شهرستان ها >> زرقان
رنگ فراموشی بر هنر گیوه بافی در زرقان
صنعت دیرین گیوه بافی با توجه به مشقت بالا و درآمد پایین رو به فراموشی است و مسئولان باید برای احیای این صنعت گامی مهم بردارند.
به گزارش شیرازه، گیوه یکی از صنایع دستی نام آشنای ایرانی است که متاسفانه در معرض خطر
فراموشی است. گیوه از قدیمی‌ترین کفش‌هاست که در گذشته برای تمام فصول
استفاده می‌شد و امروز بخاطر دوام بالا، خنکی و سبک بودنش نوعی پاپوش
تابستانی است.
استفاده از گیوه به
مرور زمان بسیار کم شده و ورود انواع کفش‌ها موجب شده تا گیوه‌های یک دست
قدیم امروز به طرح‌های مختلف ارائه شوند،تمام مراحل تولید این پاپوش دستی
است و نخ آن عموما از نخ قالی یا نخ ابریشم تهیه شده و برای کف آن هم از
پارچه، لاستیک یا چرم استفاده می‌شود.
تا اوایل سال ۱۳۳۲ که هنوز از کارخانه های کفش خبری نبود، گیوه رونق خوبی داشت، اما امروزه استقبال مردم از مدلهای جدید کفشهای صنعتی بازار گیوه را راکد کرده است و بجز افراد قدیمی کمتر کسی گیوه می پوشد و در حال حاضر تنها یک نفر در شهر زرقان به هنر گیوه بافی مشغول می باشد.
متأسفانه در سال های اخیراین پاپوش سنتی به دلایلی از جمله هزینه بالای تولید و جایگزینی انواع و اقسام کفش های دست دوز و صنعتی، با کم توجهی و عدم استقبال مواجه شده و این امر باعث از بین رفتن رونق بازار تولید و فروش و در نتیجه فراموشی این هنر گردیده است.
اما در این گوشه ساکت بازار هنوز هم کسانی هستند که بافت و فروش گیوه برایشان مهم است و با تمام سرمایه شان تلاش می‌کنند تا این هنر زنده بماند و نفس‌هایش قطع نشود.
صنعت دیرین گیوه بافی با توجه به مشقت بالا و درآمد پایین رو به فراموشی است و مسئولان باید برای احیای این صنعت گامی مهم بردارند و اگر مسئولان و مردم تلاش کنند و با راه اندازی واحدهای تولیدی وسیع تر در گیوه دوزی و تهیه رویه گیوه، این شغل را حمایت کنند، زمینه اشتغال زایی برای افراد زیادی محیا می شود.
به هرحال ، هنر گیوه دوزی صرفنظر از جنبه اقتصادی آن، یک میراث فکری و فرهنگی است وحفظ این میراث کهن در سایه آموزش آن بیش از پیش مورد توجه علاقمندان به این حرفه است.
منبع: زرقان ما
نظرات بینندگان
