به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «شیرازه»، شاید اکنون که مقداری فضای روانی و رسانه شهر شیراز آرام‌تر شده، بشود نقدی به فضاسازی‌های دوره‌ای و متهم کردن منظم شهرداری شیراز در مسائل مختلف فرهنگی این شهر انجام داد.

و این حجم‌ها را فرار به جلو ارگان‌ها و مسئولانی دانست که خود در این فجایع فرهنگی شریکند؛ اما با برجسته کردن نقش شهرداری در حواشی فرهنگی شهر شیراز از مسئولیت خود شانه خالی می‌کنند.

در این شهر همه مسئول هستیم از آن شهروند عادی که به فرموده رهبری با یک تذکر ساده و امر به معروف می‌تواند جلوی یک فساد و تظاهر به منکر را بگیرد تا فلان انجمن و تشکل که نامش را از شهدا گرفته و خود را به این و آن منتسب می‌کند.

این‌ها بماند تا برسیم به سازمان‌های عریض و طویلی که فلسفه وجودی آنها با همه پسوندهای انقلابی و اسلامی که دارند، باید جلوگیری از رخداد این وضعیت‌های ناجور باشد.

اما همگی کار را رها کرده‌ایم و مثل اینکه وظیفه ما تبدیل شده است به یک غر زدن و نهایتاً به دست گرفتن یک تابلو و چرخیدن نیم ساعته در یک خیابان و سپس چک کردن اخبار برای اینکه ببینیم شهرداری شیراز کجا یک گاف داده است تا همان جا را بهانه‌ای برای راه‌اندازی یک موج رسانه‌ای قرار دهیم.

و اما سئوال این است که اصلاً «کار فرهنگی» وظیفه چه کسی است، آیا شهرداری که کار اصلی آن ساختن و مرمت چیدمان شهری است باید کار فرهنگی کند. اگر هم در وظایفش اندکی به آن پرداخته شده آیا این اصل وظیفه اوست یا فرعی است که بنا به داشتن اختیار مدیریت شهری به آن واگذار شده است.

اما همین ارگان را مقایسه کنید با فلان سازمان و اداره کل که اتفاقاً ظیفه‌ اصلی آن، کار فرهنگی و میدانی است  و برای این ایجاد و تاسیس شده است. اما جالبست همین‌ها سال‌ها سکوت کرده و اکنون چنان پشت شهرداری پنهان شدند که حتی آن غدغه‌مندان همیشه متحصن نیز آنها را نمی‌بینند که از آنان مطالبه کنند و فقط آدرس شورای شهر را بلد می باشند.

و اینان آنقدر شهرداری را بزرگ می‌کنند، آنقدر از این ارگان در مسائل فرهنگی متوقع می‌شوند که حتی یک مراسم بخش خصوصی و دعوت از رقاصه‌ای را به این ارگان ربط داده و خواستار عزل شهردار و پاسخگویی شورا هستند، در حالیکه فلان مدیر کل منصوب شده برای کار فرهنگی در این شهر در اتاق امن خود در حال نوشیدن چای لبسوزش است.

اگر در این شهر یک دلسوز وجود دارد بیاید برای یک بار هم که شده فلان فراخوان با ۱۰ اسم را که همه اش با یکدیگر به ۱۰۰ نفر هم نمی‌رسد به درب فلان سازمان ببرد و یقه فلان مدیرکل را بگیرد و بگوید تو برای این شهر چه کار کردی؟ کدام مراسم را خوب هماهنگ؟

کدام هنرمند تراز انقلاب را تربیت؟ کدام ضلع حرم را برای کار فرهنگی مهیا؟ و کدام خوراک تبلیغاتی را آماده کرده ای؟؟

آری! در این شهر همه مقصر هستند، همه به اندازه خود و حتی شهرداری نیز به سهم زیاد خویش، اما ای کاش همه مدیران ما و همه آن تابلو‌به‌دستان، مانند آن بانوی غدغه‌مندی بودند که بی‌نام و نشان همچنان گل رزش را با لبخند به دخترکان ضلع شرقی ارگ می‌دهد و آنان را به حجاب تشویق و یا چون آن هیئت و کانون می‌شدیم که اگر فریادی هم می‌زند از وسط معرکه میدان کار می‌زند؛ نه مانند ما که هنوز بار مسئولیت خود را باور نکرده و یا با حمله به شهرداری، در پی پنهان شدن در پشت شهرداری شیراز هستند.

انتهای خبر/224224