به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از نورآنلاین، به یاد مظلومیت های حضرت رقیه (س) همایش سه ساله های حسینی (ع) در مسجد جامع شهر نورآباد ممسنی برگزار شد.

در این همایش شماری از بانوان نورآبادی به همراه فرزندان سه تا 10 ساله خود حضور یافتند و همنوا با اسیران کربلا بویژه فرزندان کوچک حضرت امام حسین (ع) به سوگواری پرداختند.

دختران کوچک سه ساله هر یک لباس سیاه بر تن کرده و سربند سبزرنگی مزین به نام حضرت رقیه (س) و یاران باوفای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بر سر بسته بودند تا به احترام حضرت رقیه (س) در غم و اندوه ایشان شریک باشند.

اسماعیل بیرونی و مجید رضایی ذاکران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در این مراسم به مداحی و مرثیه سرایی پرداختند و افراد حاضر در همایش همنوا با مداحان اشک ماتم ریختند و بر سر و سینه زدند.

گفتنی است بعد از ورود اهل بیت امام حسین علیه السلام به شام، آنان را در خرابه ای نزدیک کاخ سبز یزید جای دادند. روزها آفتاب و شب ها، سرما به شدت آنان را اذیت می کرد. علاوه بر آن، نگاه مردم شام که به تماشای خرابه نشینان می آمدند، داغی جان سوز بود. روزی حضرت رقیه علیهاالسلام ، به جمع شامیان که در حال برگشتن به خانه های خود بودند، اشاره کرد و ناله ای دردناک از دل برآورد و به عمه اش گفت: ای عمه، اینان کجا می روند؟ آن حضرت فرمود: ای نور چشمم اینان ره سپار خانه و کاشانه خود هستند. رقیه گفت: عمه جان مگر ما خانه نداریم، و زینب علیهاالسلام فرمود: نه، ما در این جا غریبه هستیم و خانه ای نداریم، خانه ما در مدینه است. با شنیدن این سخن، صدای ناله و گریه رقیه بلند شد.

سختی های اسارت، رقیه علیهاالسلام را به شدت می رنجاند و او یک سره بهانه بابا را می گرفت، شبی در خرابه شام و در خواب، پدر را دید، چون از خواب برخاست و چشم گشود، خود را در خرابه یافت و از پدر نشانی ندید. از عمه سراغ پدر را گرفت و زینب علیهاالسلام بسیار گریه کرد و رقیه علیهاالسلام نیز با عمه گریست. آن شب باز صدای عزاداری زنان اهل بیت بلند شد؛ مجلسی که نوحه سرایش رقیه علیهاالسلام بود. از سر و صدای اهل بیت، یزید از خواب بیدار شد و پرسید چه خبر است؟ به او خبر دادند که کودکی سراغ پدرش را گرفته است. یزید دستوری داد، سر پدرش را برای او ببرند.

این دستور یزید نشان از رذالت و شقاوت طینت او بود و برگی دیگر از دفتر مظلومیت های بی شمار اهل بیت را گشود.

وقتی به دستور یزید، سر پدر را برای رقیه علیهاالسلام آوردند، رقیه سر را در بغل گرفت و عقده های دل را باز کرد و هر چه می خواست با سر بابا گفت. آن شب رقیه علیهاالسلام ، گم شده خود را یافته بود، اما بی نوازش و آغوش گرم. پس لب هایش را بر لب های بابا گذاشت و آن قدر گریست تا جان به جان آفرین تسلیم کرد. پشت خمیده زینب علیهاالسلام شکست، رو به سر برادر فرمود: آغوش بگشا که امانتت را باز گرداندم. دیگر کسی ناله های شبانه رقیه علیهاالسلام را در فراق پدر نشنید.

جریان کربلا محدود به واقعه عاشورا نیست؛ چراکه پس از آن با ادامه حرکت کاروان اسرا، مبارزه خاندان اهل بیت با یزید همچنان ادامه داشت. یکی از شهیدان قیام حسینی که نقش بسیار تاثیر‌گزاری درتبدیل واقعه عاشورا به یک جریان سیال تاریخی داشت، حضرت رقیه (س)، دختر سه‌ساله امام حسین (ع) است (که بارگاه آن مخدره در شهر شام واقع شده است).

 نگاهی گذرا به واقعه عاشورا نشان دهنده آن است که خداوند چیدمان شهدای کربلا را با یک حکمت خاصی قرار داده است؛ بطوری که حبیب بن مظاهر را الگویی برای پیرمردها، حضرت علی اکبر(ع) را اسوه ای برای جوانان و حضرت قاسم(س) را الگویی برای نوجوانان قرار داده و سند مظلومیت امام حسین(ع) را با خون حضرت علی اصغر(ع) مهر تایید زده است.

 شهادت حضرت رقیه(س) بر اساس همین حکمت واقع شده و اگر شهادت این طفل سه ساله نبود، دشمنان و بدخواهان اسارت اسرای کربلا را منکر می شدند.شهادت حضرت رقیه(س)، سند متقنی بر غربت و مظلومیت حادثه کربلا است

پایان گزارش