به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از لامرود، ماههاست که عربستان سعودی وارد جنگی خونین  با مردم یمن شده و کشتارهای بی رحمانه ای را علیه این کشور انجام می دهد و هر روز صحنه های دلخراشی از این حادثه غمبار در جراید و رسانه ها منتشر می شود. صرف نظر از پیامدهای سیاسی این جنگ؛ مانند فراموشی حادثه اشغال قبله اول مسلمین و مسئله قدس، از یاد بردن دشمنی اسرائیل و آمریکا، از میان رفتن اتحاد مسلمانان، کلید خوردن سیاست استعماری «تفرقه بیانداز و حکومت کن» و امثال اینها، مقاله حاضر نگاهی قرآنی و دینی به این حمله وحشیانه دارد:

1- حرمت جنگ در ماه حرام حتی در میان مشرکین در زمان جاهلیت: مشرکین شبه جزیره عربستان در زمان بعثت پیامبر اکرم (ص) جنگ و دشمنی در چهار ماه حرام یعنی رجب، ذی قعده، ذی حجه و محرم را حرام دانسته و پیامبر و یارانش در این ماهها با خاطری آسوده زندگی می کردند. هر چند در غیر این ماهها شدیدترین شکنجه و آزارها را در حق آن پیامبر و یاران باوفایش روا داشته و آنان را مجبور به هجرت به حبشه و یثرب نمودند. قرآن کریم در این رابطه می فرماید:« فَإِذَا انسَلَخَ الاَْشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ»[1]  یعنی : (اما) وقتى ماه‏هاى حرام پايان گرفت، مشركان را هر جا يافتيد به قتل برسانيد.

محترم شدن ماههای حرام یکی از آن بیست حکم امضایی اسلام است. بدین معنا  که اسلام  عزیز این حکم را تشریع و انشاء نکرده بلکه در میان مردم مرسوم بوده و چون رسم پسندیده ای بوده، مهر تأیید بر آن زده و امضاء کرده است. جالبتر از این موضوع آن است که حتی اسلام عزیز تعداد و نوع آن ماهها را هم تغییر نداد و همین چهار ماه مورد نظر مشرکان را ماه حرام داده و حکم تحریم جنگ در این ماهها ر ا امضاء نمود.

 خداوند متعال در این رابطه می فرماید: «  َسْأَلُونَكَ عَنْ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ» [2]  از تو، در باره جنگ كردن در ماه حرام، سؤال مى‏ كنند; بگو: «جنگ در آن، (گناهى) بزرگ است». یکی از جنایات غیر انسانی که از دامن بنی امیه و یزید لعنه الله علیهم هرگز پاک نمی شود؛ جنگ و خونریزی و کشتار فجیعانه نوه رسول اکرم (ص)  و فرزند عزیز حضرت زهرا (س) یعنی امام حسین سلام الله علیه و اصحاب پاکش و اسارت مظلومانه اهل بیت آن حضرت، در ماه حرام یعنی محرّم که حرمتش بر مشرکان هم لازم بوده، می باشد.  

مشرکان شبه جزیره عربستان در عمل هم به این حکم پایند بودند و تاریخ نویسان شیعه و اهل سنت و تاریخ نویسان غیر مسلمان بر این نکته شهادت داده اند.

اکنون جای این سؤال است که چرا  15 قرن پس از آن، کسانی در قالب خادم الحرمین و تحت عنوان مسلمان به کشور مسلمان دیگری حمله می کنند و حتی قانون مشرکین را هم در نگاه داشت حرمت ماههای حرام رعایت نمی کنند. مگر هم اینک ماه ذی حجه نیست و مگر ماه پیش ذی قعده و حرام نبود؟ گیرم مسلمانان عزیز و مظلوم یمن را مشرک بدانید؟ آیا در ماه حرام جنگ با مشرکین سزاوار است؟ راستی مگر آل سعود وظیفه اش فقط چاپ قرآن و توزیع مجانی آن در ایام حج و عمره در میان زائرین است؟ آیا مردم حق بین و واقعیت گرای جهان حق ندارند که آل سعود را از مشرکین 15 قرن پیش نیز عقب افتاده تر و ظالم تر بدانند؟               

