به گزارش شیرازه به نقل از پایگاه اطلاع رسانی کانون فرهنگی رهپویان وصال، پس از مخالفت های اخیر درباره واگذاری یک درصد از باغ 20 هکتاری جنت به بزرگترین مجموعه فرهنگی استان فارس، حجت الاسلام انجوی نژاد مدیر کانون رهپویان وصال در سخنرانی هفتگی خود به این موضوع واکنش نشان داد.

همانطوریکه مستحضرید طبق مصوبه شورای محترم شهر که با اکثریت آرا تصویب شد، قطعه زمینی را در محل باغ جنت جهت بهره برداری به کانون [اختصاص] داده اند. مصوبات قوانین خاص خودش را دارد. شهرداری واگذار می کند، اما مالکیت از شهرداری خارج نمی شود، کاربری فرهنگی و مذهبی دارد. قرار داد می نویسند کانون تا مدتی که هست در این محل فعالیت می کند، و اگر نبود به یک مجموعه دیگر تعلق می گیرد. کلاً همه جای کشور همین طوریست، شهرداری ها به این صورت و در خیلی از مسائل ورود پیدا می کنند.

در این مدت چند نکته پیش آمده که خدمتتان عرض می کنم:
نکته اول اینکه این کار اصلاً جدیدی نیست، نه در کشور و نه در شیراز. همین الان در شیراز خیلی از باغها و پارکها، مجموعه های فرهنگی و مسجد دارند که در آن جلسات هیئت هم برگزار می کنند. چیز جدیدی نیست که بگوییم چیز جدیدی اتفاق افتاده. در تهران، شیراز، اصفهان و ... در قسمتهایی از باغها کارهای فرهنگی ـ مذهبی انجام می دهند، همین الان دو سه هیئت شیراز خودمان، در پارکهایی که شهرداری به آنها داده، مراسم می گیرند.

دومین نکته اینکه کاملاً قانونی است. من شخصاً خودم با شهردار چند جا رفته ایم، دیده ایم، و در آخر به این نتیجه رسیده ایم که این قسمت از باغ جنت با توجه به اینکه فضای سبز نیست، (سر فرزدقی)، درختی وجود ندارد و کاربری آن قسمت هم برای تالار و کارهای فرهنگی بوده، یعنی از اول بنا نبوده که در آن درختکاری بشود، بتوانیم در آن قسمت یک مجتمع فرهنگی داشته باشیم، نه مسجد باشد و نه حسینیه. مجتمع فرهنگی رهپویان وصال که مراسمها را در آن مکان برگزار کنیم، روی متراژ زمینش هم صحبت شده و همه چیز ردیف است.

بعد شهردار با کارشناس ترافیک، کارشناس فضای سبز صحبت کرده و گفته اند همه چیز ردیف است. نه مشکل ترافیکی خواهد بود، نه مشکل فضای سبز. لایحه شده به شورای شهر رفته. در شورای شهر هم اول در کمیسیون فرهنگی با اکثریت آراء تصویب و از آنجا به صحن علنی شورای شهر تقدیم شده. آنجا هم دوستان مخالف و موافق صحبت کرده اند.

موافق ترینهای با ما مخالفت کرده اند، اما بالاخره تصویب شده. آنهایی که بیشتر از همه به ما محبت داشته اند، مخالفت فرموده اند، اما با اکثریت قاطع آراء تصویب شده. بالاخره هر کسی حق مخالفت و موافقت دارد و ما هم هیچ بده و بستانی نداریم. بعد برای فرمانداری رفته. با آقای عالیشوندی، فرماندار محترم شیراز که شبهای قدر هم کانون آمدند، صحبت کردیم و گفتیم داریم اینجا را پیگیری می کنیم، نظرتان چیست؟ ایشان هم گفتند خیلی خوب است، پیگیری کنید، ما هم امضاء می کنیم.

با موافقت ضمنی که خود ایشان داشتند، به آقای شهردار گفتیم که ایشان هم گفتند موافقم و همینجا خیلی خوب است و فقط مانده امضای فرمانداری. فرمانداری چهار روز برای امضاء وقت دارند که الان سه روزش گذشته، فردا [یکشنبه 25 مرداد 1394] روز آخر است که امضاء بشود یا نشود. اگر اسم این فشارها را سیاسی جناحی بگذاریم، بی انصافی است! خیلی فشار وجود دارد که به ما ندهند، حالا اسمش هر چیزی می خواهد باشد که فرماندار امضای آخر را نکند!

البته ایشان امضای آخر هم نکنند، دوباره به شورا برگشت می خورد و باز یک سری اتفاقهای دیگر می افتد. مسیر طولانی تر می شود، ولی برای ما یک روز هم، یک روز است. ضمن تشکر از دوستان و عزیزانی که در این مدت محبت داشتند، فضایی در شبکه های مجازی راه افتاده که [مخالفت می کنند]. فضاهای مجازی هم اینطوری است که مثلا یک آدم می تواند سی کامنت بگذارد!

کاری نداریم، 30 نفر، 50 نفر، 150 نفر، 1500 نفر در فضای مجازی مخالفت کنند، شیراز دو سه میلیون جمعیت دارد. بهرحال ما هر کاری در شیراز می کنیم، یک عده مخالفند، یک عده موافق. ولی دلیلی که آنها در فضای مجازی برای مخالفت می آورند این است که آنجا محل نشاط و شادی است. ما می گوییم در 45 هکتار نشاط و شادی کنید، ما هم داریم کار مذهبی و فرهنگی می کنیم، ما هم دنبال نشاط و شادی هستیم و مطمئن باشند که مزاحمتی برای همدیگر ایجاد نخواهیم کرد.

