شیرازه، در زیر آسمان شهر و در هیاهوی روزمرگی، افرادی در اقشار مختلف هستند که بدون نگاه صرف به زندگی مادی و به‌قول‌معروف دو دو تا چهارتا کردن، دستان همشهریان و هم‌وطنان خود را به گرمی می‌فشانند و سعی می‌کنند قسمتی از نیازهای آن‌ها را با مشارکت در امور عام‌المنفعه برطرف نمایند. احمدعلی امیر غفران پزشک متخصص قلب است که سالها در شیراز طبابت می‌کند.آنچه در ادامه آمده گفتگوی ما با این پزشک حاذق است.

لطفاً خودتان را بیشتر معرفی کنید؟
دکتر احمدعلی امیرغفران متولد  تهران هستم ، بعد از گذراندن دوران ابتدایی به شیراز آمدبم و در حال حاضر نیز ساکن شیراز هستم.تحصیلات دانشگاهی را در رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز گذراندم و بعد از دوران جراحی عمومی در همین دانشگاه به‌واسطه راهنمایی یکی از اساتیدم به نام دکتر نوابی به انگلیس و فوق تخصص جراحی قلب را در دو زمینه بالغین و کودکان فراگرفتم و بعد از اتمام دوران تحصیل به ایران برگشته و در دانشگاه علوم پزشکی شیراز استخدام شدم.14 سال نیز رئیس بخش جراحی قلب دانشگاه بوده و در حال حاضر نیز مشغول فعالیت در بیمارستان خصوصی  و دولتی در شیراز هستم.

چرا به ایران برگشتید؟
علی‌رغم اینکه تحصیلاتم را آنجا گذراندم و حتی می‌توانستم آنجا مستقر شوم ولی به دو دلیل به کشور بازگشتم که قسمت عمده آن تعهدی بود که نسبت به مردم مملکت خود داشتم از این بابت که اگر چیزی یاد گرفتم باید در درجه اول در اختیار مردم میهنم قرار دهم چون به‌خصوص در آن زمان خیلی از کارها در ایران انجام نمی‌شد و دلیل دوم از برگشتنم به ایران قول شفاهی بود که زمان رفتن به استادم دادم و بابت این تعهد اخلاقی برگشتم.

دوران دانشگاه چگونه گذشت؟
کارهای تحقیقاتی بسیاری در دوران دانشجویی انجام دادم به‌عنوان‌مثال نگارش کتابی به همراهی دکتر تابعی برای دانشجویان پزشکی. بعد از فارغ‌التحصیلی همیشه سعی کردم اطلاعات خود را به‌روز کنم واخرین اطلاعات و تکنیک‌ها را کسب و در اختیار بیماران قرار دهم وبدلیل اینکه این رشته در سطح جهانی به‌سرعت در حال پیشرفت است سعی درراه‌اندازی تکنیک‌های روز دنیا در ایران هستم.

خانواده هم جز جامعه پزشکی هستند؟
همسر بنده همیوتیپ که یکی از رشته‌های وابسته به طب سنتی است ویکی از فرزندانمان دانشجوی دندان‌پزشکی است و دیگری محصل است.

از علت گرایش پسرتان در رشته دندان‌پزشکی بگویید و ایا فرزند دیگر مجبور به تحصیل در رشته پزشکی خواهد بود؟
پسرم بر اساس علاقه شخصی خود به این رشته روی آورد وبه شخصه شاید به دلیل سختی‌هایی که خودم در این رشته گذراندم زیاد علاقه‌مند به روی آوردن فرزندم نیز به این رشته نبودم پزشکی رشته‌ای است که وقتی وارد آن می‌شوی باید بعضی چیزها رو فدا کنی و مجبور می‌شوی از ابعادی از زندگی خود صرف‌نظر کرده و نهایتاً سبب سپری کردن مدت‌زمان کوتاهی با خانواده خود شود.
اصلاً هیچ‌یک از فرزندانم اجبار به خواندن در یک‌رشته خاص نیستند و دلیل موفقیت خودم را در این می‌بینم که بر اساس علاقه به این رشته روی آوردم و تا الآن نیز عاشق آن هستم.

فرزندان در انتخاب رشته با شما مشورت می کنند؟
به‌عنوان پدری که تجربیات زیادی در رشته پزشکی دارم بر خود وظیفه میدانم که اطلاعات خود را به آنان منتقل کنم چراکه در غیر این صورت در حقشان جفا کردم اما به نظریات آنان نیز احترام گذاشته و نهایتاً شخص خودشان هستند که تصمیم نهایی را می‌گیرند. پسر کوچکم تمایل زیادی به فعالیت درزمینهٔ تجات و ورزش دارد.

