به گزارش شیرازه، خرداد ماه 92، حسن روحانی نامزد یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در یک مناظره تلویزیونی اظهار داشت:« خیلی خوب است که سانتریفیوژها بچرخد، اما به شرط اینکه صنعت، اقتصاد و زندگی مردم هم بچرخد»این جمله او کلید «پاستور» شد و وی در 12 مرداد 92 به نهاد ریاست جمهور قدم گذاشت تا سیاست های خود را در حوزه های مختلف پیش ببرد. روحانی در مراسم تنفیذ، نجات اقتصاد ایران را از مهم ترین برنامه های دولتش در زمینه اقتصادی دانست.

رئیس دولت یازدهم، در تریبون های مختلف سیاست خارجی و موضوع هسته ای را به اقتصاد ایران گره زد و راه نجات بحران اقتصادی و معیشت مردم را حل شدن موضوع هسته ای و رفع تحریم ها عنوان کرد. بالاخره در ابتدای سال 94 دولت روحانی با 1+5، یا واقع بینانه تر بگوییم با ایالات متحده آمریکا بر سر جنجالی ترین پرونده جمهوری اسلامی طی سه دهه گذشته در عرصه بین المللی، به توافق رسید.

اینکه چقدر توافق «برجام» توانسته است در زندگی مردم حتی در کوتاه مدت اثر گذار باشد با نگاهی به آمار مرکز آمار، بانک مرکزی و گپ و گفتی با تولید کنندگان و بازاریان می توان به کلیاتی در این باره رسید. آنچه که برداشت می شود فرجام برجام هر چه که باشد، باید پایه های اقتصادی کشور مقاوم سازی و محکم سازی شود.

کارشناسان معتقدند که وابستگی بودجه کشور به درآمد نفت به نقطه ضعف ایران تبدیل شده است و همین امر سبب شده تا مخالفان دکترین جمهوری اسلامی در عرصه بین الملل بعد از اینکه نتوانستند از طرق مختلف ایران را از اهدافش باز دارند با ضربه و فشار اقتصادی ایران را در محدودیت قرار دهند.

حال در این جنگ اقتصادی، برنامه ریزی برای مقابله با آخرین حربه ی دشمن نیازمند همکاری و همدلی مسئولان و  مردم است. راهکار کشور برای مقابله با این جنگ نیز رفتن به سمت اقتصاد مقاومتی است. ایده ای که اکثر صاحب نظران آن را راه برون رفت کشور از مشکلات اقتصادی می دانند.

اقتصاد مقاومتی، وابستگی به خارج از کشور ندارد هر چند تعامل با اقتصاد های منطقه ای و جهانی دارد. این مدل اقتصادی نیازمند یک الگوی علمی متناسب با نیازهای کشور می باشد که دولت مردان باید برای آن برنامه ریزی و اقدام کنند و رسانه ها و کارشناسان نیز ضمن تبیین آن زمینه همراهی مردم را فراهم کنند.