یادداشت؛
به اسم روزنامه اما شهردار نویس
در عصری که اطلاعات به صورت ثانیه ای در جهان در حال گردش است و کوچکترین اتفاقی که می افتد در دنیا به طور لحظه ای منتشر می شود کم لطفی است که ما این رسالت عظیم خبرنگاری را فدای اشخاص کنیم.
خبرنگار شیرازه در مورد یکی از روزنامه های محلی شیراز اینگونه نوشت : بنابر یک عادت همیشگی کنار چند نفر دیگر از مردم شهر، رو به روی یک کیوسک مطبوعاتی ایستادم تا همچون گذشته، تیترهای آن روز نشریات و جراید را بخوانم؛ احساس کردم نوشته ها، عکس ها و همچنین نام ها جلوی چشمانم تند تند رد می شوند و این تکرار ادامه داشت.میان این همه مطلب، عکس و نام، یک روزنامه استانی توجهم را به خودش جلب کرد، عکسی سه بعدی که حتی در کادر اصلی هم جا نگرفته بود چشمانم را خیره کرد؛ خم شدم و آن را از روی پیشخوان کیوسک برداشتم، چنان محو این عکس شدم که فراموش کردم حتی پول روزنامه را به صاحب کیوسک بدهم!
روزنامه را برداشته و بر روی یک صندلی در پیاده رو نشستم و مشغول نگاه کردن و خواندن شدم، چند مورد در صفحه اول این روزنامه قابل تامل بود و سوالات بیشماری را در ذهنم به وجود آورد.
شاید سوالات ذهن من سوالات شما هم باشد و یا شاید شما هم چون من با دیدن و خواندن این روزنامه دنبال قطعه گمشده ای بودید تا این پازل ذهن خود را کامل کنید.
اگر بخواهم از صفحه اول آن روزنامه بگویم و آنچه که دیدم را بازگو کنم، اول از هر چیزی عکس های آن قابل تامل بود و جای تعجب داشت، سه عکس در صفحه اول روزنامه مورد نظر بود که با چینش خاصی انتخاب شده بود، عکسی از مدیر عامل شهرک های صنعتی و عکسی از شهردار شیراز که تصویر مقام معظم رهبری را در بر گرفته بود.
ظاهرا شهردار شیراز، تمام قد مرز قاب های این روزنامه را شکسته بود.
بعد از عکس ها نوبت به خواندن تیترها رسید، تیترهای قابل تامل که لحظاتی برای درک آنها زمان نیاز بود تا بتوانم منظور نویسنده آن را درک کنم.
در عصری که اطلاعات به صورت ثانیه ای در جهان در حال گردش است و کوچکترین اتفاقی که می افتد در دنیا به طور لحظه ای منتشر می شود خالی از لطف نیست اگر بخواهیم رسانه را قلب یک کشور در جهان بدانیم.
افرادی که صاحب قلم هستند و حرفی برای گفتن دارند یک رسالت سنگینی بر عهده دارند و آن روشنگری است.
حرفه خبرنگاری مقدس است و نباید طوری رفتار کرد که بسیاری این حرفه را با کار تملق اشتباه بگیرند. البته غالب مسئولین نیز در این امر مقصر هستند و رسانه های متملق و چاپلوس را می پسندند.
اگرچه رساندن خدمت صادقانه مسئولین به مردم خود یکی از رسالت خبرنگاران است، ولی این به تنهایی کافی نیست!
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
نظرات بینندگان
خدا شهرداری و روزنامه را به راه راست هدایت کنه.
خدا کنه عمدی نبوده باشه.
فعلا صاحب امتیاز مجوز از شهردار میخواد