از آشنایی خود با همسرتان بگویید
زمان آشنایی ما در دوران دانشجویی بود ازدواج ما به‌صورت کلاسیک بود و خدا را سپاس میگویم که در طول زندگی من و فرزندانم را موردحمایت خود قرار داده است.از طرفی خوشحالم با توجه به این زمان بسیارکمی که در کنار خانواده هستم اما به‌واسطه کاری که انجام می‌دهم و سبب افتخارشان شده‌ام خدا را شکر می‌کنم در ضمن یکی از دلایلی که پسر کوچکم علاقه‌مند به تحصیل در رشته پزشکی نیست بابت همین امراست.

چرا در بین این‌ همه رشته پزشکی و چرا در بین رشته پزشکی قلب را ترجیح دادید؟
به‌طورکلی پزشکی دو بعد دارد یک بعد معنوی است که قطعاً در تصمیم‌گیری همه پزشکان مؤثر است و بعد دیگر هم حس احترام و مسائل مالی است.اما از علت به گرایش به جراحی قلب باید بگویم از زمان کودکی بر اساس حس و آرزویی که مادرم به این داشت که فرزندانش را به اوج برساند و همچنین استعدادی که در وجود خود می‌دیدم نهایتاً سبب شد که به رشته پزشکی گرایش پیدا کنم علت دیگر نیز به دلیل بالا بودن مرگ‌ومیر افراد جامعه به علت این بیماری بود.

اگر به گذشته برگردید مجدداً رشته پزشکی را انتخاب می‌کنید؟
صدرصد.

این به خاطر موقعیتی است که کسب کرده‌اید؟
به عقیده من مهم نیست که شما در چه رشته‌ای تحصیل می‌کنی مهم این است در رشته‌ای که انتخاب می‌کنید  و قدم می‌گذارید موفق شوید ازنظر بنده اگر در هر رشته‌ای تحصیل می‌کردم مجدداً به جراحی قلب برمی‌گشتم چراکه احساس می‌کنم در هیچ جا به این عظمت به مردم کمک نمی‌شود چراکه جان انسان درگرو آن است.آدم‌های واقع‌بین باید بر اساس توانایی خود تصمیم به انتخاب رشته کنند.
 بعد از پایان دوره پزشکی درگیری ذهنی بنده از این باب بود که در چه رشته‌ای ادامه دهم تا اینکه زمانی در مقابل تلویزیون شاهد تماشای سیرکی بودم و در آن مشاهده کردم که افراد عادی قادر به انجام فعالیت‌های عجیبی هستند؛ همان‌جا جرقه‌ای در ذهن من زده شد که با تمرین و سعی و تلاش قادر به انجام بسیاری از اعمال می‌توان زد و سبب شد نهایتاً جراحی عمومی و سپس جراحی قلب را تحصیل نمایم.

چه توصیه‌ای به دانشجویان پزشکی که خواستار به دست آوردن جایگاهی مثل شما هستند دارید؟
زمان فعلی نسبت به دوران ما، شرایط تغییر پیداکرده و شاهد رقابت شدیدتری هستیم. توصیه من به همه دانشجویان این است که، پشتکار، پشتکار و پشتکار داشته باشند چراکه به‌واسطه داشتن پشتکار است که می‌توانی از دیگران سبقت بگیری و توصیه دیگر بنده اینکه هیچ‌وقت نباید به چیزی که به دست اوردی قانع باشی. یکی از دلایلی که من خودم را فرد موفقی بدانم همین مسئله است. چراکه باتجربه 23 ساله خود درزمینهٔ جراحی قلب باز اگر درجایی از دنیا اطلاع پیدا کنم که کار جدیدی صورت گرفته، شخصاً سفرکرده و مثل یک دانشجو در پی کسب علم می‌شوم.

به‌طور میانگین چند عمل در هفته انجام می‌دهید و عمده آنچه نوع عملی است؟
15 تا 20 عمل در هفته انجام می‌دهم که در 90 درصد آن جراحی عمل باز است.

اولین عمل جراحی قلبی که انجام دادید در به سالی بود و آیا چیزی از آن  به خاطر دارید؟
به یاد دارم که اولین جراحی انجام‌گرفته در بهمن‌ماه سال 72در رابطه با دختربچه‌ای 3 ساله بود که باحالتی بی‌هوش بر روی دستان پدر به بیمارستان آورده شد؛ درحالی‌که هیچ امیدی به آن نبود چراکه مبتلابه ناراحتی قلبی مادرزادی و نیاز به سه مرحله عمل داشت و آن روز مرحله اول جراحی با موفقیت انجام گرفت و در حال حاضر یک خانم 26 ساله‌ای است که هرازگاهی نیز به بنده سر میزند.