ضمن اینکه مگر تمام شهر شیراز را یک عده خاصی خریده اند که قبضه شان باشد؟! مثلاً این جمعیتی که ما داریم نشاط و شادی نمی خواهد؟! برادرها و خواهرهای منتقد قبول کنند یک قشری هم هستند که الان جای نشاط و شادی ندارند، حالا اینکه به بهانه حضور ما، یک مقدار امنیت اخلاقی باغ جنت بالا برود که قشرهای معتقدتر هم بتوانند نشاط و شادی داشته باشند، مگر اشکال دارد؟!

چمران را داریم، همه جا برای این مدل نشاط و شادی ای که شما می گویید، داریم، تکه ای از 45 هکتار باغ قرار است یک مجتمع فرهنگی بزنیم. اسم حسینیه هم روی آن نمی گذاریم که معذوریت کف زدن و جشن گرفتن نداشته باشیم.

کسی مخالفت دارد قانونی اعلام کند. ما قانونی اقدام کردیم، این ها هم قانونی اقدام کنند. می گویند این شورای شهر به شما داده، شورای شهر بعدی از شما می گیرد، آن هم قانونی است. بگذارید بعدی بیاید، اصلا ببینیم می خواهد از ما بگیرد یا نه! دو روز دنیاست دیگر، بگیرند، نگیرند، بدهند، ندهند! اصلا برای ما مهم نیست! اینجا را بگیرند یا نگیرند! باغ جنت را بدهند یا ندهند! مستمع ما این مدلی نیست که در فضای مجازی کامنت بگذارد، عربده بکشد و بگوید حق ما را بدهید! چه حقی؟! ما در دنیا حقی غیر از زندگی کردن برای رسیدن به سعادت نداریم، بقیه اش مال خداست. داد، داد. نداد هم، نداد!

بنده اهل کمپین راه انداختن نیستم که ملت را تحریک کنم! اگر شد قانونی است، نشد، دو روز دنیاست، یا می شود و در جایی صحبت می کنیم یا نمی شود، صحبت نمی کنیم. این چیزها مهم نیست اما یک چیز مهم است! آن هم این است که مسیر معنوی برای کسانی که این مسیر را ابتداء می کنند، باقیات صالحات است. و برای کسانی که جلوگیری می کنند، باقیات ضالات است یعنی بنده و شما که فوت کردیم و هر دو "وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرَی" شدیم، در قبر بنده اگر باقیات صالحات داشته باشم برایم حسنه است، در قبر کسی که ممانعت داشته باشد، باقیات ضالات است. دنیا ارزش ندارد که آدم سر سوزن صدایش را بالا ببرد!

راجع به فضای کنونی که الان در آن هستیم، اینگونه نیست که باقیات صالحات برای بنده باشد. با درگیرهایی که پیش آمده، بزرگان شهر هم می دانند، اینجا اعتباری ندارد. مثلا یک دفعه می گویند فعلا بمانید، بعد می گویند بلند شوید یعنی اعتباری ندارد.[خانواده مرحوم جلایر اعلام کرده اند که مهلت استفاده موقت از سوله های برگزاری مراسم ها تا 15 شهریور 1394 می باشد و تا این تاریخ، کانون می بایست این مکان را تخلیه نماید]. چشم پانزده شهریور حسینیه را خالی می کنیم، به همین راحتی. ولی قبول کنید، جایی که بچه ها را مستقر می کنیم، حداقل باید یک اعتباری داشته باشد. دو زار برایشان اهمیت قائل باشند. یک کلید دست خودشان باشد، هر وقت خواستند باز یا بسته کنند، نه مثل خانه به دوش ها یا هندوانه فروش های وانتی باشند.

بنده به عنوان کسی که آخر عمرش است دوست دارم وقتی مُردم، بچه ها جایی داشته باشند مال خودشان باشد. من[ما] که مال[گرفتن] حق[دیگری] نیستیم، همین ناحقهایی که بارمان است را از دوشمان بردارند، حق نمی خواهیم.

خواهش بنده این است که وارد دلخوری با مردم نشوید، مردمی که می گویند خوب یا بد هستید، هر دو را دوست داریم. همه آنها انسانند. الان ادعا داریم می خواهیم با اهل سنت، یهودیها و مسیحیها پرچم مبارزه با ظلم را بلند کنیم. ما که نمی آییم با جناح های سیاسی و مردم شریف شیراز و مخالفان انتقال کانون به باغ جنت، شاخ به شاخ شویم!! یا می دهند یا نمی دهند، با کسی که دعوا نداریم! الان می خواهیم برویم سوریه کنار دوستان علوی و دروزیها با ظلم مبارزه کنیم!

الحمدلله هیچ نانی هم برای ما ندارد. فقط خواهشم این است که موافقت و مخالفت قانونی باشد. فرماندار محترم شیراز هم در جریان باشند که تعداد مخالفان و موافقان یک امر را در فضای سایبری نمی سنجند. برای مجموعه ای که خودش کف خیابان است، چند کامنت در فضای مجازی نشان دهنده تعداد مخالفت زیاد نیست.

به حضرت معصومه(س) قسم می خورم بنده از نبودن و کار نکردن راضی ترم. به شدت گوشه انزوا و به خود پرداختن را از مدیریت کانون، ترجیح می دهم. اصلا هم دنبال این چیزها نیستم!