9 دي؛ روزي كه كمر فتنه شكست
9 دي؛ تجلي بصيرت امت و عشق به ولايت
9 دي؛ روزي كه كمر فتنه شكست
9 دي كمر فتنه شكست و ديگر قد راست نكرد. حتي نتوانست از زانوي آمريكا و اروپا هم بلند شود. اما يك نكته را بايد در نظر داشت؛ 9 دي فرياد دينخواهي ملت ايران بود. همين موضوع سبب ميشود در پروژه بعدي فتنه، به جاي مانور در فضاي سياسي، تحرك در عرصه اعتقادي مورد نظر قرار گيرد.
اشاره:
درباره 9 دي 88 سخن بسيار است. آنچه در اين روز در همه شهرهاي ايران و بويژه در تهران رخ داد بايد مورد ارزيابيهاي گسترده و همهجانبه قرار گيرد. تحليلهاي بسياري درباره دلايل شكلگيري حماسه 9دي مطرح شده است اما نميتوان يك ارزيابي واحد از همه عوامل شكلگيري 9 دي بيان كرد. به نظر ميرسد اينك، يك سال پس از خلق 9 دي با اشاره به دليل اصلي شكست عمليات فتنه، ميتوان راه را براي تحليل زواياي ديگر گشود. آنچه در ادامه ميآيد اشارهاي است به مهمترين دليلي كه به ناگاه تهران را محل بزرگترين تجمع مردمي در حمايت از اسلام و جمهوري اسلامي كرد. حضور ميليوني مردم در شهرستانها همانند هميشه قابل پيشبيني بود، به همين خاطر در اين فرصت به حماسه ماندگار 9 دي در تهران اشاره ميشود.
به راستي دليل تجمع چند ميليوني مردم تهران در 9دي 88 چه بود؟ چه عامل يا عواملي سبب شد از ميدان امام حسين(ع) تا خيابان جمالزاده جمعيت به صورت متراكم تجمع كنند؟ از سوي ديگر اين تجمع بيسابقه چه موضوع يا موضاعاتي را مطالبه ميكرد؟ براي پاسخ به اين 2 سوال كليدي، به صورت مختصر به حوادثي كه به 9 دي منجر شد، پرداخته ميشود.
اختلافات عقيدتي قشري از مردم تهران با ديگر مردم كشور، در انتخابات رياست جمهوري دهم به صورت ويژه نمودار شد. اگر به نحوه تحرك پردهنشيني كه آرايش انتخاباتي مخالفان محمود احمدينژاد را ترسيم كرد، به رفتار تبليغاتي كانديداهاي اصلاحطلب، به پرخاشگريها در مناظرهها، به فيلمهاي تبليغاتي و همينطور به رفتارهاي تجمعات خياباني ليدرهاي اين 2 كانديدا توجه كنيم، يك نكته بسيار قابل توجه است و آن اينكه حقيقتا مهندسي تبليغاتي و انتخاباتي اتاق فكر مشترك موسوي و كروبي بر «بداخلاقي» استوار بود. در آن فضا بار ديگر استراتژي انتخاباتي اين جريان تداوم يافت. آنها باز هم ماهها قبل از زمان انتخابات موضوع «تقلب» را مطرح كردند. ادعايي كه قبل از انتخابات دوم خرداد 76، مجلس ششم، رياستجمهوري نهم و مجلس هشتم هم از سوي اين جريان مطرح ميشد. با اين حال اين بار گويي برنامهاي ويژه در كار بود، چرا كه از همان ابتدا «كميته صيانت از آرا» تشكيل شد. اين نخستين اقدام عملي جريان مخالف در تخريب جمهوري اسلامي بود. به موازات اين اقدام، رسانههاي اين جريان نيز ماهها فضاي افكار عمومي قشري از مردم را درباره سلامت انتخابات مشوش كردند. اين رفتار در تبليغات انتخاباتي آنها نيز نمود داشت. شعارهاي تبليغاتي حاميان موسوي و كروبي فقط متوجه احمدينژاد بود. البته آنچه بسيار واضح است اهانتهاي بيسابقه در قالب اين شعارها بود. موسوي و كروبي نيز در مناظرههاي خود با احمدينژاد و همچنين در مناظره با يكديگر بر همين منوال اقدام كردند. ميرحسين موسوي بارها احمدينژاد، رئيسجمهور كشور را در مقابل ديدگان ميليونها ايراني متهم به دروغگويي كرد. رفتاري كه بعدها مورد انتقاد رهبر انقلاب قرار گرفت. در راستاي اين رفتار غيراخلاقي محمود احمدينژاد به عنوان يك دروغگو معرفي شد و اين درحالي بود كه بيشترين دروغها در ماجراي آمارهاي ساختگي «مشاركت» نمود عيني يافت. در چنين فضايي كه عصبيتهاي كانديداها شدت يافت، اينبار ادعاي تقلب به صورت صريح در شعارهاي حاميان موسوي مطرح شد. ايده نماد سبز نيز اقدامي بود در راستاي كمك به القاي تقلب. نامه هاشمي به رهبري نيز به اعتقاد برخي سياسيون چراغ سبز براي آشوب سبزها بود. همه چيز براي يك «اقدام» فراهم شد. اقدامي كه ساعت 11 شامگاه 22خرداد توسط موسوي كليد خورد.
اختلاف بر سر چه بود؟
عصر 23 خرداد از مناطق مركزي شهر تهران دود بلند شد و به تدريج به سمت شمال شهر تداوم يافت. حمله به سطلهاي زباله و همچنين تخريب بانكها و اتوبوسها آغاز و «آتشي كه هاشمي وعده داده بود» محقق شد. اين خروش خشونتآميز عليه نتيجه انتخابات در ابتدا مورد استقبال عدهاي اندك قرار گرفت اما در ادامه و پس از بيانيه رسمي موسوي، جمعيتي كه در دوران تبليغات تا پاسي از شب در خيابانها تجمع ميكردند، اين بار پس از انتخابات هم به خيابان آمدند. بسياري معتقدند دليل تشكيل اعتراضات و به دنبال آن آشوبهاي خياباني عدم وجود فاصله زماني ميان دوران تبليغات و زمان پس از انتخابات بود. زمينهسازي قبل از انتخابات براي القاي تقلب در ك [endline] } • 86 )L ًrطًrط,پغ x ˆo™