان سران فتنه88 سخن گفت و حرف‌های فاقد ارزشی را درباره برخی ارکان نظام بر زبان جاری کرد.

البته مطهری خوب می‌داند با کدام حرف‌ها می‌تواند توجه رسانه‌های زنجیره‌ای جناح افراطی حامی خود را به‌خط کند و شاید برایش تفاوتی هم ندارد که رفتارش چه هزینه‌هایی برای کل نظام در بر خواهد داشت. وی آن‌طور که نشان می‌دهد، تنها زمانی لبخند رضایت بر لبانش جاری می‌شود که توانسته باشد نگاه‌ها را به خود جلب کند.

جدا از هر تحلیلی، باید دقیقاً بررسی شود که چرا یک نماینده می‌تواند این‌چنین گسترده اقدام به هتک حیثیت نمایندگان مجلس کند و راه قانونی خاصی هم برای برخورد به‌موقع با وی وجود نداشته باشد و یا مورد استفاده قرار نگیرد.

تردیدی نیست که وی تکمیل کننده نقشه‌ها و پازل کسانیست که با غوغاسالاری می‌کوشند تا همه قدرت را در همه زمینه‌ها در دست داشته باشند. همان جریان‌های افراطی و تندرو که وی را ترغیب به ایجاد تشنج میان مجلس و دولت‌های غیرهمسو با خود می‌کنند.