این آقا نمی تواند بگوید من آقازاده فلانی هستم؛ اینها حرف مفت است!
به گزارش شیرازه، لامرود نوشت: حضرت آيت الله خامنه اي در چند نوبت نسبت به خطر اتصال نامزدها به كانونهاي ثروت و قدرت تذكر و هشدار دادهاند. ايشان ابتدا در ديدار با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در تاريخ هشتم خردادماه 90، نمايندگان مجلس را از نزديك شدن به صاحبان قدرت و ثروت برحذر داشته و فرمودند:
«يك مسئلهى ديگر هم نزديك شدن به صاحبان قدرت و ثروت است؛ اين را ما با شما بىرودربايستى عرض كنيم. بالاخره ما برادرانِ هم هستيم؛ همديگر را بايستى تواصى به حق و تواصى به خير كنيم. اين خيلى خطر بزرگى است كه كسى به خاطر تأمين نمايندگى در يك دوره، نزديك بشود به صاحبان ثروت يا به صاحبان قدرت؛ اين خيلى چيز بدى است؛ اين از آن چيزهايي است كه خداى متعال از آنها نميگذرد و انتقام خواهد گرفت. اين چيزها روى شخص، روى عاقبت ـ عاقبت به خيرى كه اينقدر برايش اهميت قائليم ـ و روى جامعه اثر منفى ميگذارد.»
رهبر معظم انقلاب علاوه بر تذكر به نمايندگان مجلس و نامزدهاي انتخاباتي، مردم را نيز مورد خطاب قرار داده و در تاريخ 20 مهر 1390 در جمع مردم كرمانشاه فرمودند:
«مردم بايد كسانى را انتخاب كنند كه به كانونهاى ثروت و قدرت متصل نباشند؛ كسانى باشند كه واقعاً مردم اينها را بخواهند؛ بر طبق وجدانشان، بر طبق دينشان، بر طبق وظايف انقلابىشان عمل كنند؛ كه حالا بحث در اينباره زياد است.»
تكرار هشدار رهبري معظم انقلاب، پرسشهايي را برانگيخته است كه به مواردي از آن اشاره ميشود.
منظور از كانونهاي ثروت و قدرت چيست؟ آيا از نظر ايشان «كانونهاي قدرت»؛ عطف بيان «كانونهاي ثروت» است يا كانوني مستقل است؟ اتصال به كانونهاي ثروت و قدرت چه خطراتي را براي كشور و انقلاب به دنبال دارد؟ آيا منظور از كانونهاي ثروت، ثروتهاي عمومي است يا خصوصي؟ پاسخ اين پرسشها را ميتوان با دقت در مواضع مقام معظم رهبري يافت.
آري! مقام معظم رهبري به درستي اين خطر را تشخيص داده و در تاريخ 19 دي ماه 1390 در ديدار مردم قم فرمودند:
«امروز در بهاصطلاح دموكراسىهاى دنيا، در آمريكا و غير آمريكا اين رسم هست؛ كُمپانىها و پولدارها به نامزد انتخابات در رياست جمهورى يا در انتخابات كنگره پول ميدهند، ولى او در مقابل آنها متعهد است. آن رييس جمهورى كه با پول دستگاههاى گوناگون و مراكز ثروت سر كار بيايد، در مقابل آنها متعهد است. آن نمايندهى مجلسى كه با پول فلان شركت و فلان كُمپانى و فلان ارباب و فلان پولدار توى مجلس بيايد، مجبور است آنجايي كه آنها لازم ميدانند، قانون جعل كند، قانون بر دارد، توسعه و تضييق در قانون بكند. اين نماينده به درد مردم نميخورد. نه بايد به مراكز ثروتهاى شخصى متصل بود، و نه به طريق اولى به ثروتهاى عمومى. كسى بيايد از پول بيتالمال مصرف كند، براى اينكه به وكالت مجلس برسد؛ اين دو برابر اشكال دارد، اشكال مضاعف دارد. اينها را بايد مردم مراقب باشند. البته هر كسى را هم نميشود متهم كرد. بگوييم آقا اين وابستهى به فلانجاست، اين وابستهى به فلان كس است، اين فلان پول را خرج كرده؛ بايد اينها هم روشن شود، بايد ثابت شود.»
توليد ثروت و يا وجود كانون ثروت نه تنها مورد نكوهش نيست بلكه حتي در صورت استفادهي صحيح و مشروع از ثروت، ارزشمند نيز هست. بالاتر از آن حتي ميتوان ادعا كرد كه حمايت برخي افراد خيّر ثروتمند از نامزدهاي ارزشي اگر بدون درخواست و بدون توقع افراد ثروتمند براي جبران از سوي نامزدها و تنها به نيّت راهيابي افراد ديندارِ عدالت خواه به اركان حكومت باشد، عملي خداپسندانه و ارزشمند است كه البته اينگونه موارد به ندرت يافت ميشود و نامزدها ميبايست در تشخيص سلامت نفساني و مالي چنين پيشنهاددهندگاني، وسواس ويژه به خرج دهند.
