به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، از این پس هر بامداد را با نوری از آیات آسمانی قرآن کریم آغاز می‌کنیم؛ تلاشی کوچک؛ اما پرمعنا برای جاری‌ساختن نسیم وحی در کوچه‌پس‌کوچه‌های زندگی‌مان.

آیه ۲۹ سوره کهف و معنای آن به شرح زیر است:

«وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ ۖ فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِنْ یَسْتَغِیثُوا یُغَاثُوا بِمَاءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا»

«و بگو: سخن حق که قرآن است فقط از سوی پروردگار شماست؛ پس هر که خواست ایمان بیاورد، و هر که خواست کافر شود، به‌یقین ما برای ستمکاران آتشی آماده کرده‌ایم که سراپرده‌هایش بر آنان احاطه دارد، و اگر از شدت تشنگی استغاثه کنند با آبی چون مس گداخته که چهره‌ها را بریان می‌کند به استغاثه آنان جواب‌گویند، بد آشامیدنی و بد جایگاهی است».

نکته‌های آیه ۲۹ سوره کهف

آیه، گویا پاسخ به کسانی است که برای ایمان‌آوردنشان، شرط و شروط می‌گذارند و می‌گویند: شرط گرویدن ما آن است که فقرا را طرد کنی.

گرچه مردم در انتخاب ایمان و کفر مختارند، ولی باید بدانند که سرانجام کفر، عذاب سوزان قیامت است.

«سرادق» یعنی سراپرده، و تنها یک‌بار در قرآن آمده است، آن هم درباره دوزخیان.

امام رضا علیه‌السلام به یکی از کارمندان طاغوت فرمود: اگر از کوه بیفتم و قطعه‌قطعه شوم، بهتر از آن است که کارگزار طاغوت باشم، مگر آنکه مشکلی از مؤمنان بگشایم. سپس فرمود: خداوند، کارگزاران طاغوت را در سرادقی از آتش قرار می‌دهد تا از حساب خلایق فارغ شود.

پیام‌های آیه ۲۹ سوره کهف

۱- تقاضای طرد فقرای مؤمن حقّ نیست، بلکه حقّ آن است که از طرف خدا باشد.

۲- گرایش و عدم گرایش مردم، در حقّانیّت دین تأثیری ندارد.

۳- پیامبر مسئول ابلاغ است و انسان‌ها در پذیرش ایمان و کفر آزادند.

۴- کفر، ظلم به خویشتن است.

۵- دوزخ، از هم اکنون آماده است.

۶- سرنوشت انسان در گرو گرایش‌ها و اعمال اوست.

۷- توجّه به فرجام شوم کافران، نقش مهمی در تربیت انسان دارد.

۸- معاد، جسمانی است.

انتهای خبر/