2- حرمت کودک کشی در اسلام : عربستان دقیقاً به سبک مشرکان صدر اسلام بلکه بدتر رفتار می‌کند. به عنوان مثال اسلام هرگز اجازه قتل اسیران و کشتار کودکان، زنان و پیران زمین‌گیر را نمی‌دهد تا جایی که حتی در برخی روایات از کشتن زنی که در دارالحرب وارد جنگ با مسلمانان شده است نیز تا جایی که امکان داشته باشد پرهیز داده شده است. آری کشتن یک فرد بی گناه در فرهنگ قرآن به منزله کشتن تمام انسان هاست. آنجا که می فرماید: « مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي‌ الاَْرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً»[3]

«آن كس كه انسانی را بدون این كه قاتل باشد و یا در زمین فساد كند بكشد، گویا همه مردم را كشته است.»

این نکته لطیف باید مورد توجه عمیق قرار گیرد که قرآن کریم در اینجا از نفس مؤمن، سخن نگفته  بلکه از مطلق انسان سخن گفته که کشتنش به منزله کشتار همه انسانهاست. هر چند در جای دیگری از قرآن کریم چهار مجازات برای کسی که مؤمنی را عمداً به قتل برساند بیان نموده  است  1- خلود یعنی جاودانه در آتش دوزخ 2- خشم و غضب الهی 3- دوری از رحمت خدا 4- مهیا ساختن عذاب عظیم برای او « وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِيهَا وَغَضِبَ اللهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَاباً عَظِيماً »[4] گیرم  که مردم یمن را مسلمان ندانیم بالاخره انسان که هستند. گیرم مردان بالغ کشور یمن را دشمن عربستان بدانیم ولی در مورد کشتار کودکان و زنان  بی گناه چه جوابی برای قرآن و رسول اکرم (ص) دارند. عربستان سعودی در تجاوز به یمن صدها کودک بی گناه  را به خاک و خون کشید. کافی است به برخی گزارشات در این رابطه توجه کنیم: 

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد موسوم به یونیسف در گزارش خود در باره یمن که در 19 فروردین 94 از پایگاه « شیعه نیوز» قابل دریافت است از کشته شدن حداقل 74 کودک و زخمی شدن 44 کودک دیگر یمنی بر اثر بمباران های نیروهای متجاوز عربستان خبر داد. در این گزارش آمده است که به احتمال زیاد شمار واقعی کودکان قربانی با توجه به شدت درگیری ها طی روزهای گذشته در شهر مرکزی عدن واقع در جنوب یمن به مراتب بیش از این است.

و کلام آخر اینکه به راستی سکوت چرا؟ با دیدن این همه جنایات، چرا انسانی، کشوری یا سازمان ملل فریاد نمی زند؟ این در حالی است که  پيامبر اکرم(ص) فرمود : « مَن سَمِعَ رَجُلاً يُنادِي يَا لَلمُسلِمين فَلَم يُجِبهُ فَلَيسَ بِمُسلِمٍ»[5]: کسی که صدای شخصی را بشنود که فریاد دادرسی برآورده مسلمانان را به یاری می طلبد و جواب او را ندهد مسلمان نیست.

هشداری به سعودی ها:

ظلم عاقبتش بسیار وخیم است به ویژه ظلم و ستم به کسانی  که یاوری جز خدا ندارند. « الظُّلمُ عاقِبَتُهُ وخیمً » از ستم به چنین انسانهایی که یاوری جز خدایشان ندارند به شدت باید پرهیز کرد. زیرا خدا منتقم است و جلو انتقام او را هیچ کس نخواهد گرفت. بالاخره روزی جهان شاهد از میان رفتن آل سعود و ورود به نیران دوزخ خواهد بود. ان شاء الله