مقام معظم رهبري در تاريخ 14 خرداد 1390 در مراسم بیست و دومین سالگرد امام خمینی(ره) در اين رابطه فرمودند:
«امام اصرار داشت كه مسئولين از ميان مردم انتخاب شوند، از خود مردم باشند، وابستگىها ملاك قبول مسئوليتها نباشد. وابستگى به شخصيتها، به فاميلها، بلاى هزار فاميلى كه در دوران قاجار و دوران پهلوى بر سر اين كشور آمد، امام بزرگوار ما را نسبت به اين قضيه حساس كرده بود. گاهى در مقام تعريف از يك مسئولى ميگفتند: اين از دل مردم برخاسته است. ملاك را اين ميدانستند. از نظر امام بزرگوار، تكيهى به ثروت و تكيهى به قدرت براى گرفتن مسئوليت، جزو خطرهاى بزرگ براى كشور و براى انقلاب بود.»
ما در گذشته همواره شاهد نهي مقام معظم رهبري از دخالت دولت و دولتيها در انتخابات از طريق معرفي نامزد از سوي آنها بودهايم. شايد يكي از مهمترين دلايل اين نهي همين جلوگيري از تأثير وابستگيها در واگذاري مسئوليتها بوده است.
آري! دولت حتي اگر بدون در نظر گرفتن ملاكهايي چون وابستگيهاي خويشاوندي و گروهيِ نامزدها به خود؛ به انتخاب و معرفي افراد روي آورد در بهترين حالت شبهاتي چون تبديل مراكز نظارتي بر دولت به مراكز مطيع دولت، تلاش براي جاودانه كردن قدرت جناح حاكم و يا تلاش براي دخالت در نتايج انتخابات در اذهان عمومي شكل خواهد گرفت.
با اين حال سخنان مقام معظم رهبري تنها شامل «صاحبان قدرت» نيست، بلكه ايشان هم نامزدها را از نزديك شدن به كانونهاي قدرت منع كردهاند و هم به مردم سفارش كردهاند كه بايد كسانى را انتخاب كنند كه به كانونهاى قدرت متصل نباشند. عمل به اين توصيه باعث حفظ مردمي بودن حكومت خواهد بود.
با توجه به اين سخنان به نظر ميرسد آنچه مورد نكوهش مقام معظم رهبري است؛ نه مخالفت با حمايت احزاب سياسي از كانديداها و نه مخالفت با گرايش كانديداها به احزاب سياسي است بلكه اين نگاهِ صرفاً قدرت طلبانه در گرايش به احزاب يا حمايت احزاب از نامزدهاست كه مورد نكوهش ايشان قرار گرفته است.
آري! آنچه مهم است انگيزهي حضور نامزدها در ميدان رقابت است. هر «نامزد انتخابات بايد با انگيزهى خدمت وارد شود؛ اين را بايد تشخيص داد، بايد فهميد، بايد حدس زد. اگر چنانچه نامزدها به مراكز ثروت و قدرت متصل شوند، كار خراب ميشود.» (بيانات مقام معظم رهبري در ديدار مردم قم، 19 دي ماه 1390)
اما در اين ميان نقش مردم از همه مهمتر و برجستهتر است. مردم ميبايست بدون توجه به حمايت يا عدم حمايت كانونهاي قدرت از نامزدهاي موجود؛ هر نامزد را مستقلاً مورد ارزيابي قرار داده و پس از اطمينان از صلاحيتهاي فردي و اجتماعي هر شخص به او رأي دهند و چنانچه مهمترين ويژگي نامزدي را وابستگي او به كانونهاي ثروت و قدرت يافتند از رأي دادن به وي خودداري ورزند.
و همواره باید این سخن مقام معظم رهبری که در درس خارج فقه مورخ 30/9/94 ایراد فرمودند را مدّ نظر قرار داد:
"حضرت علی (ع) فرمودند ای مردم بدانید هیچ شرافتی بالاتر از اسلام نیست. حضرت فرمود اسلام شرف است، قومت هرکه می خواهد باشد. دیگر در جامعه این آقا نمی تواند بگوید من آقازاده فلانی هستم؛ اینها حرف مفت است!"
و اما سوال اساسی؛
کدام یک از نامزدهای انتخابات با حمايت كانونهاي قدرت و ثروت و با برخورداري از امكانات مادي و معنوي آنها به صحنه انتخابات وارد شده اند؟ و در مقابل کدام یک از نامزدهاي انتخابات مجلس تنها با احساس تكليف شرعي، از آسایش و زندگی خود گذشته و براي خدمت به مردم و جلب رضاي الهي وارد صحنهي انتخابات شده اند؟