به گزارش شیرازه مهر ماه در شیراز رنگ و بویی دیگر دارد. از طنین گامهای محکم مرزداران نظام مقدس جمهوری اسلامی در رژه 31 شهریور ماه تا حرکت نونهالان کلاس اولی و بازار داغ کیف و کفش و کتاب تا شروع بادهای پاییزی و برگ ریزانی که همیشه حس خوبی را تداعی می کند.

 پاییز را بهار عاشقان گفته اند اما در مهرماه در شیراز درکنار تمام زیبایی ها روزی را در میان خود دارد که این روز در جهان محترم شمرده می شود.

بیستم مهرماه یادروز لسان الغیب و خواجه راز ،حافظ شیرین سخن است حافظی که مقام معظم رهبری درمورد ایشان می فرمایند: «بدون شک حافظ درخشان ترین ستاره فرهنگ فارسی است در طلوع این چند قرن تا امروز هیچ شاعری به قدر حافظ در اعماق و زوایای ذهن و دل ملت ما نفوذ نکرده است.»

متنی بلند و شیوا که در سال 1367 حضرت آیت الله خامنه ای در آئین گشایش کنگره جهانی حافظ ایراد فرموده اند والحق که بی نظیر و نگاهی نو به حافظ بود و خوب است که امسال این محتوای عمیق و تحلیل صحیح رهبری معظم انقلاب در همایشی تحلیل و تبیین گردد.

اما نگارنده یک نگرانی دارد و آن اینکه چرا باید یک عارف به تمام معنا و حافظ قرآن و یک صاحب اسرار با آن همه شخصیت والا ، متاسفانه توسط برخی مصادره گردد و حافظ را درویشی مو بلند و کشکول به دست و شاید با برخی رفتارهای زشت و زننده امروزی و معتاد به تریاک و باده پرست نگریست؟! در حالیکه این زشت ترین قرائت از جناب حافظ است که متاسفانه در سال های متمادی همچنان اینگونه رفتارها استمرار یافته ، دستگاه های متولی نیز آبی به چنین آسیابی ریخته اند .

کوتاه سخن اینکه بر همه ما است تا با نگاهی از سر معنا و احساس مسئولیت برنامه های درخور شأن یک حافظ قرآن برگزار کنیم.

سؤال این جاست چرانباید  در یادروز حافظ بزرگان قرآنی بر مزار ایشان جمع شوند  و صرفا مراسمی برگزار گردد که برخی مواقع شباهت بیشتری با کنسرت های بسیار سبک برگزار گردد که اگر چنین باشد تذکر وهشداری است برای دست اندرکاران و جفایی است به خواجه اهل راز در شیراز.