به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی شیرازه، عضو شورای شهر شیراز ضمن گرامیداشت روز دانشجو گفت: بر این باورم که دانشجو از دیرباز علاوه بر پیگیری و طی پله های علم در صحنه های مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حضور فعال و پویایی داشته است.

بهرام پارسایی در هفتاد و پنجمین جلسه علنی شورای شهر شیراز با بیان اینکه دانشجو به‌واسطه نحوه ورود به دانشگاه و قرار گرفتن در محیط علمی و دانشگاهی وام دار هیچ گروهی نیست، تاکید کرد: اگر بخواهیم جامعه سرزنده و آگاه داشته باشیم لازم است که دانشجو و جنبش دانشجویی در همه شرایط زمانی فعال و سرزنده باشد چراکه فعال بودن این قشر از ملزومات جامعه پویا، آگاه و آزاد می‌باشد.

رئیس کمیسیون گردشگری و زیارت شورای شهر شیراز میراث فرهنگی باقی مانده از گذشتگان را هویت و شناسنامه ملت ایران دانست و افزود: میراث فرهنگی ما در مطالعه تاریخ بشری مؤثر است بنابراین حفظ میراث نه تنها نگهداری از هویت، تمدن و فرهنگ دیرینه این مرز و بوم است بلکه در مواردی مراقبت از افتخارات بشریت می باشد.

پارسایی ضمن تاکید بر مراقبت و نگهداری ویژه از تمدن و فرهنگ غنی کشور گفت: امروزه کارشناسان به این نتیجه رسیده اند که مواردی از قبیل دست زدن به آثار باستانی و حتی نور فلش دوربین ها در دراز مدت برای آثار باستانی مضر و باعث تخریب آنها می شوند.

وی با بیان اینکه در بسیاری از نقاط جهان به منظور حفظ آثار و میراث گرانمایه از تردد خودرو و ایجاد هرگونه لرزشی در محدوده مشخص جلوگیری می کنند، خاطرنشان کرد: یکی از مواردی که این روزها بحث برانگیز گردیده باز شدن مسیر خیابان حافظیه است؛ مسیری که با حمایت شهرداری و هزینه های فراوان سنگ فرش گردید اما گروهی در مخالفت با این اقدام طومار نوشتند و مطالبی هم درخصوص رضایت افراد محل از بازگشایی آن در جراید درج گردید.

رئیس کمیسیون گردشگری و زیارت شورای شهر شیراز عدم استفاده صحیح از خیابان سنگفرش شده حافظیه و تبدیل شدن آن به پارکینگ بی‌نظمی برای خودروها را مهم‌ترین عامل باز شدن این مسیر بر روی خودروها توسط شهرداری اعلام و اظهار کرد: طی جلساتی که با معاونت عمرانی استانداری، سازمان میراث فرهنگی و اداره ارشاد که در این مسیر واقع شده اند، قول گرفته شد که در صورت بسته شدن این مسیر اجازه پارک هیچ خودرویی در این مسیر داده نخواهد شد.

پارسایی از شهردار شیراز خواستار مسدود کردن خیابان جلو حافظیه شد و با بیان اینکه دلایل متعددی برای این درخواست وجود دارد، توضیح داد: بدون از هرگونه تعصب و تنها به دلیل احترام به حضرت خواجه حافظ که نماد فرهنگ و ادب شیراز و ایران و در راستای کمک به توسعه صنعت گردشگری خواستار بسته شدن مسیر می‌باشم.

وی ادامه داد: می دانیم که نادرشاه افشار با زور و قدرت نظامی کشورگشایی را به اوج خود رساند و تا هندوستان را به تصرف خود درآورد اما حضرت خواجه حافظ با فرهنگ و ادبیات اقدام به تسخیر این مناطق نمود که امروزه از نادر نامی و نشانی نیست ولی دیوان خواجه که نماد فرهنگ ماست در اکثر خانه های این کشور وجود دارد و یکی از دلایلی که از ایران و مردم ایران به عنوان کشور و مردمی با فرهنگ یاد می شود بزرگانی همچون خواجه حافظ است.

رئیس کمیسیون گردشگری و زیارت شورای شهر شیراز در ادامه دلایل بسته بودن مسیر را برشمرد و گفت: مجموعه حافظیه متعلق به یک محله نیست که بخواهیم طبق خواست و نیاز محله‌ای به آن بنگریم بلکه شخصیت و جایگاهی جهانی است پس باید با دیدگاه جهانی به آن نگریست نه درخواست محله ای؛ یک گردشگر وقتی وارد این مسیر و مکان می شود به عنوان یک ادیب و شاعر جهانی که مریدانی چون گوته را دارد به آن می نگرند و انتظاراتی در آن حد دارند که بنده معتقدم نه تنها این خیابان سنگفرش بلکه شهرداری با کمک به راه اندازی ورزشگاه بزرگ میانرود نسبت به جایگزین و تغییر کاربری ورزشگاه حافظیه به مجموعه حافظیه اقدام نماید که هم خدمت به ورزش و ورزشکاران و هم خدمت به خواجه حافظ است.

پارسایی با تصریح اینکه در دنیا آنقدر به درآمد صنعت گردشگری اعتقاد داشته و اماکن میراثی را حتی از نور فلش دوربین محافظت می کنند، این سوال را مطرح کرد که آیا حرکت خودروها در خیابان سنگفرش که لرزش بسیار زیادی به همراه دارند در درازمدت باعث تخریب این مجموعه نخواهیم شد؟

وی اضافه کرد: با بازشدن مسیر تردد تاکسی ها و مسافربرها شاهد تجمع رانندگان برای گرفتن مسافر از درب حافظیه خواهیم بود که گاهی باعث درگیری برای گرفتن مسافر می شود که کاملاً با روح فرهنگی و ادبی این مکان منافات داشته و باعث خدشه وارد شدن به این مکان فرهنگی می گردد.

عضو شورای شهر شیراز با یادآوری اینکه قبول هزینه سنگفرش توسط شورا و شهرداری بعد از تصویب این مسیر به عنوان پیاده راه و فضای شهری در شورای ترافیک انجام شد نه به هدف ساخت خیابان ، خاطرنشان کرد: تمام شهرهای جهان نه تنها در کنار اماکن میراثی و گردشگری بلکه خیابان‌ها و میادین بسیار وسیع سنگفرش شده برای آرامش و قدم زدن شهروندان در نظر گرفته و ساخته‌اند که هر خانواده در کمال آرامش و بدون دغدغه تصادف و مزاحمت اتومبیل ساعت‌ها دست فرزند خود را رها کرده و اقدام به قدم زدن سرو غذا و خرید می نمایند اما این در حالی است که در شهر مقدس شیراز، شهر گردشگری، شهر علم و ادب و فرهنگ، سومین حرم اهل بیت(ع) ما حتی یک خیابان یا میدان نه در کنار مراکز گردشگری و زیارتی و نه در جاهای دیگر نداریم بنابراین چه اشکالی دارد خیابان حافظیه با طول بسیار کوتاه شروعی برای احداث دیگر مکان‌ها باشد؟