زیباترین دعایی که از بیماران در ذهنتان نقش بسته را به یاد دارید؟
یکی طول عمر که بتوانم در خدمتگزاری بیماران انجام‌وظیفه کنم و دیگری دعا در حق پدر و مادرم است که باارزش‌ترین سرمایه من است.

درباره افتخارات علمی‌تان بیشتر توضیح فرمایید؟
چند عمل به ابداع خودم در سطح بین‌الملل انجام دادم که حداقل دو مورد در مجامع جهانی ارائه‌شده و چندین عمل جراحی که قبلاً در سایر کشورهای پیشرفته انجام می‌گرفت برای اولین بار در ایران انجام دادم.عمده فعالیت این مرکز در دو بخش اعمال جراحی قلب کم تهاجمی و دیگری پیوند عروق کرونر به روش تمام شریانی است.
همان‌طور که میدانید در جراحی قلب باز جناغ سینه از بالا به پایین باز می‌شود که در حدود 15 سال پیش گروه‌هایی در المان به انجام جراحی قلب بدون باز کردن قفسه سینه اقدام نمودند که درواقع انجام جراحی کم تهاجمی که به آن اشاره کردم در همین مقوله جای می‌گیرد.
در حدود 6 سال پیش در سفری به آلمان با این روش آشنا و بلافاصله شخصاً با بستن قراردادی تجهیزات لازم را به کشور آورده و این روش علمی راه‌اندازی کردم ودرطی 7 سال اخیر تنها مرکزی که به‌صورت کلاسیک بیشترین عمل را در این زمینه انجام می‌دهد در این مرکز است.
شایع‌ترین عمل جراحی قلب، جراحی عمل عروق کرونر است که در آن افرادی که دچار گرفتگی قلب شده‌اند، پزشک رگ را عمدتاً از پا گرفته و به قلب پیوند می‌زند.
درروش بالن زدن، که در تخصص داخلی قلب است اگر یک رگ گرفته شود و خصوصیات خاصی داشته باشد، بدون عمل از طریق آنژیوگرافی بالن زده و این گرفتگی را از بین می‌برد. مریض‌هایی که تعداد رگ‌های گرفته‌شان از حدی بیشتر شودبطوریکه برطرف شدن آن از طریق بالن امکان‌پذیر نیست برای عمل فرستاده می‌شوند.در این عمل که قدمتی طولانی دارد و در حال حاضر نیز انجام می‌شود،از شریانی که در پشت قفسه سینه است استفاده و بقیه را از سیاهرگ‌های پا بکار برده و پیوند می‌زنند. در این روش به دلیل اینکه جنس سیاهرگ‌های پا متفاوت از رگ‌های قلب است بعد از ده سال شانس گرفتگی بالاست.
درروش مای پیشرفته‌تر تمام پیوندها از سرخرگ‌های بدن که در پشت قفسه سینه است بکار می‌رود که نسبت به روش قبلی بسیار پیچیده و طولانی‌تر است و شانس گرفتگی بعد از گذشت زمان بسیار کمتر است.
این روش در شیراز توسط بنده و در ایران نیز بیشترین عمل انجام‌شده در مرکز ما است که امیدوارم در سایر مراکز نیز این روش راه‌اندازی که بیشترین سود نصیب خود بیماران می‌شود.
آخرین عملی که انجام داده‌اید به یاد دارید
بامداد دیروز بود که از ساعت 12 نیمه‌شب تا 2 بامداد به طول کشید، پسربچه‌ای یک‌ساله دچار ناهنجاری قلبی بود که در یک عملی پیچیده نتایج رضایت بخشی به دست آمد.

جناب دکتر شنیده‌ایم شما در کارهای عام‌المنفعه نیز شرکت می‌کنید
ترجیح می‌دهم صحبتی نکنم چراکه اگر عام‌المنفعه باشد، نیازی به بیانش نیست.
در پایان می‌توانم بگویم که کارهای ما حاصل تلاش گروهی از پزشکان بیهوشی، داخلی قلب و پرستاران است و اینکه تنها پاداشی که ارزشمند است، حل مشکلات مردم است چراکه پاداش مادی گذراست و تنها پاداش معنوی است که باقی می ماند و آن سلامت بیماران است.

گزارش: رضا کوهی