کد خبر: ۸۹۷۴۹
تاریخ انتشار: ۰۸:۴۵ - ۳۰ خرداد ۱۳۹۵

زن باید مجاهد باشد

اگر جهاد یعنی مبارزه، از جان گذشتگی، ایثار و فداکاری و اگر جهاد ابعادی دارد و بعدی از آن جهاداکبر باشد... تو می توانی هر روز در جهاد باشی...
شیرازه: حرف از جهاد که می شود دلمان میگیرد، انگار همه ما خانم ها آرزویی داریم... بانوانی که می خواهند مجاهدانه در صف خادمان اهل بیت (علیها سلام) بایستند و شهید شوند... اسلحه بدست بگیرند و مدافع حرم شوند...
گاه فکر میکنیم که راه شهادت برایمان بسته شده است... برای ما که اجازه انجام هیچ یک از این کارها را نداریم.

شاید بقول دوستان گاه گاهی هم اشک بریزیم که نمی توانیم ابراهیم باشیم، نمی توانیم محمد هادی باشیم، نمی توانیم علی باشیم... و با خود می اندیشیم پس چگونه شبیه ابراهیم هادی، هادی ذوالفقاری، علی خلیلی و دیگر شهدا شویم؟ چگونه مدافع اهل بیت شویم؟

اگر جهاد یعنی مبارزه، از جان گذشتگی، ایثار و فداکاری و اگر جهاد ابعادی دارد و بعدی از آن جهاداکبر باشد... تو می توانی هر روز در جهاد باشی...

آنگاه که چادرت را نجیبانه با دستهایت محکم می‌گیری تا از نگاه ها در امان بمانی.
آنگاه که در گرمای آتشین آفتاب چادرت را همانگونه بر سر نگه می داری که در سرمای زمستان... و در مقابل سرما و گرما تاب می آوری و سنگر از دست نمی دهی.
آنگاه که دوست داری مانند برخی دیگر، شیطنت کنی، بدوی، بخندی... اما تو با خودت مبارزه می کنی و می ایستی و حیا را در نگاهت، کلامت، رفتارت و حتی قدم برداشتنت حفظ می کنی.

اگر مدافع حرم نمی توانی باشی می توانی مدافع حریم ها باشی، می توانی تربیت کننده نسلی از مدافعین باشی... می توانی انتقال دهنده مفاهیم، افکار و عقیده ها باشی...  پیوند دهنده نسلها
می توانی مدافع چادرت باشی... مدافع خانواده ات باشی

و تو می توانی هر روز شهید شوی...
آن هنگام که به فرموده پیامبر (ص)، در برابر ناملایمات در خانواده صبوری میکنی... آن هنگام که به قصد تنظیف خانه، چیزی را جابجا می کنی...
 آن هنگام که از تمام خواسته هایت می گذری... دلت را به پای دل خانواده ات می گذاری و از خواسته های مادی و یا غیر مادی خود می گذری تا کانون خانواده را آرام نگه داری...
آن هنگام که در مشاجرات و دلخوری هایی که گاها کانون گرم خانواده ات را درگیر می کند، گوی سبقت را می ربائی و رشته این مشاجرات را پاره میکنی و آن را " گذشت" می نامی...
آن هنگام که محیط مساعدی را برای رشد و کمال خود و خانواده ات آماده می کنی و از خودت و خواسته هایت می گذری...
تو شهید می شوی...

شهادت تو از جنس خود توست؛ ظریف و زیبا... اسلحه ات نیز به ظرافت فطرت توست... شهادتی خانمانه... شهادتی که می توانی هر روز تکرارش کنی...
می توانی شاخصه های یک "بانو" را در خودت حفظ کنی... خلاقیت، متانت، معنویت، دید عمیق و قدرت تحلیل... و با هرچیزی که تو را اندکی از این شاخصه ها دور می کند مبارزه کنی و پیروز این میدان باشی.
می توانی اباذر گونه در صحنه های فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی مبارزه کنی.
هرچند که همگان خوب می دانند که تو از بدست گرفتن سلاح هراسی نداری و به گاه نیاز در نبرد با سپاه دشمن حاضر می شوی... چنانکه مادران این سرزمین در جنگ هشت ساله، روحیه مجاهدت خویش را به نمایش گذاشتند.
نبرد هنوز هم ادامه دارد و جهاد همچنان باقیست....

*ز.آسایش
نظرات بینندگان