به گزارش شیرازه به نقل از حافظ نیوز، زمانه غریبی است! غریب از این جهت که هزینه های بیداری و بیدارگری در دوران ما، به صورت سرسام آوری افزایش یافته و همواره انگشت های اتهام به سوی بیدارگران جامعه دراز است.
گویی همه ما از بیدارگرانی که هنوز به آرمانهای انقلاب پایبند مانده اند، چیزی طلبکاریم! یکی کسری بودجه اش را طلب دارد، آن دیگری عدم صدور ویزای اقامت در فلان کشور اروپایی را از چشم انقلاب و انقلابیها می بیند و آن دیگری منتظر است تا کرکره انقلاب پایین بیاید تا بلکه کشورمان بار دیگر به دروازه های تمدن لیبرالیسم برسد.
کار به جایی رسیده است که  برخی حتی تاخیر در پرداخت وام های ازدواج را نیز از چشم آرمانهای انقلاب و آنها که هنوز انقلابی مانده اند می بینند!
همزمان با بروز این اتفاقات تلخ در لایه های میانی، در برخی سطوح بالاتر نیز انقلابی ها از گزند اتهام و تهمت در امان نیستند.
اگر برای آینده کشوری که برای استقلال و آزادی اش، صدها هزار خون پاک بر زمین ریخته شده، دل بسوزانی و آینده نگری را از مسئولان طلب کنی، به بیسوادی متهم می شوی و اگر پافشاری کنی، در زمره کاسبان تحریم به حساب می آیی!
زمانی دلواپس بودن نشان از دلسوزی و محبت فراوان بود اما افسوس که در این ایام، دلواپسی های فرزندان انقلاب نیز با تمسخر آنها که انتظار نمی رود مواجه می شود. آنچه که برجام می نامندش، همان است که روز نخست از سوی همین فرزندان انقلاب مورد اعتراض گرفت و علت اعتراض نیز این بود که معترضان می گفتند در برجام، ما به تعهداتمان عمل خواهیم کرد اما اگر طرف غربی عمل نکرد چه؟ آیا باید همه اقتصاد کشور را به عمل کردن آمریکا به تعهداتش گره بزنیم؟ پس اقتصاد مقاومتی و استفاده از ظرفیت های درونی کشور و نگاه به دست متخصصان داخلی کجای معادلات قرار می گیرد؟
در پاسخ به همین پرسشها بود که آنها که هنوز دلبسته راه خمینی هستند، با انواع و اقسام اتهامات مواجه شدند!
و این روزها، از رئیس جمهور و وزیر امور خارجه گرفته تا جناب رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و وزرای اقتصادی کابینه تا هر آنکه بتوان تصور کرد، لب به اعتراف گشوده اند و همان حرف های دیروز دلواپسان را می زنند و از بدعهدی امپریالیسم می گویند! در این میان اما کجاست آنکه از انقلابی ها دلجویی کند و به آنها بگوید شما خائن به کشور و ملت نیستید، شما به منافع ملی پشت نکرده اید و اگر اعتراض کردید، تنها برای اعتلا و پیشرفت همین نظامی بود که سرنوشتش به سرنوشت همه ما گره خورده است.
همزمان با نگارش این سطور، به یاد یکی از دست نوشته های سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی افتادم و دریافتم تا بوده، وضع همین بوده و انقلابیها مظلومان همیشه تاریخند همچنان که انقلاب اسلامی نیز مصداق بارز ”مظلوم مقتدر" است.
(سوالی اگر بکنند آزاد اندیشند...سوال اگر بکنی تفتیش عقاید!
تهمت اگر بزنند در جستجوی حقیقتند... و جواب اگر بدهی دروغگویی!
مسخره ات بکنند انتقاد است... و جواب اگر بدهی بی جنبه ای!
اگر تهدیدت کنند ، دفاع کرده اند ...و اگر از عقایدت دفاع کنی ، خشونت طلبی!
انقلابی ماندن را با همه تراژدی هایش دوست دارم...)