به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، هر سال، با فرارسیدن هفدهم مردادماه، که در تقویم رسمی کشورمان به نام  «روز خبرنگار» مزین شده، یاد و خاطره آنان که حقیقت را تنها سرمایه خود دانسته و سرانجام جان عزیزشان را در راه آگاهی‌بخشی و دفاع از مظلومان فدا کردند، بیش از هر زمان دیگری زنده می‌شود.

 این بزرگداشت، امسال معنایی عمیق‌تر و رنگ و بویی از خون و مقاومت به خود گرفته است؛ آن هم به واسطه جان‌فشانی‌های بی‌بدیل خبرنگاران فلسطینی. این دلیران عرصه خبر، در میان چرخ‌دنده‌های وحشیانه جنگی تمام‌عیار، با دوربین و قلم‌شان خط مقدم مقاومت را معنا کردند و به نمادی از شجاعت و ایثار تبدیل شدند.

رسالت روایت حقیقت

روز خبرنگار، نه یک مناسبت خشک تقویمی، بلکه تجدیدعهدی عمیق با رسالتی بزرگ است: رسالت روایت حقیقت. امسال، تجلیل از این روز بدون گرامیداشت شهدای خبرنگار فلسطینی، امری ناقص و حتی بی‌معنا خواهد بود.

 آن‌هایی که واژه‌هایشان از خون پاکشان جوشید، تصویرشان از میان دود و آوار خانه‌های ویران شده مخابره شد و صدایشان هرگز در هیاهوی سلاح‌های مرگبار اشغالگران خاموش نشد. آن‌ها ایستادند، دیدند، ثبت کردند و روایت کردند تا جهان بداند در غزه چه می‌گذرد.

جنگ غزه: رسانه‌ها در خط مقدم آتش

جنگ ددمنشانه و بی‌رحمانه در غزه، بیش از هر چیز دیگری، رسانه‌ها را به خط مقدم کشاند. سال‌هاست که صحنه‌های دلخراش خانه‌های ویران، پیکرهای بی‌جان کودکان معصوم و مادران داغدار که بر بالین جگرگوشه‌هایشان شیون می‌کنند، تنها و تنها از لنز دوربین خبرنگاران شجاع و متعهد فلسطینی به گوش و چشم جهانیان می‌رسد.

این رسالتی مقدس است که آن‌ها با شجاعتی بی‌نظیر به دوش کشیدند؛ اما این شهامت، بهایی سنگین و جانکاه داشته است؛ ده‌ها خبرنگار، عکاس و فعال رسانه‌ای فلسطینی تا امروز جانشان را فدای حقیقت و آزادی کرده‌اند.

هر نام، هر چهره و هر زندگی‌ای که از این قافله به سوی شهادت پرکشید، سند مظلومیتی بی‌بدیل برای یک ملت و لکه ننگی ابدی بر دامان عاملان این جنایات است.

شهادت؛ نه فقط از دست دادن چند نفر، که سانسور یک تاریخ

شهادت این عزیزان، صرفاً از دست دادن چند خبرنگار نیست؛ بلکه به مثابه بُریدن بخشی از حافظه تاریخی مظلومیت مردم فلسطین است. این اقدام، به وضوح نشان می‌دهد که اشغالگران تا چه حد از قدرت روشنگری و آگاهی‌بخشی قلم و دوربین می‌ترسند و چگونه برای اعمال سانسور و تحمیل خودکامگی و روایت‌های دروغین خود، حاضرند دست به هر جنایتی بزنند.

در سویی از دنیا، برای بسیاری از جوامع، خبرنگاری حرفه‌ای آرام، بی‌خطر و حتی پر از شهرت و رفاه تصور می‌شود؛ اما در فلسطین، خبرنگار بودن یعنی «هدف اول» سربازان صهیونیست؛ یعنی باید «کلمه» را پا به پای گلوله و خمپاره دشمن به دوش کشید و با تمام وجود، فریاد مظلومیت را به گوش جهان رساند.

آخرین تصاویر «شیرین ابوعاقله» که در حین انجام وظیفه به ضرب گلوله مستقیم صهیونیست‌ها به شهادت رسید، فریادهای «یاسر مرتجی» که در میان هیاهوی جنگ، حقیقت را روایت می‌کرد و ده‌ها نام دیگر از شهدای رسانه، امروز نه تنها نمادی از جان‌نثاری بی‌مانند در عرصه رسانه است، بلکه باید در صفحات زرین تاریخ بشریت برای همیشه ثبت شود. آن‌ها بُرنده‌تر از هزاران سلاح، روایتگر زخم‌های عمیق آزادی و مظلومیت یک ملت شدند.

قلم‌هایی که هرگز نمی‌میرند

روز خبرنگار، بیش از هر چیز، تجلیل از قلم‌هایی است که شاید دیگر صاحبانشان در میان ما نباشند، اما شعله روشن راه‌شان در رسانه‌ها، در قلب جنبش‌های آزادی‌بخش و در سینه هر انسان آزاده‌ای در سراسر جهان فروزان باقی خواهد ماند.

 یک خبرنگار واقعی، چشمی است که کنار مردم می‌بیند، صدایی است که برای بی‌صداترین‌ها فریاد می‌زند و قلبی است که با حرارت بی‌وقفه برای حقیقت می‌تپد؛ و دقیقاً به همین دلیل است که خبرنگاران شهید فلسطینی، الگویی بی‌بدیل و الهام‌بخش برای همه اهالی رسانه در سراسر جهان هستند.

یادشان جاودان، راهشان مستدام و نامشان برای همیشه در دفتر تاریخ آزادی انسان‌ها زنده باد. روز خبرنگار بر همه خبرنگاران پر تلاش و متعهد ایران و جهان مبارک.

 با آرزوی قلم‌هایی همیشه زنده و بی‌مرز!

✍️نویسنده صدیقه خالقی

خبرنگار و فعال فضای مجازی