به گزارش سرویس فرهنگی شیرازه، «پشت کنکوری» لغتی که دانش آموزان خیلی خوب آن را لمس می کنند. ترس از غول کنکور و تلخی ماندن پشت دیوار دانشگاه مثل داستان های هزار و یک شب دل هر کسی را به درد می آورد خصوصا اگر مخاطب شما چند دوره در این ماراتن نفسگیر کنکور شکست خورده باشد.

حالا اما در کنکور امسال (94) قرار است دیگر کسی پشت کنکور نماند و دروازه دانشگاه به روی همه باز می شود، این را مسئولان سازمان سنجش چند روز پیش گفتند. البته قابل پیش بینی بود. چون دواطلبان کنکور نسبت به پارسال 200 هزار نفر کمتر شده اند.

در آزمون سراسری سال ۹۴ تعداد ۸۸۰ هزار و ۷۵۶ نفر ثبت نام کردند این در حالی است که این آمار پنج سال پیش یعنی سال 89، یک میلیون و 246 هزار بود. گرچه این می تواند برای دانش آموزانی که از وعده حذف کنکور ناامید شده بودند خبر خوبی باشد اما برای برخی واحدهای دانشگاهی هیچ خوب نیست! این کاهش باعث شده تا بعضی از واحدهای دانشگاه پیام نور تعطیل یا تجمیع شوند.

عبدالرسول قرائتی رئیس دانشگاه پیام نور استان فارس گفته است: با توجه به کاهش جمعیت دانشجویان واحدهایی که تعداد دانشجویان آنها کمتر از حد نصاب باشد تجمیع می‌شوند. این یعنی تعطیلی برخی دانشگاه های پیام نور در شهرستان ها. دانشگاهی که از دهه 60 کار خود را براساس روش آموزش از راه دور و نیمه‌ حضوری کار خود را آغاز کرده بود اکنون در آستانه ضرر مالی هنگفتی قرار دارد!

گسترش بي رويه مراکز پيام نور و پذیرش دانشجو در یک دهه اخیر بدون توجه به شرايطی از جمله توسعه زیرساخت ها و امکانات آموزشی و نیاز بازار کار باعث شد تا خواسته یا ناخواسته رقابتی بین پیام نور و دانشگاه آزاد برای جذب دانشجو صورت گیرد که این گسترش بي حد و مرز ضربات جبران ناپذيري برپيکره پيام نور وارد ساخت.  هر شهری در گوشه و کنار این استان فارس، برای خود دانشگاه پیام نور دارد برخی از آنها دارای ساختمان مجزا و برخی نیز در مراکز اجاره ای، بدون این که حداقل امکانات آموزشی را داشته باشند. ظرفیت پذیرش دانشجو آنقدر بالاست که در هر کلاس درس بیش از 60 دانشجو می نشیند!

اما دیگر این در به آن پاشنه همیشگی نمی چرخد! حالا هم رشد جمعیت کم شده و هم این روزها حنای دانشگاه های پولی برای بسیاری از داوطلبان، رنگی ندارد، تا جایی که  به گفته رییس سازمان سنجش، در کنکور 93 بیش از 252 هزار صندلی خالی در دانشگاه ها، روی دست نظام آموزش عالی ماند.

در دانشگاه پیام نور اصل بر این است که دانشجو در نزدیک ترین محل سکونت و اشتغال خود امکان تحصیل داشته باشد،  علاوه بر این، در سال های اخیر موضوع مهمان یا انتقال دانشجویان هم آسانتر شد تا واحدهای این  دانشگاه در شهرستان ها خالی از دانشجو نشود، دانشجویان اما با توجه به ظرفیت دانشگاه های غیرپولی حاضرند در کنار خانواده خود نباشند اما کیفی تر درس بخوانند.

این موضوع باعث شده است تا دانشگاه پیام نور که سطح فعالیت خود را حتی به برخی روستاهای پرجمعیت نیز کشانده بود در یکی 2 سال اخیر پذیرش دانشجو در 726 رشته این دانشگاه به دلایل مطلوب نبودن پذیرش ها، وجود رشته های مشابه در مراکز واحدهای همجوار و سنخیت محلی نداشتن رشته ها، متوقف کند و حالا مجبور است خیلی از واحدهای خود را در مراکز شهرستان ها به دلیل عدم استقبال تجمیع و تعطیل کند.

معلوم نیست چه کسی باید جوابگوی انبوه فارغ التحصیلان بیکار این دانشگاه باشد که قربانی سیاست کمیت گرایی شده اند؟ تکلیف اعضای هیئت علمی و کارمندان واحدهای ادغام شده چه می شود؟ ساختمان این واحدهای دانشگاهی که در شرایط سخت و دشوار اقتصادی ساخته شده اند در اختیار چه نهاد، سازمان یا شخصی قرار می گیرد؟

گرچه پاسخ به این سوالات سخت است و شرایط تحمیلی! اما می توان ادغام و تجمیع واحدهای دانشگاه پیام نور را با حساسیت زیاد و با شیبی ملایم دقیق و کارشناسانه انجام داد تا حجم ضررهای آن هم برای دانشگاه و هم برای مخاطبان یعنی کارمندان، دانشجویان و اعضای هیئت علمی کمتر شود.